یک عادت رایج بین اکثر مردم وجود دارد که اگر متوجه بشوند عکسی با دوربین تلفن گرفته شده، آن را نادیده می‌گیرند. خیلی‌ها هم مدام دیگران را نصیحت می‌کنند که «به جای دور ریختن پولت با خرید یک تلفن گران، یک ارزانش را بخر و در کنارش هم یک دوربین "واقعی" بگیر». ولی می‌دانیم که این دوربین‌های "واقعی" اکثراً در گوشه‌ای از خانه افتاده و دارند خاک می‌خورند. بسیار خوب است که هر کسی یک دوربین واقعی داشته باشد تا در شرایط خاص مثل سفر یا گردش، بتواند عکس‌های عالی با آن ثبت کنید ولی به هر حال یک عکس خوب، یک عکس خوب است و فرقی نمی‌کند که با چه وسیله‌ای گرفته شده باشد. دوربین‌های موجود در تلفن‌های هوشمند ضعف‌ها و قوت‌های خود را دارند، با تأکید روی نقاط قوت و بی اهمیت کردن ضعف‌ها، شما می‌توانید منفی‌خوان‌ها را پیش از شروع بازی‌شان به سکوت دعوت کنید. دوربین‌های به کار رفته در تلفن‌های هوشمند در طول چند سال اخیر خیلی بهتر شده‌اند و حالا شما می‌توانید نتایج بسیاری خوبی با آنها بگیرید، به خصوص اگر بدانید که دارید دقیقاً چه می‌کنید. در ادامه مطلب با ما همراه باشید. می‌خواهیم «9 مورد» را با شما در میان بگذاریم تا از این به بعد، قبل از آتش کردن اپلیکیشن عکاسیِ تلفن اندرویدی، یا آیفون یا لومیای خودتان، آنها را در ذهن داشته باشید و عکس‌های بهتری بگیرید. مورد 1: به سوژه نزدیک شوید بسیاری از دوربین‌های تلفن‌های هوشمند وقتی آنها را در نزدیکی سوژه نگه دارید فوق‌العاده درخشان عمل می‌کنند. سنسور کوچک عمق میدان نسبتاً عریضی را در اختیار شما قرار می‌دهد بنابراین می‌توانید تمام اشیا را در فوکوس داشته باشید، حال آنکه در وضعیت مشابه دوربین‌هایی با سنسور بزرگتر و لنز‌های بلندتر مشکل خواهند داشت. معمولاً با نزدیک شدن به سوژه، کنترل بیشتر بر وضعیت نوردهی آن شی هم ممکن می‌شود. آیا نورهای روشن پشت سوژه شما باعث می‌شوند دوربین به اشتباه افتاده و سوژه را تیره ثبت کند؟ کافی است با نزدیک شدن به آن، این اثر را حذف کنید. چنین تصاویری در صورت ثبت صحیح، می‌توانند جزئیات زیاد و مۆثری را ثبت کنند. تصویر بالا، مربوط به ساچمه یک تفنگ بادی است که به هدفی فلزی اصابت کرده و صاف شده. می‌بینید که دوربین تلفن چه جزئیات زیادی را در نور یکنواخت ثبت کرده. مورد 2: زوم نکنید، بلکه بعداً قیچی کنید خیلی از دوربین‌های تلفن‌های هوشمند امکان زوم دیجیتال را در اختیار شما قرار می‌دهند ولی تقریباً همیشه بهترین تصمیم این است که وانمود کنید اصلاً چنین چیزی وجود ندارد. حتی در مشاهده زنده قبل از ثبت عکس هم می‌توان دید که با شروع زوم دیجیتال چقدر کیفیت تصویر افت می‌کند. علت این افت را باید در عملکرد دوربین دانست زیرا با انجام زوم دیجیتال، دوربین فقط از روی قرائن و شواهد حدس می‌زند که تصویر واقعی چه شکلی دارد و به همین خاطر نتیجه از واقعیت بیرونی فاصله می‌گیرد. بسیاری از دوربین‌های تلفن‌های هوشمند وقتی آنها را در نزدیکی سوژه نگه دارید فوق‌العاده درخشان عمل می‌کنند. سنسور کوچک عمق میدان نسبتاً عریضی را در اختیار شما قرار می‌دهد بنابراین می‌توانید تمام اشیا را در فوکوس داشته باشید اما وقتی بعد از ثبت تصویر بدون زوم دیجیتال، با قابلیت Crop بخش‌های اضافه را قیچی و تصویر مورد نظر را بزرگ می‌کنید در حقیقت در حال نمونه برداری از پیکسل‌هایی هستید که قبلاً ثبت شده‌اند. خیلی از تلفن‌های هوشمند دوربین‌های 8 مگاپیکسلی دارند، این یعنی شما می‌توانید با قیچی کردن بخش مورد نظر، همچنان رزولوشن بالایی را در اختیار داشته باشید و فقدان ضایعات تصویری که با بزرگ کردن مصنوعی عکس بروز می‌کنند، کمک خواهد کرد تا عکس شما زاییده دوربین یک تلفن هوشمند پنداشته نشود. عکس بالا از کوهی در ونکوور گرفته شده و تقریباً نیمی از آن قیچی شده. ولی چنانچه با زوم دیجیتال سعی در ثبت همین کادر تصویر داشتیم، بخش بزرگی از جزئیات درختان از دست می‌رفت. ضمن اینکه عکس از پشت شیشه اتومبیل گرفته شده، پس با دستکاری دیجیتال اعوجاج و شکستگی تصویر هم تقویت می‌شد. مورد 3: ویرایش کنید، نه فیلتر گذاری اگر می‌خواهید عکس‌هایتان منحصر به فرد باشند، آخرین کاری که باید بکنید این است که از فیلترهای تصویری که میلیون‌ها نفر دیگر هم عین‌شان را استفاده می‌کنند، کمک بگیرید. نگارنده فردی آنتی-اینستاگرام نیست و قابلیت به اشتراک گذاری آنلاین تصاویر را بسیار جذاب می‌داند ولی فیلترهای پیش فرض اینستاگرام دیگر به پایان خط رسیده و تکراری هستند. می‌توانید از اپلیکیشن‌های ویرایش عکس مثل SnapSeed،Photoshop Express یا iPhoto استفاده کنید که به شما امکان اِعمال تغییرات متعارفی مثل تغییر کنتراست، تیز بودن جزئیات یا درجه گرمی و سردی رنگ‌ها را می‌دهند. یعنی درست همان کارهایی که با عکس‌های گرفته شده توسط دوربین‌های بزرگ را انجام می‌دهید. این دیوانگی نیست که عکس‌های خود را قبل از به اشتراک گذاشتن شخصاً ویرایش کنید. بله فقط کمی عجیب است ولی خیلی‌ها انجامش می‌دهند. با در پیش گرفتن چنین روشی شما در واقع پا در راه یافتن سبک خاص خودتان نیز می‌گذارید یا حتی سبکی را که الآن با دوربینی غیر از تلفن هوشمندتان پیاده می‌کنید گسترش می‌بخشید و نتیجه این کار خیلی مۆثرتر از استفاده از فیلترهای غلو آمیز بر روی همه عکس‌ها است. تصویر بالا از محیط داخلی نرم‌افزار SnapSeed گرفته شده که به شما امکان ویرایش واقعی عکس و نه فقط اِعمال فیلترهای پیش فرض را می‌دهد. مورد 4: تاری مصنوعی به تصویر اضافه نکنید عمق میدان همیشه یکی از بزرگترین چالش‌ها برای دوربین تلفن‌های هوشمند باقی خواهد ماند. لنزهایی با زاویه دید عریض و سنسورهایی با اندازه کوچک، ثبت پس زمینه تار را بسیار مشکل می‌کنند و تقریباً همیشه با استفاده از افکت‌های ساختگی، اوضاع بدتر می‌شود. می‌توانید از اپلیکیشن‌های ویرایش عکس مثل SnapSeed،Photoshop Express یا iPhoto استفاده کنید که به شما امکان اِعمال تغییرات متعارفی مثل تغییر کنتراست، تیز بودن جزئیات یا درجه گرمی و سردی رنگ‌ها را می‌دهند اول اینکه، ایجاد محو شدگی مصنوعی به کمک نرم‌افزارها، معمولاً به طور یکنواخت کل قاب عکس را فرا می‌گیرد. ولی به خوبی می‌دانیم که لنزها این طوری کار نمی‌کنند برای همین افکت‌های نرم‌افزاری خیلی غیر طبیعی به نظر می‌آیند. دوم اینکه، وقتی می‌خواهید شی مورد نظر برای قرار گرفتن در مرکز فوکوس را مشخص کنید، انتخاب کردن دقیق آن مشکل است و در نتیجه اِعمال فیلتر می‌تواند به نتیجه‌ای ناخوشایند منجر شود. اگر می‌خواهید بیننده عکس، روی یک شی خاص متمرکز شود باید آن را در قاب تصویر به نقطه مرکزی تبدیل کنید. سعی کنید پس زمینه را تا حد امکان ساده نگه دارید و حتی اگر برای اینکار مجبور به جابه‌جایی سوژه‌ها شدید باز هم ارزشش را دارد. تصویر بالا نمونه‌ای از ایجاد محو شدگی مصنوعی است. مورد 5: بی‌خیال فلاش شوید مشکل فلاش خیلی از دوربین‌های موبایل این است که در اصل -گفتنش سخت است ولی در اصل- آنها اصلاً فلاش نیستند. آنها یک یا دو چراغ LED خوشگل هستند که چندان برای وظیفه‌ای که به عهده شان گذاشته شده مناسب نیستند. روشنایی آنها به کنار، اما وقتی کار می‌کنند باعث خراب شدن گرمی رنگ‌ها شده و یکی از اصلی‌ترین وظایف فلاش را ایفا نمی‌کنند: ثابت ثبت کردن حرکت‌ها در قابل عکس. دوره نوردهی آنها آنقدر زیاد است که دست آخر به شما عکسی تار و بد-نور می‌دهند. لازم به یادآوری نیست که آنها چقدر نزدیک لنز هستند که این خود باعث می‌شود چشم‌های افراد حاضر در عکس، مثل چشم شیاطین شود! خب، پس وقتی در تاریکی دنبال ثبت عکس با آنها هستیم چه کنیم؟ متأسفانه حتی با وجود پیشرفت‌های تکنولوژیک جذاب مثل پیور ویو از نوکیا، باز هم مشکلات عکس برداری توسط موبایل در نور کم پا بر جا دارند. اغلب، بهترین شانس این است که یک منبع نور دیگر پیدا کنید. این شاید چندان عالی یا حتی کافی نباشد ولی به هر حال عکاسی همیشه در پیوند با خلاقیت بوده. پس اگر در یک کنسرت بودید، کمی صبر کنید تا یکی از پروژکتورها گذرش به محل نشستن شما بیافتد. در نهایت اگر منبع نور بیرونی پیدا نکردید، یک فلاش بد بهتر از یک عکس تاریک است. عکس بالا نمونه‌ای از عملکرد بد فلاش‌ها است: پوستی که به زردی گراییده، چشم‌های قرمز، و تار شدگی ناشی از حرکت سوژه.
