پوشاک بارزترین سمبل فرهنگی، مهم ترین مظهر قومی و ابزاری است که از طریق آن فرهنگ به سرعت به دیگران انتقال می یابد و به دلیل حرکتی که همراه انسان دارد، زمینه تاثیرپذیری فرهنگی آن بیشتر از هر نشانه فرهنگی دیگر است.گفته اند پوشاک و یا لباس هر شخص پرچم وجودی و بیان کننده فکر، فرهنگ، آرا و عقاید اوست، بنابراین طرح، رنگ، شکل ظاهر و هر یک از علایم پوشاک نشان دهنده خلق و خو و اندیشه صاحب آن نوع پوشش است. در کشور پهناور ایران طوایف، اقوام و گروه های مختلفی هستند که بسته به فرهنگ بومی مناطق خود لباس های متفاوت می پوشند.در خراسان جنوبی هم چون گروه های مختلف زندگی می کنند هر کدام ویژگی برجسته ای دارند که در نگاه اول قومیت، محل و منطقه زندگی، لهجه و گویش و دیگر مشخصات فرهنگی آنان را در ذهن بیننده تداعی می کند.پوشاک هم از جمله لوازمی است که برای هر طیف و گروه شکل و حالت خاص خود دارد. از جمله شناخته ترین گروه ها و طوایفی که برای خود لباس محلی ویژه دارند، عشایر سلحشور هستند که مردمی متدین، مسلمان، غیور و از بهترین مرزداران خطه شرق ایران هستند.عشایر استان طوایف مختلفی دارند از جمله آن ها می توان به طوایف ده مرده، براهویی، نهتانی، بهلولی، بهرام بلوچ، دلاکه، بار فروش و ...که شکل غالب پوشاک زنان و مردان آن ها از اصالت و هویت ویژه ای برخوردار است اشاره کرد.اگر چه تغییر و تحولی جدی به خصوص در صد ساله اخیر با رواج فرهنگ بیگانه حتی روی پوشاک رخ داده اما کمتر توانسته است اثر و آثاری بر شکل و ماهیتپوشاک محلی عشایر بگذارد و آنان هرگز کم مهری به فرهنگ خودی خویش نشان نداده و در پوشاک از سنت های اصیل خود فاصله نگرفته اند.پیوسته به ارزش های دینی و ملی خود پایبند بوده و هستند و ظواهر خود را از جمله پوشاک با موازین شرع و اصالت طایفه ای شان متناسب نگه می دارند.هرگز در برابر پوشاک بیگانه احساس خفت و خواری نمی کنند و تحت نفوذ فرهنگ غیر قرار نمی گیرند.
