براساس پژوهش یک تحقیق بانوع حیوانی نتیجه گرفته شد که فعالیت بدنی با شدت متوسط می تواند کارکرد و ترکیبات سلول های عصبی موجود در شبکیه را پس ازصدمه دیدن محافظت کند. این پژوهشها نشان داد که فعالیت بدنی میتواند روند گسترش بیماری های تحلیل برنده شبکیه را آرام تر کند. بیماری تحلیل ماکولار وابسته به سن، یکی از بیماری های شایع در سن بالاست که با نابینایی همراه است. در واقع می توان گفت که در این بیماری سلول های عصبی حساس به نور در شبکیه با نام گیرنده های نوری آسیب می بینند و دچار مرگ سلولی می شوند. با وجود این که چندین مطالعه با مدل حیوانی و همچنین انسانی اثر محافظتی فعالیت ورزشی را بر بیماری های تحلیلی عصبی یا آسیب نشان دادند، ولی اثر فعالیت ورزشی بر روی بینایی ناشناخته مانده است. دکتر Machelle Pardue به همراه همکارانش این مطالعه را انجام دادند. در این پژوهش موش ها به مدت 2 هفته قبل و پس از قرار گیری در معرض اشعه درخشان سمی (یک روش برای بروز بیماری های تحلیل برنده شبکیه)، بر روی تردمیل (یک ساعت در روز و 5 روز در هفته) دویدند. محققین دریافتند که دویدن بر روی تردمیل می تواند موجب حفظ سلول های گیرنده نوری و عملکرد سلول های شبکیه در موش ها شود. این اولین پژوهشی است که گزارش می کند؛ فعالیت ورزشی دارای اثر مستقیم بر سلامت شبکیه و بینایی است. نتایج این تحقیق دریچه را به روی کاربرد فعالیت ورزشی مناسب در درمان یا ترکیب با دارودرمانی برای بیماری های چشمی گشود.
