وقتی شیوه و مهارت خاصی در زندگی و در بین افراد خانواده نبود باید منتظر معضل ها و مشکلات ناشی از آن باشند. دکتر امیرمسعود امیرمظاهری افزود: در زندگی سنتی مهارت‌های زندگی و وظایف و تکالیف زوجین از طریق والدین آموزش داده می‌شد؛ اما در حال حاضر سبک زندگی و نظام ارزشی و هنجاری والدین در نوع جدید خانواده کارکرد ندارد. بنابراین باید مهارت‌های زندگی اجتماعی را هم به والدین و هم به فرزندان آموزش داد تا با توجه تغییرات سبک زندگی بتوانند به عنوان یک زوج ایفاگر نقش‌های خود باشند. وی با بیان اینکه به عقیده مازلو – روانشناس – نیازهای کنشگران اجتماعی به پنج دسته تقسیم می‌شود، گفت: به عقیده او انسان‌ها دارای نیازهای فیزیولوژیک، امنیتی و اجتماعی هستند و نیاز به احترام و خودشکوفایی را نیز احساس می‌کنند. نیازهای اولیه موجب بقا و تداوم حیات انسان می‌شود و هرچقدر به سمت خودشکوفایی پیش برویم، نیازهای اجتماعی و فرهنگی خود را نشان می‌دهند. امیر مظاهری تاکید کرد: زوجین در ابتدای ازدواج به دنبال پاسخ گفتن به نیازها و غرایز جنسی هستند و در ادامه زندگی مشترک نیازهای اجتماعی مطرح می‌شود و همسر نیاز دارد که درون خانواده احساس امنیت و احترام کند به گونه‌ای که مورد تایید اعضای خانواده قرار گیرد و برای آنان ارزشمند باشد. به عنوان نمونه زن تا پیش از ورود همسرش به خانه برای صرف غذا منتظر او بماند. در مقابل شوهرهم به این کار او احترام بگذارد. وی با بیان اینکه نیاز زنان به ابراز علاقه کلامی همسرشان به آنان جزو نیازهای اجتماعی است، گفت: این نیاز شامل وابستگی، تعلق خاطر، عشق و عاطفه است. این نیازها در بین دو جنس فرق می‌کند. مردان به تایید و احترام بیشتر اهمیت می‌دهند و ترجیح می‌دهند حرف آخر را بزنند. این نیاز از نظام پدرسالار ایران در طول تاریخ نشات می‌گیرد و با وجود مدرن شدن خانواده‌ها هنوز رسوبات این نظام تفکری وجود دارد اگر مردان تفکرات روشنفکرانه دارند؛ اما تجلیات شیوه زیست قبلی در نظام تفکری آنان وجود دارد. این جامعه شناس اضافه کرد: مردان به علت ساخت نظام پدرسالار کمتر به صورت کلامی به همسرشان ابراز علاقه می‌کردند و بیشتر در قالب انجام وظیفه و مسوولیت های اجتماعی این کار را انجام می‌دادند. این در حالیست که ابراز علاقه کلامی و غیرکلامی مانند نوع نگاه و توجه کردن، اختصاص زمان برای گذراندن اوقات فراغت با آنان جزو موارد مورد توجه زنان است. امیرمظاهری در پایان تصریح کرد: اصرار به ادامه دادن شیوه زندگی دوران مجردی می‌تواند به زندگی مشترک آسیب بزند و ممکن است زوج از این کار احساس رضایت نکند و دوست داشته باشد همسرش اوقات فراغت را در کنار خانواده سپری کند. (ایسنا)
