شریک جنسی مان را چگون می توانیم بشناسیم و از سلامت جنسی وی با چه راههای می توانیم مطمئن شویم. مرضیه نوروزی: هرگونه تماس جنسی را که در آن فرد از سلامت خود یا شریک جنسی خود آگاه نباشد، رفتار جنسی ناسالم (UnsafeSex) می‌گویند. به گفته یک متخصص پزشکی‌اجتماعی هر گاه فردی از سوابق پزشکی شریک جنسی خود اطمینان کافی نداشته باشد، خود را در معرض عفونت‌ها قرار داده است. دکتر محمدرضا هدایتی‌مقدم، متخصص پزشکی‌اجتماعی اظهار داشت: «متاسفانه آگاهی از سلامت افراد به‌راحتی امکان‌پذیر نیست و همان‌طور که قبلا بارها گفته شده است، افراد مبتلا به HIV مثبت در بیشتر موارد از ابتلای خودشان به این بیماری اطلاعی ندارند. از طرفی دیگر، منفی بودن آزمایش خون نیز نمی‌تواند دلیل سالم بودن فرد باشد زیرا نتیجه این آزمایشات در ابتدای آلودگی با HIV معمولا منفی است.» وی در ادامه افزود: «برای اینکه مشخص شود آیا فرد خاصی ممکن است به عفونت HIV مبتلا باشد یا نه باید به رفتارهای او توجه کرد. داشتن سابقه برخی رفتارهای خاص احتمال آلودگی به HIV و سایر عفونت‌های‌آمیزشی را بیشتر می‌کند که به اینها رفتارهای پرخطر گفته می‌شود.» عضو هیات علمی جهاد دانشگاهی مشهد با اشاره به اینکه رفتارهای جنسی پرخطر رفتارهایی هستند که افراد را با احتمال بیشتری در معرض کسب عفونت‌های آمیزشی به خصوص HIV قرار می‌دهند، گفت: «داشتن شرکای جنسی متعدد، مصرف الکل، مواد مخدر و یا روانگردان قبل از برقراری تماس جنسی، متوسل شدن به خشونت در زمان تماس جنسی، تماس‌های جنسی نامعمول مثل تماس مقعدی و همچنین تماس جنسی بدون پوشش محافظ (کاندوم) جزو رفتارهای جنسی پرخطر محسوب می‌شود.» به گفته این متخصص پزشکی اجتماعی هر چقدر تعداد شریک جنسی فردی بیشتر باشد، خود را بیشتر در معرض بیماری‌ها قرار می‌دهد و هر چقدر شریک جنسی با افراد بیشتری رابطه جنسی داشته باشد علاوه بر او، فرد هم در خطر بیشتری قرار خواهد گرفت. ضمن اینکه پس از مصرف الکل و مواد مخدر یا روانگردان به علت اینکه کنترل و تصمیم‌گیری فرد در زمان تماس جنسی کمتر می‌شود، میزان پذیرش خطر در افراد نیز بالاتر می‌رود. هدایتی‌مقدم با تاکید بر اینکه در زمینه جلوگیری از گسترش عفونت HIV، شیوه پیشگیری مثبت نسبت به روش‌های معمول بسیار موثرتر است، خاطرنشان کرد: «نکته مهم دیگر در زمینه جلوگیری از گسترش عفونت HIV در جامعه این است که افراد مبتلا به این ویروس را پیدا کنیم و اطلاعات و ابزار لازم را در اختیار آنان قرار دهیم تا خود افراد HIV مثبت در پیشگیری از انتقال عفونت به دیگران پیشقدم شوند. به این کار، «راهبرد پیشگیری مثبت» گفته می‌شود. معنای این راهبرد این است که افراد HIV مثبت به قدری آگاه و توانمند شوند که خودشان نسبت به انتقال این عفونت به همسر، خانواده، شرکای جنسی و در نهایت به جامعه حساس شوند و مراقبت‌های لازم را برای انتقال ندادن ویروس به دیگران به‌عمل آورند. شیوه پیشگیری مثبت نسبت به روش‌های معمول بسیار موثرتر است چون در این روش از انتقال ویروس از منبع آن جلوگیری به عمل می‌آید. به علاوه باعث می‌شود انزوا و کناره‌گیری مبتلایان بهHIV و ایدز کاهش یابد که خود این موضوع به کنترل بیماری کمک زیادی می‌کند.»
