مطابق با بررسیهایی که بر سلامت دهان و دندان انجام شده است نتیجه گرفته میشود که در ترکیبات کشمش موادی وجود دارد که خاصیت ضد میکروبی دارد. پس در این مقاله آخرین تحقیقات انجام شده درباره تاثیر کشمش را بر دهان و دندان میخوانیم تا دراین باره بیشتر بدانیم طبق نتیجه تحقیقات محقّقین دانشگاه ایلینویز شیکاگو، عناصر موجود در کشمش از فعالیت میکروبهای مولد پوسیدگی دهان جلوگیری میکنند. پروفسور کریستین وو که سرپرست این تیم تحقیقاتی است بیان میکند که:” نتایج آزمایشگاهی ما نشان داد فیتوکمیکالهای موجود در کشمش، رشد طیف متنوع ایی از میکروبهای مولد پوسیدگی دندانی و بیماریهای لثهای را سرکوب میسازد.” اطلاعات حاصل از این مطالعه در نشست سالانه انجمن میکروبیولوژی آمریکا ارائه شد. ۵ عنصری که در ساختمان کشمش موجود هستندoleanolic acid, oleanolic aldehyde, betulin, betulinic acid, and 5-(hydroxymethyl)-2-furfural فیتو کمیکالهای آنتی اکسیدان میباشند. Oleanolic acid از رشد دو گونه میکروبی جلوگیری میکند: استرپتوکوک موتانس (که سبب پوسیدگی دندانی میشود.) پورفیرموناس ژینژیوالیس (که سبب بیماری پریودنتال یا در معنی عام بیمار لثه میشود.) پروفسور کریستین وو میگوید:”سابق بر این گمان میشد که کشمش به دلیل ماهیت شیرین و چسبنده خود سبب پوسیدگی میشود، اما مطالعه ما آن را نقض کرد. چراکه کشمش به دلیل دارا بودن فیتو کمیکالها با میکروبهای مولد پوسیدگی و بیماری لثهای میجنگد.” در مطالعهای که قبل از تحقیق پیش رو توسط دکتر شهربانو فدوی ( دپارتمان دندانپزشکی کودکان، دانشگاه ایلینویز شیکاگو) صورت گرفت، مشخص گردید که اضافه کردن کشمش به غلات(صبحانه) برن، اسیدیته پلاک دندانی را افزایش نمیدهد ( که نشان میدهد، کشمش پوسیدگی ایجاد نمیکند). اما نوع تجاری غلات(صبحانه) کشمش دار برن، به دلیل افزودن شکر به ترکیب خود، سبب اسیدوژنیک شدن محصول نهایی میشوند. پروفسور وو میگوید :”مواد غذایی که به دندان میچسبند اگر حاوی شکر افزوده شده( ساکارز) باشند سبب پوسیدگی دندانی خواهند شد.”