درویش دوزی یا تفرش دوزی

درویش دوزی یا تفرش دوزی یکی از انواع رودوزیهای دیگر ایرانی است که در گذشته تولید کننده عمده و اصلی آن مردم تفرش بوده اند ولی در حال حاضر رونق و رواج چندانی نداشت.



این نوع دوخت که از تکنیک بسیار ساده ای برخودار است و به صورت حاشیه هایی پهن بر روی پارچه ایجاد می گردد شباهت زیادی به چشمه دوزی دارد با این تفاوت که در آن به نسبت چشمه دوزی نخ کشی کمتری انجام می شود. نحوه دوخت آن ساده و راحت است و فقط از شلال تشکیل می شود. ساده ترین شکل تهیه سوزن دوزی درویش به این صورت است که:



روش اول:
1- کشیدن طرح مورد نظر و دلخواه بر روی کاغذ شطرنجی


2- گذاشتن طرح بر روی جای مورد نظر وکوک گرفتن اطراف آن



3- شروع دوخت بر روی کاغذ (به این صورت که نخ مورد نظر را بر داشته، ردیف های افقی را به صورت رفت وبرگشت کار میکنیم سپس ردیف های عمودی را دوخت می کنیم که کامل کننده طرح می باشد.



4-پس از اتمام طرح کاغذ را نم دار کرده ،سپس کاغذ را به آرامی از پارچه جدا می کنیم.



5-از پشت کار را اتو می زنیم.



6-در صورت نیاز آنرا آستر کشی میکنیم.







روش دوم:
این روش که به صورت تار کشی انجام میشود و نیازی به کشیدن نقش روی پارچه نیست، بلکه طرحها کاملا ذهنی است و از طریق شمارش تار و پود پارچه و با دوخت شلال به وجود می آید. ابتدا با کشیدن سه نخ از طول و عرض پارچه مربع هایی به ضلع یک سانتی متر برروی پارچه مشخص می نمایند و سپس وسط آن را با نخ ابریشمی به رنگ پارچه می دوزند.



در ردیف اول با شمارش تار و پود پارچه، شلال های منظم و یکنواختی بر روی پارچه دوخته می شود و در ردیف دوم شلال ها طوری زده می شود که هر نخی که در ردیف اول روی پارچه قرار داشته، در این ردیف زیر قرار می گیرد.



نکته قابل تذکر در مورد این مرحله این که ردیف شلال های در طرح باید زوج باشد(شش یا هشت ردیف) در گذشته از این دوخت برای تزئین: چادر شب، پرده ، رویه کرسی و بقچه استفاده می شد و امروزه می توانیم برای تزئین لباس، رومیزی و ... از آن استفاده کنیم.