(قسمت دوم) کاربران می توانند بعد از آن که نسخه لینوکسی مورد نظر خود را نصب کردند یکی از محیط های دسکتاپی را انتخاب و آن را نیز نصب کنند پس از چند مورد از این محیطها معرفی شد که در ادامه به معرفی بقیه نمونه های آن می پردازیم. قسمت اول برخی معتقدند که پیشرفت و توسعه لینوکس و نقطه ای که در حال حاضر قرار دارد را مدیون دو تا از دسکتاپ ها و یا به اصطلاح میزکارهای خود است، Gnome و KDE ! و در برهه ای رقابت شدیدی با هم داشته اند. که در مطلب قبل در مورد این دو گفتگو شد. عنوان شد که: Unity: Unity به عنوان محیط دسکتاپ پیش فرض بر روی اوبونتو معرفی شده است. در حالی که شما به روش استاندارد این نسخه را نصب کرده باشید احتمالا در حال حاضر از این دسکتاپ استفاده می کنید. GNOME: یکی از محبوب ترین محیط های دسکتاپ لینوکس به شمار می آمد. مجموعه GNOME 2.x به صورت پیش فرض در انواع نسخه های لینوکس همچون Fedora, Debian و سایر نسخه استفاده می شد. KDE: در یک جمله می توان گفت KDE و GNOME از جمله دسکتاپ های محبوب بودند اما با این تفاوت که KDE پیچیدگی های بیشتری را ارائه می کند. Xfce: یکی از محیط های دسکتاپ بسیار سبک است که بسیار شبیه به GNOME است اما نه نسخه GNOME 3 بلکه GNOME 2 که یک محیط سنتی لینوکس را ارائه کرده است. از جمله محیط های دسکتاپ لینوکس می توان به Xmonad اشاره کرده چرا که یک محیط کاشی کاری شده را ارائه می کند و این امکان را می دهد تا تنظیمات مورد نظر خود را بر روی صفحه در هر یک از کاشی ها قرار دهید MATE : این نسخه یک انشعاب از GNOME 2 است و ویژگی های جدیدی را ارائه کرده است اما هدف از ارائه آن استفاده برای کسانی است که از GNOME 2 ناامید شده اند. MATE به طور مستمر به روز رسانی می شود تا کار خود را بر روی نسخه مدرن لینوکس نیز ادامه دهد. LXDE : در صورتی که تصور می کنید Xfce به اندازه کافی سبک نیست می توانید LXDE را امتحان کنید. در واقع تمرکز این محیط بر این موضوع است که بتوان آن را بر روی کامپیوترها و نوت بوک های قدیمی که از منابع سخت افزاری سطح پایینی استفاده می کنند، پیاده کرد. در حالی که این نسخه سبک است اما تمام ویژگی های یک دسکتاپ استاندارد را ارائه کرده است. سبکی برخی از دسکتاپ ها به این دلیل است که برخی از ویژگی ها را حذف می کنند اما LXDE این طور نیست. مانند Xfce، LXDE نیز بسته های نرم افزاری سبکی ارائه کرده که از جمله آن ها می توان به ویرایشگر متن، نمایشگر تصویر، برنامه ترمینال و .... اشاره کرد. Xmonad و بقیه موارد لیستی که در اختیار شما قرار گرفته است کامل نیست اما اطلاعاتی در اختیار می گذارد که می توانید آن ها را امتحان کنید. از جمله محیط های دسکتاپ لینوکس می توان به Xmonad اشاره کرده چرا که یک محیط کاشی کاری شده را ارائه می کند و این امکان را می دهد تا تنظیمات مورد نظر خود را بر روی صفحه در هر یک از کاشی ها قرار دهید و کار را برای شما راحت تر می کند. این محیط به شما امکان می دهد تا با سرعت بیشتری کارهای خود را انجام دهید. با توجه به محیط های معرفی شده می بینید که در هر یک تفاوت ها و ویژگی های خاص خودشان وجود دارد و این دیگر به نظر شما بستگی دارد که کدام یک را انتخاب می کنید.
