بهتر است خانم ها به صورت روزانه فعالیت خود را داشته باشند و سعی کنند بیکاری و یکجانشینی را ترک کنند چون این موضوع به سلامت آنان لطمه خواهد زد و در روحیه آنان تاثیرگذار خواهد بود بخاطر سلامتی شان هم که شده نباید کم تحرکی داشته باشند! یک متخصص پزشکی‌ورزشی گفت: «چند دهه پیش‌تر، مادربزرگ‌های ما روز خود را ناخودآگاه با میزان انبوهی از فعالیت جسمانی آغاز می‌کردند؛ رفت‌وروب، شست‌وشو، پخت و پز و… که همه مستلزم مصرف کالری فراوان بودند و در روزگاری که طب و سیستم‌های بهداشتی رشد چندانی نداشتند به حفظ سلامتی بانوان کمک شایانی می‌کرد ولی امروزه با وجود ماشین‌ها وسایل مختلف خانه‌داری بیشتر به امری مدیریتی بدل شده و موجب تحرک چندانی نمی‌شود.» دکتر امیرحسین عابدی‌یکتا گفت: «با توجه به سبک زندگی ماشینی این روزها شیوع دیابت، بیماری‌های قلبی-عروقی، سرطان، افسردگی، چاقی و… روزبه‌روز در حال افزایش است و بسیاری از زنان با افسردگی و سایر بیماری‌های روحی دست به گریبانند در حالی که اغلب این بیماری‌ها با اندکی تحرک قابل پیشگیری هستند.» وی همچنین تاکید کرد که طی سال‌های آتی بر میزان زنانی که اضافه وزن دارند، افزایش خواهد یافت و به‌طور کلی در کشورهای در حال توسعه و عقب‌مانده میزان فعالیت فیزیکی در خانم‌ها به مراتب کمتر است. عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ادامه داد: «امروز نقش ورزش در کاهش وزن و در نتیجه پیشگیری از دیابت، بیماری‌های قلبی و عروقی، سرطان پستان و آندومتر، پوکی استخوان و اختلالات اسکلتی از قبیل انحنای ستون فقرات، کمردرد، آرتروز و… کاملا مشخص شده است.» وی به اثرات و فواید مثبت ورزش اشاره کرد و گفت: «ورزش و کاهش وزن، با کاستن از ترشح کورتیزول، از تجمع چربی در ناحیه شکم جلوگیری کرده و باعث تناسب اندام و افزایش جاذبه ظاهری و اطمینان به نفس بیشتر می‌شود. علاوه بر آن، آندروفین‌ها که نوعی ماده مخدر طبیعی هستند طی ورزش افزایش یافته و با ایجاد سرخوشی از ابتلا به افسردگی می‌کاهند. افزایش بافت چربی یکی از علل مهم اختلالات هورمونی و در نتیجه نازایی، پر مویی بدن و صورت، ریزش مو، آکنه، ترک‌های پوستی و اختلالات قاعدگی است و با ورزش منظم می‌توان از این عوارض جلوگیری کرد.» عابدی‌یکتا در نهایت عنوان کرد: «به رغم تمام فواید ذکرشده میزان تحرک و رویکرد به فعالیت جسمانی و ورزش در بسیاری جوامع و به ویژه جامعه ما بسیار پایین است که ریشه‌های آن را باید در علل مختلفی جست‌و‌جو کرد. بسیاری از زنان هنوز هم بر این باورند که ورزش عملی مردانه است و دوست ندارند که اندامی ورزشکاری داشته باشند. عده‌ای مشغله زیاد و نبود امکانات مناسب را ذکر می‌کنند. البته عدم اهمیت به ورزش در خانواده‌ها، مدارس، ادارات و کارخانه‌ها و سایر مکان‌های عمومی از دیگر علل مهم است. با توجه به اهمیت این مقوله، لزوم توجه به فرهنگ‌سازی و ایجاد شرایط و امکانات مناسب و آموزش‌های رسانه‌ای بیش از پیش احساس می‌شود و شاید مهم‌ترین کار ایجاد انگیزه کافی برای ورزش باشد.»
