لیان، تنها گروه محلی است که در جشنواره موسیقی فجر شرکت کرده است. به‌نظر میرسد مسئولان فرهنگی، هیچ حمایتی از موسیقی محلی با همه ظرفیت‌هایش نمی‌کنند و هیچ امکاناتی در اختیار هنرمندان بومی قرار نمی‌دهند. این چنین است که این‌گونه از موسیقی فراموش می‌شود و هنرمندانش از یاد می‌روند. موسیقی محلی گروهی که سال‌ها با من و تو از فرهنگ و آداب و رسوم مردم بوشهر، شهر رنگ و موسیقی و آفتاب و دریا سخن گفته، تنها گروه محلی شرکت‌کننده در بیست‌وششمین جشنواره موسیقی فجربود؛ گرچه این مساله چندان به‌مذاق محسن شریفیان، سرپرست گروه لیان خوش نیامده است. گروه‌های موسیقی بومی، به باور او، نمایندگان فرهنگ و زبان و تاریخ مردم ایران در شهرها و روستاهای مختلف‌اند و می‌توانند آداب و رسوم مردم ایران را با همه گستردگی و گوناگونی‌اش به مردم جهان معرفی کنند آن هم در روزگاری که همه دنیا به موسیقی ویژه هر منطقه توجه می‌کند و می‌کوشد تا با آن آشنا شود. شریفیان:بعضی از متولیان فرهنگی، آشنایی چندانی با موسیقی بومی، از جمله موسیقی بوشهر ندارند و نمی‌دانند كه نمی‌توان حركت و شور و هیجان و حضور جدی زنان را از موسیقی، كلام و رفتار مردمی كه زن و گرما و آفتاب و دریا در زندگی‌شان، سهم موثری دارد جدا كرد. آهنگساز مجموعه «پار و پیرار» موسیقی را زبانی بدون مرز می‌داند که همه انسان‌ها با هر زبان و ملیتی، ظرافت‌های آن را درمی‌یابند و با این هنر آسمانی ارتباط برقرار می‌کنند. اما متولیان فرهنگی این مرزوبوم، چنین حقیقتی را درک نکرده و زمینه‌های رشد و بالندگی آن را فراهم نیاورده‌اند. سالی یکبار همزمان با دهه فجر جشنوارهای برگزار می‌شود اما این جشنواره تا چه اندازه توانسته از گروه‌های موسیقی، پشتیبانی و موسیقی ایران را به ملت‌های دیگر معرفی کند، موضوعی است که باید به آن پرداخته شود. به گفته محسن شریفیان، هر جشنوارهای که در هر گوشه از دنیا برگزار می‌شود به جذب گردشگر می‌اندیشد. جشنواره‌هایی چون کن و براتیسلاوا و بلگراد، سالانه گردشگران بسیاری را به‌سوی خود می‌کشانند تا هم به رشد اقتصادی کشورشان کمک کنند و هم فرهنگ و جاذبه‌های مختلف تاریخی و طبیعی خود را به علاقه‌مندان نشان دهند. جشنواره موسیقی فجر هم، یک رویداد مهم فرهنگی است که می‌تواند گردشگران بسیاری را از کشورهای مختلف به ایران فراخواند. هستند کسانی که دلشان می‌خواهد با موسیقی نواحی دیگر آشنا شوند و بی‌گمان موسیقی نواحی با گوناگونی که دارد می‌تواند برای گردشگران، جالب و جذاب باشد. اما در جشنواره موسیقی فجر، هیچ مکان و زمانی برای موسیقی‌های محلی درنظر گرفته نشده است. جشنواره موسیقی به همه اقوام ایرانی تعلق دارد. به باور نویسنده کتاب«اهل زمین» جشنوارهای که هدفمند باشد، هرسال تحت تاثیر سیاستهای خاص فرهنگی قرار نمی‌گیرد اما به نظر میرسد هدف از جشنواره موسیقی فجر، هنوز مشخص نیست؛ یکبار تصمیم می‌گیرند موسیقی پاپ باشد و یک زمان می‌گویند نباشد یک روز موسیقی محلی هست و روز دیگر نه در صورتی که جشنواره موسیقی فجر به همه اقوام ایرانی با هر سلیقه و باوری تعلق دارد. لیان، تنها گروه محلی است که در جشنواره موسیقی فجر شرکت کرده، آیا تنها و تنها یک گل می‌تواند آمدن بهار را مژده دهد یا جای خالی موسیقی سیستان و بلوچستان و کردستان و بخشی‌های خراسان و عاشیق‌های آذربایجان را پرکند؟! به‌نظر موسیقی بومی، با همه ظرفیت‌هایش، نعش آن شهید عزیزی است كه بر دستان ما جای گرفته؛ نه توان نجات دادنش در ماست و نه به خاك سپردنش؛ مگر افرادی چون محمدرضا درویشی و پری زنگنه و هوشنگ جاوید و محسن شریفیان و گروه كامكارها و... تا چه زمان می‌توانند بدون پشتیبانی‌های مالی و معنوی سازمان‌های دولتی به كار خود ادامه دهند؟ محسن شریفیان، نویسنده کتاب «سازشناسی موسیقی بوشهر» براین باور است که بعضی از متولیان فرهنگی، آشنایی چندانی با موسیقی بومی، از جمله موسیقی بوشهر ندارند و نمی‌دانند كه نمی‌توان حركت و شور و هیجان و حضور جدی زنان را از موسیقی، كلام و رفتار مردمی كه زن و گرما و آفتاب و دریا در زندگی‌شان، سهم موثری دارد جدا كرد. آنها نمی‌دانند که هیچ هنری در بوشهر به اندازه موسیقی، نمی‌تواند فرهنگ و آداب و رسوم مردم این منطقه را به دیگر ایرانیان و به جامعه بین‌المللی معرفی كند. چراکه شرایط خاص جغرافیایی و حضور افراد مختلف در بوشهر موجب شده این‌گونه از موسیقی محلی، از موسیقی آفریقا، هند، كشورهای عربی و موسیقی كردی و تركی قشقایی در ایران تاثیر پذیرد و البته بر آنان تاثیر گذارد و به یک موسیقی فراقومیتی تبدیل شود.
