دوست دارم شمع باشم در دل شبها بسوزم روشنی بخشم میان جمع و خود تنها بسوزم شمع باشم اشک برخاکستر پروانه ریزم یا سمندر گردم و در شعله بی پروا بسوزم لاله ای تنها شوم در دامن صحرا برویم کوه آتش گردم و در حسرت دریا بسوزم ماه گردم در شب تار سیه روزان بتابم شعله ی آهی شوم خود را ز سر تا پا بسوزم اشک شبنم باشم و بر گونه ی گلها بلغزم برق لبخندی شوم در غنچه ی لبها بسوزم یا ز همت پر بسایم بر ثریا همچو عنقا یا بسازم آنقدر با آتش دل تا بسوزم
