گوش و بینی دو اعضای بدن هستند که جدای از دیگر اعضا بدن تا آخر عمر رشد می کنند؛ حتی در پیری و کهنسالی! طبق باور عامه، گوش‌ها (و همچنین بینی) افرد تا پایان عمرشان رشد می‌کنند! البته مسلماً این طور نیست و رشد غضروف‌ها تا پایان عمر افراد ادامه نمی‌یابد، بلکه بزرگ‌تر شدن اندازه‌ی غضروف‌های گوش و بینی همزمان با بالا رفتن سن افراد به دلیل ساختار این غضروف‌ها و نیروی جاذبه‌ی زمین است. در بدن انسان سه نوع غضروف وجود دارد: غضروف شفاف، غضروف ارتجاعی و غضروف فیبرو که تفاوت موجود میان این غضروف‌ها در نوع پروتئین موجود در ساختارشان، مقدار این پروتئین‌ها و ساختار آن‌هاست. نوع غضروف موجود در گوش و بینی انسان‌ها از نوع غضروف ارتجاعی یا الاستیکی است که همان‌طور که از نامش برمی‌آید از فیبرهای الاستیکی تشکیل شده که موجب انطاف‌پذیری بیشتر آن می‌شوند. در نتیجه ساختار این فیبرها نیز مانند دیگر فیبرهای کلاژنی و الاستیکی موجود در بدن با گذر زمان شروع به از هم پاشیدن می‌کند که موجب افتادگی و بزرگ‌تر به نظر رسیدنشان می‌شود.
