آیا تاكنون اصطلاح Internet of Things یا IoT را شنیده‌اید، اگر این اصطلاح به گوشتان آشنا نیست، متن پیش‌رو برایتان جالب خواهد بود. مثل بسیاری از دیگر اصطلاحات مرسوم در دنیای فناوری، این اصطلاح نیز مفاهیم مختلفی را با خود به یدك می‌كشد؛ اما در كل IoT را می‌توان تفسیری از نمای مجازی اشیای مورد استفاده روزمره در ساختار اینترنت دانست. این ایده از زمانی رواج یافت كه استفاده از RFID برای پیگیری مكان جغرافیایی برخی اشیای به‌كار گرفته شد. در واقع به وسیله IoT به دنیایی وارد می‌شویم كه سایر وسایل زندگی به تجهیزاتی هوشمند تبدیل می‌شوند كه توسط اینترنت، حتی از راه دور، قابل مدیریت هستند و اطلاعات لازم از كاركرد آنها را می‌توان كسب كرد و تنظیمات مرتبط را انجام داد؛ مانند روشن كردن اجاق گاز و تغییر میزان شعله آن، تغییر دمای یخچال، كنترل دمای منزل و غیره. با توجه به گسترش روزافزون اینترنت، آدرس‌دهی IPv6 و تولید چیپ‌های بسیار كوچك و ارزان كه به‌عنوان حسگر از آنها استفاده می‌شود، شاید فاصله چندان زیادی با استفاده عمومی از IoT وجود نداشته باشد و دیگر تصور آن تنها به عنوان یك رویا نخواهد‌بود. یكی از چالش‌های پیش‌روی IoT مدیریت داده‌های تولید شده توسط وسایل خانگی یا تجهیزات صنعتی است. گزینه‌های متعددی برای سیاست‌های ذخیره‌سازی اطلاعات وجود دارد كه استفاده از «ابر» یكی از آنهاست استفاده از IoT و ورود اینترنت تنها محدود به زندگی و وسایل خانگی نخواهد شد و استفاده صنعتی از آن نیز شروع شده است و تصمیم‌گیرنده‌های فناوری اطلاعات باید برای این عرصه پیش‌نیازهای لازم مانند امنیت سایبری را بیش از پیش فراهم آورند. برای مثال، اكنون نیز بسیاری از سازمان‌ها از سیستم‌های تهویه‌ای (HVAC) استفاده می‌كنند كه تحت شبكه و اینترنت قابل مدیریت هستند یا دوربین‌هایی كه برای حفظ امنیت نقاط موردنظر، تصاویر را با استفاده از پروتكلIP به سرور مشخص‌شده انتقال می‌دهند و از راه دور قابل مدیریت است. IoT به چرخه عرضه محصولات نیز گام گذاشته است؛ وسایل الكترونیكی را در نظر بگیرید كه برای خدمات پس از فروش، از راه دور توسط اینترنت پشتیبانی می‌شوند. روزانه بر تعداد محصولاتی كه دارای این قابلیت هستند افزوده شده و وارد بازار می‌شوند. شهری را تصور كنید كه تمام اجزای آن، از چراغ راهنمایی تا ماشین‌های حمل زباله و پاركومترها به اینترنت متصل و مدیریت می‌شود. بسیاری از روال‌ها در چنین شهری ساده‌تر شده و سریع‌تر انجام می‌شود؛ اما در كنار این مزایا باید ساختار مدیریت آن بدقت شكل بگیرد و پیش‌نیازهای پایه‌ای آن تامین شود. یكی دیگر از چالش‌های پیش‌روی IoT مدیریت داده‌های تولید شده توسط وسایل خانگی یا تجهیزات صنعتی است. گزینه‌های متعددی برای سیاست‌های ذخیره‌سازی اطلاعات وجود دارد كه استفاده از «ابر» یكی از آنهاست. اما چگونه می‌توان اشیای قابل استفاده برای IoT داشت؟ در این باره راهكارهای فراوانی به‌كار گرفته شده است. برخی تولیدكنندگان با تعبیه كردن یك چیپ، این قابلیت را به كالای تولیدی بخشیده‌اند، برخی نیز با تولید یك سخت‌افزار كوچك، این امكان را برای مصرف‌كننده به‌وجود آورده‌اند كه در صورت نیاز این قابلیت را به وسایل خود اضافه كند. شركت Electric Imp با تولید ابزاری در قالب یك كارت حافظه كوچك به نام lmp این راهكار را عرضه كرده است. این محصول كه با استفاده از ARM و به‌صورت SoC تولید شده است، از ارتباطات بی‌سیم در انواع مختلف پشتیبانی كرده، و دارای سیستم عامل و زبان برنامه‌نویسی خاص خود است. این محصول به وسیله روشی كه BlinkUp نامیده می‌شود، به كمك یك تلفن هوشمند تنظیمات موردنیاز شبكه و امنیتی بی‌سیم را دریافت كرده و شیء موردنظر را به اینترنت متصل می‌كند و امكان مدیریت آن را به‌وسیله سرویس‌های ابری Electric lmp فراهم می‌آورد. قیمتی كه برای این محصول مفید در نظر گرفته شده كمتر از ده دلار است.
