وقتی شنیده می شود که از 602 رشته هنری ثبت شده توسط یونسکو، 366 مورد آن متعلق به ایران است و 196 اثر خاص شهر اصفهان، می توان فهمید که چرا شیردل، رییس هیات مدیره اتحادیه صنف صنایع دستی اصفهان، تاکید دارد برای حمایت از صنعتگران، باید رشته های صنایع دستی به عنوان هنر ملی ثبت و حمایت شود. سید عباس شیردل می گوید: «با وجود شعار های مختلف درخصوص حمایت از صنایع پاک طی چند دهه گذشته دولت ها هیچ اقدام خاصی برای حمایت از صنعتگران و تولید کنندگان صنایع دستی انجام نداده و در مقابل انواع تسهیلات مالی و حقوقی را برای توسعه صنایع آلاینده در شهر ها فراهم کرده اند.» شیردل با بیان اینکه، در حال حاضر بیش از 30هزارنفر در استان اصفهان در زمینه تولید صنایع دستی به عنوان یک صنعت سبز مشغول به کار هستند؛ صنعتی که با سرمایه اندک محصولی با ارزش افزوده بالارا بدون هیچ گونه آلودگی برای محیط زیست تولید می کند، گفت: «منطق حکم می کند تا دولت مانند کشورهای هند، چین، پاکستان و ترکیه با اعمال قوانین از این صنعت حمایت کند نه اینکه با بی توجهی و مدیریت ضعیف بر مشکلات آن اضافه کند.» به طور مثال، در حال حاضر به دلیل نبود قوانین روشن درخصوص واردات صنایع دستی اشتغال بیش از هشت هزار زن در شهر اصفهان در معرض تهدید است. رییس هیات مدیره اتحادیه صنف صنایع دستی اصفهان می گوید: «هم اکنون هشت هزار زن در شهر اصفهان در زمینه تولید سرمه مشغول به کار هستند؛ زنانی که اکثر آنها را خانم های خانه دار تشکیل می دهند.» اما وقتی عده ای انگشت شمار به دلیل نبود قوانین حمایتی از صنعتگران صنایع دستی پارچه ترمه را از کشور خارج و در هندوستان با استفاده از ماشین، سرمه دوزی می کنند و بدون هیچ نظارتی آن را به عنوان سرمه در بازار داخل با قیمت سرمه دست دوز به فروش می رسانند، تکلیف تولیدکننده چیست؟ سودجویان به آسانی طی هفته های گذشته باعث تعطیلی چند کارگاه و بیکاری صد کارگر سرمه دوز شده اند. شیردل با بیان اینکه صنعتگران صنایع دستی خواهان حمایت های قانونی دولت و مجلس هستند نه حمایت های مالی، می گوید: «درواقع مجلس و دولت با اصلاح قوانین مربوط به صادرات و واردات صنایع دستی می توانند بخش زیادی از مشکلات تولید کنندگان را برطرف کنند.» وقتی زاینده رود خشک می شود، دولت به کشاورزانی که نمی توانند کشت کنند، خسارت پرداخت می کند اما طی 35سال گذشته، دولت یک ریال هم بابت کاهش تعداد گردشگر که یکی از منابع اصلی فروش و معرفی صنایع دستی است، به فعالان این بخش پرداخت نکرده است. این وظیفه دولت است که با فراهم آوردن زیرساخت های لازم صنعت گردشگری را توسعه داده تا به دنبال آن صنایع دستی هم رونق بگیرد. صنعتگران صنایع دستی طی 35سال گذشته با وجود همه مشکلاتی که با آن درگیر بوده اند، هنوز به تولید اشتغال دارند. فعالان این بازار معتقدند که برخلاف تصور رایج، این قشر از جامعه آدم های ناتوان و نیازمندی نیستند که چشم به دست دولت برای حمایت های مالی داشته باشند ولی این انتظار نیز وجود دارد که وقتی تولیدکننده ایرانی قصد فروش محصولاتش در بازار چین، ترکیه و هند را دارد، باید تعرفه های بالایی را پرداخت کند. با این حال، در نقطه مقابل، گمرک ایران هم برای حفظ اشتغال در صنایع دستی برای ورود مصنوعات دستی سایر کشور ها تعرفه های مناسبی پیش بینی کند. در بازار اصفهان به عنوان مهد تولید صنایع دستی کشور، مصنوعات مشابهی از هند و چین و پاکستان فروخته می شود؛ کالاهایی که بیشتر آنها از طریق قاچاق وارد می شود اما صنعتگر اصفهانی نمی تواند تولیداتش را در بازار این کشور ها به فروش برساند. کاهش ارزش 93درصدی صادرات صنایع دستی سال گذشته در مقایسه با 11ماه سال 91، به روشنی نشان دهنده تاثیر اجرای هدفمندی یارانه بر تولید صنایع دستی استان است. رییس هیات مدیره اتحادیه صنف صنایع دستی با بیان اینکه بالابودن تعرفه های دولتی برای خرید مواد اولیه تولید کنندگان را برای تولید با مشکل مواجه کرده است، می گوید: «قلمزنی یکی از رشته هایی است که تولید انبوه دارد اما خالص نبودن شمش خام نقره و بالابودن تعرفه های دولتی، سبب شده تا تولیدکنندگان برای تهیه شمش نقره خام با عیار 99/99 و قیمت کمتر، نقره مورد نیاز خود را از طریق خرید شمش های قاچاق تهیه کنند. خرید این شمش ها از خرید شمش نقره با تعرفه دولتی برای تولید کننده ارزان تر تمام می شود. شیردل با اشاره به موضوع هدفمندی یارانه ها و تاثیری که بر اقتصاد تولید مصنوعات دستی داشته، می گوید: «اجرای هدفمندی یارانه ها بسیاری از کارگاه های صنایع دستی را به مرز تعطیلی رسانده و به طور حتم با اجرایی شدن مرحله دوم تعداد قابل توجهی از کارگاه های کوچک به طور کامل تعطیل خواهند شد.» کاهش ارزش 93درصدی صادرات صنایع دستی سال گذشته در مقایسه با 11ماه سال 91، به روشنی نشان دهنده تاثیر اجرای هدفمندی یارانه بر تولید صنایع دستی استان است. یکی از هنرمندان اصفهانی معتقد است با توجه به آسیب هایی که از جنبه فرهنگی و هنری طی دو دهه گذشته صنایع دستی اصفهان متحمل شده است، ظرف 10 تا 20 سال آینده پیداکردن یک اثر هنری مرغوب و باکیفیت در میدان نقش جهان مثل پیداکردن سوزن در انبار کاه است. غلامعلی فیض اللهی با بیان اینکه در حال حاضر پیداکردن مصنوعات با ارزش هنری خوب در رشته هایی مثل معرق، منبت، مینیاتور و پاپیه ماشه در اصفهان کار سختی است، می گوید: «وقتی 90درصد صنایع دستی تولیدی باید به اجبار و به دلیل نبود گردشگر و فروش در بازار جهانی در بازار داخل به فروش برسد کیفیت هنری کار پایین می آید.» این استاد دانشگاه ادامه می دهد: «با توجه به وضعیت اقتصادی جامعه مردم توان خرید کالای با کیفیت خوب را ندارند، تولید کننده هم برای ادامه فعالیت مجبور به تولید کالای با کیفیت پایین است. وقتی دست صنعتگر به کار بازاری بی کیفیت عادت کرد اصلاح کردن آن خیلی مشکل است.» فیض اللهی می گوید: «شرایط بد اقتصادی سبب شده تا بسیاری از هنرمندان دیگر تمایلی به تولید آثار باکیفیت نداشته باشند چون مشتری برای خرید وجود ندارد پس در این شرایط نسل جوان تر و شاگردان کجا و چگونه باید تجربه کسب کنند.» وقتی متوسط قدرت خرید مردم برای صنایع دستی، حدود 50 هزارتومان است، صنعتگر کالایی به ارزش 50هزارتومان تولید می کند. ادامه این چرخه یعنی حذف انتقال تجربه هنری در تولید صنایع دستی به نسل بعد و از این تجربه امروز در مصنوعات دستی کمتر نشانه ای وجود دارد. بسیاری از صنعتگران می گویند که آنها در به وجودآوردن این شرایط کمترین و شاید هیچ نقشی نداشته اند بلکه این دولت است که با فراهم نکردن شرایط برای فروش و عرضه صنایع دستی در بازار های جهانی، صنعتگران را مجبور به تولید آثار با کمترین ارزش هنری کرده است. با شروع مرحله دوم هدفمندی یارانه ها، بسیاری از تولید کنندگان نگران شده اند اما تولید کنندگان صنایع دستی در این سخن مشترکند که اگر مجلس و دولت در زمینه اصلاح قوانین مربوط به این صنعت اقدام کنند، صنعتگران این بخش می توانند علاوه بر حفظ و افزایش اشتغال در این حوزه، در ارزآوری نیز با بسیاری از صنایع دیگر رقابت کنند.
