درمان‌های زود و خانگی پوست، منفعتهای بسیاری دارند. اما چون اینترنت را بعنوان کانون اصلی راهنمایی، موارد و دستورات را در نظر می‌گیریم، آنچه که در منزل تهیه می‌کنیم، همیشه چیزی نیست که در طولانی مدت بتواند به پوستمان کمک کند. این ۱۰ محصول و مواد تشکیل دهنده‌ی مختلف، از بدترین موادی هستند که باعث خشکی و سوزش پوست می‌شوند و ممکن است منجر به مشکلات جدی پوستی گردند. جوش شیرین در حالیکه بافت اسکرابی جوش شیرین شبیه محصولات لایه برداری است که می‌شناسیم و دوستشان داریم، PH آن برای استفاده روی پوست، بسیار بسیار قلیایی می‌باشد! تعادل PH برای سلامتی پوست، بسیار ضروری است. PH پوست بطور طبیعی بین ۴.۵ تا ۵ است، در حالیکه PH جوش شیرین ۹ می‌باشد. استفاده از موادی که بیش از اندازه قلیایی هستند، به لایه‌ی محافظتی طبیعی پوست صدمه و آسیب می‌رساند. این لایه برای دفع باکتری‌های مضر، بسیار مهم است. استفاده از جوش شیرین روی پوست، رطوبت پوست را به مقدار زیادی از بین می‌برد و همچنین توانایی پوست را برای ترمیم خودش کاهش می‌دهد. لیمو PH آب لیمو ۲ است و در طرف دیگر مقیاس PH قرار دارد و بسیار بسیار اسیدی است! همانطور که مکیدن لیمو می‌تواند مینای دندان‌ها را از بین ببرد، قرار دادن لیموی خالص بطور مستقیم روی پوست، لایه‌ی اسیدی پوست را تحریک می‌کند و از کار می‌اندازد. روغن‌های موجود در مرکبات در برابر نور، حالت سمی پیدا می‌کنند. یعنی قرار گرفتن در معرض نور خورشید، می‌تواند میزان سوزش و تحریک را به حدی زیاد کند که باعث سوختگی شود. اسپری مو اکثر محصولات مو وقتی با پوست تماس پیدا کنند، می‌توانند باعث سوزش و جوش شوند، اما اسپری مو خطرناک‌تر است زیرا بعضی از مردم، از آن بعنوان جایگزینی برای اسپری تثبیت کننده‌ی آرایش استفاده می‌کنند! ریختن کمی اسپری مو روی صورت وقتی که از آن روی مو استفاده می‌کنید، چیز مهمی نیست؛ اما اگر از آن روی صورت استفاده کنید، باعث خشک شدن پوست، مسدود شدن منافذ پوست، و تحریک پذیری آن می‌گردد. از اسپری مو روی صورت استفاده نکنید و بجای آن محصولی را انتخاب کنید که واقعا برای فیکس کردن آرایش ساخته شده باشد. خمیر دندان خمیر دندان هم، یکی دیگر از درمان‌های سریع است که بیشتر از اینکه مفید باشد، مضر است! خمیر دندان پر از مواد تشکیل دهنده‌ای است که اگرچه ظاهرا ضرری برای پوست ندارند، اما باعث خشکی و تحریک پوست می‌شوند. درست است که خمیر دندان جوش را خشک می‌کند، اما رطوبت نواحی اطراف آن را هم از بین می‌برد و از نظر شیمیایی، این پتانسیل را دارد که پوست را بسوزاند و باعث زخم‌های تیره‌ای شود که با هیچ درمان خانگی نمی‌توانید آنها را برطرف کنید. بجای آن، از داروی پراکسید بنزوئیل یا کمی روغن درخت چای استفاده کنید. وازلین وازلین می‌تواند به حفظ رطوبت در پوست‌های بسیار خشک و شکننده و همچنین محافظت از بریدگی‌ها، نیش حشرات و زخم‌های دیگر در برابر هوا کمک کند. اما یک درمان دراز مدت یا نرم کننده‌ی مناسب نیست. بعد از استفاده از آن، پوست در ابتدا نرم‌تر بنظر می‌آید، اما به محض اینکه وازلین رطوبت را حفظ کند، این لایه‌ی نرم کننده ضخیم، کثیفی و آلودگی را نیز جذب می‌کند و در واقع می‌تواند در طول زمان باعث خشکی شود. زیرا جلوی هوا و رطوبت اضافی را می‌گیرد. تکرار می‌کنم: وازلین در واقع پوست را مرطوب نمی‌کند، بلکه آنچه در حال حاضر در پوستتان وجود دارد را حفظ می‌کند، از جمله چیزهای بد و مضر را! آب داغ دوش آب داغ احساس خوبی دارد، اما رطوبت لایه‌ی بیرونی پوست شما را کاملا از بین می‌برد. آب داغ، روغن‌های طبیعی لایه‌ی اپیدرم را کاهش می‌دهد و لایه‌ی محافظتی که جلوی از دست رفتن رطوبت پوست را می‌گیرد، تخریب می‌کند و منجر به خشکی و عدم تعادل پوست می‌شود. اگر شما بطور طبیعی، پوستی چرب یا پر جوش دارید، خشک کردن آن باعث واکنشی می‌شود که منجر به تولید چربی بیشتر در پوست می‌گردد. همیشه بجای آب داغ، از آب ولرم استفاده کنید و دوش‌های آب داغ را به حداقل برسانید، مخصوصا در زمستان که پوست، بیشتر مستعد خشکی و خارش می‌باشد. پراکسید هیدروژن پراکسید هیدروژن بعنوان یک ضد عفونی کننده‌ی ملایم در آسیب‌هایی مانند بریدگی و سوختگی بکار می‌رود و یکی از بهترین راه‌ها برای جلوگیری از عفونت می‌باشد، اما برای درمان جوش مناسب نیست. مواد اکسید کننده‌ای مانند پراکسید هیدروژن بخاطر ماهیت سایندگی‌شان، می‌توانند پوست را بسوزانند و بعلت فشار اکسیداتیو، باعث تاول پوست شوند. علاوه بر این، پراکسید هیدروژن یک ماده‌ی حساسیت زای شایع است که می‌تواند منجر به التهاب و سوختگی پوست گردد. لوسیون بدن پوست سایر قسمت‌های بدن شما ضخیم‌تر و مقاوم‌تر از پوست صورت شما است. به همین دلیل، اکثر لوسیون‌های بدن نسبت به مرطوب کننده‌های صورت، حاوی عطر بیشتر و مواد مغذی کمتری هستند. این بدان معنا نیست که هر مرطوب کننده‌ی بدنی برای صورت نامناسب است، اما باید در مورد پوست لطیف صورت از موادی ملایم‌تر و با کیفیت‌تر از آنهایی که معمولا در لوسیون بدن بکار می‌روند، استفاده کرد. از لوسیون‌های بدن معمولی حتی در مواقع ضروری، نباید در پوست‌های خشک استفاده کرد، زیرا مواد تشکیل دهنده‌ی آنها در واقع می‌تواند منجر به خشکی بیشتر صورت، بسته شدن منافذ پوست، و واکنش‌های آلرژیک احتمالی شود. شکر ما می‌دانیم که خوردن بیش از حد قند و شکر برای پوست مضر است، اما استفاده از آن بعنوان اسکراب صورت خانگی نیز می‌تواند مخرب باشد! پوست صورت بسیار نازک‌تر از پوست قسمت‌های دیگر بدن است. بنابراین با وجود آنکه شکر و روغن زیتون می‌توانند پاهای شما را صاف و زیبا کنند، اما بافت این دانه‌ها برای اپیدرم نازک و شکننده، بیش از حد زبر است. این مسئله در مورد بسیاری از اسکراب‌ها و لایه‌بردارها نیز صدق می‌کند، حتی در مورد بعضی از آنها که برای پوست صورت به بازار عرضه شده‌اند، آنها بیش از حد زبر هستند. آنها قرار است باعث صافی پوست شوند، اما لبه‌های زبر و تیزشان در پوست، بریدگی‌های کوچکی ایجاد می‌کند و باعث پیری زودرس پوست می‌شود. الکل مالشی الکل مالشی، مانند پراکسید هیدروژن یک ماده‌ی ضدعفوی کننده و ضد باکتری است، که بمنظور استریل زخم‌ها برای جلوگیری از عفونت، برای تمیز کردن خانه و… بکار می‌رود. شاید چون روی پوست باعث حس خنکی و سوزن سوزن شدن می‌گردد، حس کنید که برای پوست مفید است، اما الکل از مهم‌ترین و خشک کننده‌ترین موادی است که نباید روی پوستتان بگذارید. این ماده، DNA باکتری‌ها و سلول‌های پوست انسان را از بین می‌برد و منجر به خشکی و تولید سلول‌های مرده‌ی پوست می‌گردد. قبل از خرید یک تونر یا سفت کننده‌ی صورت، همیشه بررسی کنید تا مطمئن شوید که حاوی الکل ایزو پروپیل نباشد، زیرا پوست را خراش می‌هد و باعث ایجاد منافذ بیشتر و تولید چربی بیش از حد در پوست می‌گردد.
