اثر قهوه بر سطوح چربی‌های سرم به نحوه آماده‌سازی آن بستگی دارد. انواع فیلتر نشده قهوه (از جمله قهوه ترک یا قهوه فرانسه)، در مقایسه با نوع فیلتر شده و یا قهوه‌های فوری اثرات نامطلوبی بر سطوح لیپیدهای سرم دارند. قهوه از نوشیدنی‌های دم‌کردنی است که حاوی ترکیبات متعددی می‌باشد. ترکیباتی که در قهوه وجود دارند عبارت‌اند از کافئین، دی ترپن‌ها، کلروژنیک اسید (CGA)، تریگونلین (trigonelline) که پیش‌ساز نیاسین است، نیاسین، منیزیم و پتاسیم. همچنین در اثر بودادن دانه قهوه، ترکیباتی از جمله ملانوئیدین‌ها (melanoidins) و کوئینیدها (quinides) تولید می‌شوند. مقادیر نسبی این مواد در قهوه بستگی به نوع دانه قهوه، درجه بو دادن و نحوه فیلتراسیون آن‌ها دارد. به عنوان مثال میزان کافئین موجود در قهوه Robusta دو برابر کافئین موجود در قهوه Arabica می‌باشد. در حالی که میزان Cafestol در قهوه Arabica بیشتر از قهوه Robusta می‌باشد. همان‌طور که گفته شد فرآیند بودادن می‌تواند منجر به تغییرات شیمیایی شده و ترکیبات قهوه را تحت تأثیر قرار دهد. به عنوان مثال در اثر بودادن ترکیبات CGA به فنول‌ها و کوئینیدین‌ها تبدیل می‌شود. در زمان‌های گذشته تصور بر این بود که مصرف قهوه خطر بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش می‌دهد، اما مطالعات جامع‌تر نشان داده‌اند که نوشیدن قهوه به عنوان عامل خطر بیماری‌های قلبی عروقی نیست و ارتباط ضعیفی بین مصرف قهوه و نارسایی قلبی و سکته وجود دارد. با این وجود در بسیاری از بررسی‌ها اثرات آن بر افزایش اندکی در فشارخون نشان داده شده است. کافئین و سطوح لیپیدهای سرم اثر قهوه بر سطوح چربی‌های سرم به نحوه آماده‌سازی آن بستگی دارد. انواع فیلتر نشده قهوه (از جمله قهوه ترک یا قهوه فرانسه)، در مقایسه با نوع فیلتر شده و یا قهوه‌های فوری اثرات نامطلوبی بر سطوح لیپیدهای سرم دارند. نشان داده شده است که مصرف قهوه‌های فیلتر نشده منجر به افزایش سطوح LDL سرم به میزان mg/dl 9/11 و میزان تری‌گلیسیرید (TG) به مقدار mg/dl 8/18 می‌شود. مصرف قهوه‌های فیلتر شده، تغییرات زیادی را در میزان LDL و یا تری‌گلیسیرید ایجاد نمی‌کند. ترکیباتی که در قهوه جوشیده شده منجر به افزایش سطوح کلسترول در افراد می‌شود، دی‌ترپن‌های cafestol و Kahweol می‌باشند و جداسازی آن‌ها در اثر فرآیند فیلتراسیون اثرات آن را بر افزایش کلسترول تقلیل می‌دهد. همچنین گزارش شده است که خاصیت افزایش سطح لیپیدهای سرم در اثر مصرف زیاد قهوه در خانم‌ها بیشتر از آقایان می‌باشد. قهوه و فشارخون اثرات قهوه در افزایش فشارخون به کافئین موجود در آن نسبت داده شده است. مقادیر 5 تا 50 میکرومول کافئین در پلاسما که در اثر مصرف 2 تا 3 فنجان قهوه ظاهر می‌شود، با اثرات آنتاگونیستی خود با آدنوزین منجر به بروز چنین اثراتی می‌شود، کافئین به دلیل مشابهت ساختمانی با آدنوزین، جایگاه اتصال آن را به گیرنده اشغال کرده و از اتصال آدنوزین به گیرنده‌اش جلوگیری می‌کند. در نهایت منجر به افزایش فشارخون می‌شود. اثر قهوه بر سطوح چربی‌های سرم به نحوه آماده‌سازی آن بستگی دارد. انواع فیلتر نشده قهوه (از جمله قهوه ترک یا قهوه فرانسه)، در مقایسه با نوع فیلتر شده و یا قهوه‌های فوری اثرات نامطلوبی بر سطوح لیپیدهای سرم دارند دریافت حاد کافئین به مقدار 250-200 میلی‌گرم، در افراد با فشارخون نرمال و در مدت 4-2 ساعت، فشارخون سیستولیک را به میزان 3/7 میلی‌متر جیوه و فشارخون دیاستولیک را 7 میلی‌متر جیوه افزایش می‌دهد. در افراد مبتلا به فشارخون نیز مقدار فشار سیستولیک را 11-8 و دیاستولیک را 8-6 میلی‌متر جیوه افزایش می‌دهد. اثرات کافئین بر افزایش فشارخون با دریافت مزمن، کمتر می‌شود. البته خاصیت افزایش فشارخون توسط کافئین، در صورت مصرف به شکل قهوه کمتر می‌شود. دلیل این امر می‌تواند وجود ترکیبات دیگر در قهوه باشد، از جمله پلی‌فنول‌ها و کوئینیدها و CGA. البته اثرات CGA موجود در قهوه، در خنثی کردن اثر کافئین بر فشارخون، در دانه بوداده مشاهده نمی‌شود، زیرا بو دادن اثرات CGA را خنثی کنند. قهوه، اثرات آنتی‌اکسیدانی و التهاب آتروژنز پاسخی مزمن، موضعی، التهابی به عوامل خطری همچون LDL-C بالاست که سبب آسیب به دیواره شریان می‌گردد. در واقع از علل اصلی آن اکسیداسیون LDL است. مطالعات نشان داده‌اند که دریافت متوسط (4-3 فنجان) قهوه منجر به افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی در محیط آزمایشگاهی و نیز افزایش فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی هموسیت‌ها می‌شود. همچنین منجر به کاهش غلظت ایزوپروستان-8 ادرار (ترکیبی که نشان‌دهنده میزان پراکسیداسیون لیپیدی است)، کاهش آسیب اکسیداتیو DNA و نیز کاهش آسیب‌پذیری LDL برای اکسیداسیون می‌شود. قهوه، مقاومت انسولینی و دیابت ملیتوس 2 مطالعه‌ای نشان داده است که شرکت‌کنندگانی که روزانه 4-3 فنجان قهوه می‌خوردند خطر ابتلا به دیابت در آن‌ها 24 درصد کمتر از افرادی بوده که مقادیر کمتری قهوه می‌نوشیدند. CGA و مشتقات آن منجر به کاهش جذب گلوکز از روده، کاهش تولید کبدی گلوکز می‌شوند و همچنین دارای اثرات آنتی‌اکسیدانی هستند. از طرفی منیزیم و لیگنان‌های موجود در آن برای تنظیم هوموستاز گلوکز مفید هستند. برخلاف موارد مذکور دریافت حاد کافئین در دوزهای فیزیولوژیک، به دلیل اثرات ممانعت کننده از فعالیت آدنوزینی و نیز تحریک سمپاتیکی، منجر به کاهش حساسیت به انسولین می‌شود. بنابراین اثرات مثبت قهوه بر تنظیم هوموستاز گلوکز، نمی‌تواند ناشی از کافئین موجود در آن باشد. نقش متابولیسم کاتکول‌آمین‌ها در بروز اثرات قهوه دریافت قهوه‌ای که حاوی مقادیر زیادی کافئین باشد، شرایطی مشابه با استرس شیمیایی ایجاد کرده و منجر به افزایش ترشح کاتکول‌آمین‌ها می‌شود. کاتکول‌آمین‌ها عبارت‌اند از: اپی نفرین، نور اپی‌نفرین و دوپامین که جزئی از پاسخ ستیز یا گریز در انسان می‌باشد. کاتکول‌آمین‌های ایجاد شده در نهایت توسط آنزیم (catechol O-methyltransferase(COMT تجزیه می‌شود. در یک مطالعه نشان داده شده است که خطر انفاکتوس حاد میوکارد در افرادی که قهوه زیاد می‌خورند و از طرفی فعالیت آنزیم catechol Omethyltransferase در آن‌ها کم است، بیشتر از افرادی است که این آنزیم در آن‌ها فعالیت بیشتری دارد. نتیجه‌گیری به نظر نمی‌رسد مصرف روزانه 4-3 فنجان قهوه فیلتر شده یا فوری، برای بیشتر افراد، خطر بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش دهد. شواهد اخیر نشان می‌دهند که مصرف قهوه ممکن است از طریق اثرات اندکی که بر فشارخون، هموسیستئین و لیپیدهای پلاسما (در مورد قهوه‌های غیر فیلتره) دارد، منجر به ایجاد مشکلات قلبی عروقی شود. ولی از طرف دیگر دارای اثرات مثبت بر تحمل گلوکز و التهاب می‌باشد.
