برخی خانم ها با داروهایی که مصرف می کنند دچار مشکلات جنسی می شوند که این امر در اثر عوارض همان داروهای مصرفی شان ایجاد می شود وقتي خانمي با شکايت اختلال جنسي به پزشک مراجعه مي‌کند، بايد بررسي شود. يکي از موارد بررسي، پرسش درباره مصرف داروهاست چون برخي داروها روي ميل جنسي زن يا مرد تاثيرگذارند. تنوع داروهايي که باعث اختلال جنسي مي‌شوند، زياد است. دکتر محمدرضا صفري‌نژاد متخصص جراحي کليه و مجاري ادراري، عضو هيات‌علمي دانشگاه در هفته نامه سلامت نوشت:دارويي که در زنان بعد از سنين 60-50 سالگي زياد مصرف مي‌شود، داروي ضد فشار خون است. داروهاي ضد فشار خون مانند متيل دوپا، لازيکس، آتنالول و پروپرانولول ميل جنسي را کاهش مي‌دهند. داروهايي مانند ديگوکسين که براي بيماران قلبي تجويز مي‌شوند نيز باعث کاهش ميل جنسي مي‌شوند. بعضي از داروهاي ضدافسردگي هم مثل ايمي‌پرامين، کلوميپيرامين و آمي‌تريپتيلين نيز اثري سوء روي ميل جنسي و رابطه زناشويي دارند. داروي ديگري به نام ليتيوم نيز ميل جنسي را کاهش مي‌دهد. داروهاي ضدجنون که باعث بالارفتن سطح پرولاکتين خون مي‌شوند، علاوه بر کاهش ميل جنسي باعث اختلال در عادت ماهيانه مي‌شوند و احتمال ناباروري در زن را بيشتر مي‌کنند. بنزوديازپين‌ها مانند ديازپام هم که به‌عنوان آرامبخش و خواب‌آور به بيماران داده مي‌شود. اگرچه خطر کمتري در اختلال جنسي زنان دارند ولي اگر همين داروها با ليتيوم تجويز شوند، باعث بروز مشکل‌هاي جنسي خواهند شد. دارويي به نام والپروات سديم نيز وجود دارد که براي مبتلايان به اپي‌لپسي يا صرع تجويز مي‌شود. اين دارو تعادل هورمون‌هاي زنانه را بر هم مي‌زند. البته اين دارو نسبت به داروهاي ديگر ضدتشنج کمتر باعث اختلال جنسي مي‌شود. نکته پاياني و مهمي که بايد به آن اشاره کنم، اين است که همه خانم‌ها بايد بدانند داروهايي که پزشک براي کنترل فشار خون و بيماري‌هاي قلبي-عروقي، اپي‌لپسي يا اختلال‌هاي افسردگي و… تجويز مي‌کند، براي حفظ سلامت آنهاست و اگر بخواهند به هر دليلي خودسرانه مصرف آن را قطع کنند، ممکن است تهديدکننده حيات باشد بنابراين در صورت وجود اختلال يا کاهش ميل جنسي تنها راه اين است که با پزشک در اين باره مشورت شود. شايد لازم باشد دارويي مشابه با داروي قبلي جايگزين شود. ویستا
