زندگینامه محسن وزیری مقدم محسن وزیری مقدم در 5 خرداد 1303 در تهران به دنیا آمد. او دوره دبستان را از 5 سالگی آغاز کرد. اما قبلا نزد پدرش با خواندن و نوشتن آشنا شده بود. در دوره دبستان به درس جغرافیا و ترسیم نقشه‌های جغرافی بسیار علاقه داشت. رنگ کردن نقشه کشورهای گوناگون آن هم با رنگهای تند قرمز، زرد، سبز وآبی نخستین تماس او با رنگ آمیزی بود. این هنرمند به موسیقی نیز علاقه داشت و زمانی که در دانشکده هنرهای زیبا تحصیل می کرد، 2 سال به تمرین نوازندگی ویلن پرداخت. او سال‌های کودکی را در شهرهای بهبهان و اهواز گذراند. سال 1314 به همراه خانواده به تهران نقل مکان کرد اما به زودی شهر تهران را به سوی ارومیه ترک کرد و در سن 16 سالگی در همین شهر برای اولین بار در زمینه نقاشی رنگ روغن دست به تجربه زد. سال های 1328 تا 1332 مصادف با آغاز جنبش نوگرایی در نقاشی ایران است و وزیری مقدم نیز مانند بسیاری از هم نسلان خود تحت تاثیر امپرسیونیست ها و «ونگوگ» قرار می‌گیرد. وزیری مقدم دوره دانشکده را در شرایط نا مساعد مالی و با پشتکار زیاد گذراند. او چندی هم در تماشاخانه تهران دکورهای صحنه را نقاشی می کرد. این پیشگام هنر نو گرای ایران تحت نظر استادانی مانند علی محمد حیدریان و مادام امین فر هنر نقاشی را فرا گرفت. سال های 1328 تا 1332 مصادف با آغاز جنبش نوگرایی در نقاشی ایران است و وزیری مقدم نیز مانند بسیاری از هم نسلان خود تحت تاثیر امپرسیونیست ها و «ونگوگ» قرار می‌گیرد. او منظره، تک چهره، صحنه‌های زندگی مردم را نقاشی می‌کند و می‌کوشد مضامین سنتی را به قالبی نو در آورد. مجموعه‌ای از این نقاشی‌ها در سال 1331 در انجمن ایران و امریکا به عنوان اولین نمایشگاه انفرادی‌اش به نمایش در آمدند. وزیری مقدم در مرداد ماه 1334 راهی ایتالیا شد و در آکادمی هنرهای زیبای رم مشغول فرا گرفتن چیزهای تازه‌ای شد که پنجره‌ای به چشم اندازی روشن تر و گسترده‌تر را برایش گشود. اولین سال های حضورش در ایتالیا مقارن بود با اوج گیری جنبشی جدید در عرصه هنر انتزاعی که با عناوینی مترادف با «تاشیسم»، «هنر بی فرم» و «هنر دیگر» شناخته می‌شود. وزیری مقدم در بیست و نهمین بی ینال جهانی ونیز در سال 1337 با اثری به نام «شهر ایرانی» شرکت کرد و نمایشگاه‌های بسیاری از آثارش در شهرهای اروپا و ایران برگزار شدند. او از سال 1348 تا 1355 ریاست دانشکده هنرهای زیبا را نیز برعهده داشت و با بهره‌گیری از نقش برجسته‌های فلزی اقدام به ساختن مجسمه‌های چوبی کرد.
