همان‌طور که می‌دانید امروزه کامپیوتر یکی از مهم‌ترین اختراعات بشر برای پخش ویدیو و موسیقی است. با کامپیوتر می‌توان دیسک‌های نوری را پخش کرد و یا ویدیو‌های تحت وب را مشاهده کرد. کمتر پیش می‌آید که نتوان یک ویدیو را توسط کامپیوتر مشاهده کرد، انواع فایل‌ها را می‌توان توسط کامپیوتر باز کرد. حتی اگر زمانی با فایل‌های محدود شده از طریق DRM برخورد داشته باشید، باز هم این محدودیت به سخت‌افزار کامپیوتر مربوط نیست بلکه مسأله‌ای کاملاً نرم‌افزاری می‌باشد. با این وجود به نظر می‌رسد که کامپیوتر از سایر وسایل الکترونیکی جداست، مخصوصاً وسایلی که برای نمایش تصویر به کار می‌روند. تقریباً تمام کامپیوترها قابلیت اتصال به این نمایش‌گرها را دارند اما نحوه‌ی اتصال کمی گیج‌کننده است. در این مقاله با راه‌های اتصال کامپیوتر به سایر نمایش‌گرها بحث می‌کنیم، کاربرد هر نوع اتصال و معایب و مزایای آن نیز مختصراً بررسی می‌شود. بعد از مشخص کردن نحوه‌ی اتصال، به بررسی برخی مشکلاتی که معمولاً پس از اتصال با آن مواجه می‌شویم پرداخته و راه حل مناسب را بیان می‌کنیم. اتصال VGA VGA نوعی خروجی قدیمی ویدیو است که اولین بار در سال 1987 مطرح شد و در سال‌های دهه‌ی 1990 به عنوان خروجی ویدیویی استاندارد در PCها مطرح گردید. این خروجی در واقع یک اتصال 15 پینی است و معمولاً با رنگ آبی مشخص می‌شود. هنوز هم اتصال VGA در بسیاری از دستاپ‌ها (کامپیوترهای رومیزی) و تلویزیون‌های HD یا به عبارت دیگر HDTVها دیده می‌شود. در عرصه‌ی تلویزیون گاهی به اتصال VGA ، ورودی کامپیوتر یا PC input هم می‌گویند. با توجه به اینکه این اتصال زمانی اختراع شد که روزلوشن‌های متداول بسیار پایین بود، نمایش رزولوشن‌های بالا توسط این اتصال ممکن نیست و نهایتاً تا رزولوشن 2048 در 1536 پیکسل را می‌توان توسط آن نمایش داد. HDMI امروزه یک استاندارد بسیار متداول و محبوب است و در انواع وسایل الکترونیکی که دارای خروجی و ورودی هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرد کیفیت به شدت به خروجی سیگنال بستگی دارد، کیفیت کابل و طول آن نیز دو عامل تعیین کننده خواهد بود. بسیار از کاربران می‌گویند اتصالات جدیدتر کیفیت بهتری دارند اما برخی کاربران نیز بر این باورند که تفاوتی بین اتصالات قدیمی و جدید وجود ندارد. استفاده از خروجی VGA کامپیوتر، معمولاً نیاز به فعال کردن نمایش‌گرهای اضافی در ویندوز دارد. این کار در بخش Windows Display Properties صورت می‌گیرد. برخی لپ‌تاپ‌ها دارای کلیدهای تکی یا ترکیبی (functions key) هستند که برای فعال و نافعال کردن خروجی VGA مورد استفاده قرار می‌گیرد. خروجی DVI این خروجی در سال 1999 معرفی شد، درست زمانی که وارد قرن جدیدی شدیم، این خروجی عرضه شد و جای VGA را به عنوان خروجی ویدیویی کامپیوترها گرفت. این خروجی برای انتقال سیگنال‌های دیجیتال ساخته شده اما توانایی انتقال سیگنال‌های آنالوگ را نیز دارد. DVI هنوز هم روی دستاپ‌ها و لپ‌تاپ‌ها وجود دارد، استفاده از آن در دستاپ‌ها بسیار متداول است اما در لپ‌تاپ‌ها کمتر مورد توجه می‌باشد. این پورت روی HDTVها هم زیاد معمول نیست، معمولاً تنها یک ورودی VGA در این وسیله‌ها دیده می‌شود، نه یک پورت VGA و یک پورت DVI. گرچه در برخی مدل‌ها می‌توان چنین پورتی هم پیدا کرد. خروجی با رزولوشن 1080P(1080 در 1920 پیکسل) توسط این اتصال ممکن است اما به این شرط که طول کابل واسط بین PC و HDTV کمتر از 15 فوت (حدود 4,7 متر) باشد. در صورتی که طول کابل بیشتر باشد، ضعیف شدن سیگنال می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند. خروجی HDMI اگر یک تلویزیون HD پیشرفته دارید، تقریباً مطمئن باشید که یک ورودی HDMI نیز در آن وجود دارد. اگر یک دستاپ یا لپ‌تاپ نسبتاً جدید داشته باشید نیز یک خروجی HDMI روی آن وجود دارد. HDMIامروزه یک استاندارد بسیار متداول و محبوب است و در انواع وسایل الکترونیکی که دارای خروجی و ورودی هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. HDMI یک اتصال دیجیتال است که تا قبل از نسخه‌ی 1,3 می‌تواست تصاویری با رزولوشن نهایتاً 1920 در 1200 پیکسل را منتقل کند. با عرضه‌ی نسخه‌ی 1,3 و نسخه‌های بعدی، این قابلیت تا رزولوشن 2560 در 1600 پیکسل افزایش یافت. دقت تصویر فوق‌العاده‌ای است. کامپیوتر شما قادر به تشخیص و تنظیم هر نمایش‌گری که از طریق پورت HDMI متصل شده باشد، است. بر خلاف خروجی‌های قدیمی‌تر PC، خروجی HDMI شامل صدا نیز می‌شود. چند سال طول کشید تا مشکل جدا بودن چیپ صدا و تصویر در کامپیوترها و رابطه‌ی آن با خروجی HDMI که شامل هر دو سیگنال است، حل شود. با این وجود کارت گرافیک‌های مجتمع اینتل از سال 2006 خروجی صدا از طریق HDMI را پشتیبانی می‌کردند. AMD و NVIDIA نیز در کارت گرافیک‌های جدید خود، خروجی صدا از طریق این کابل را پشتیبانی می‌کنند، اما کارت گرافیک‌هایی که چند سال از عمرشان می‌گذرد احتمالاً چنین قابلیتی را ندارند. در برخی کارت گرافیک‌های سری 200 انویدیا، باید اتصالی بین کارت صدای داخلی کامپیوتر و ورودی صدای کارت گرافیک از طریق پورت S/PDIF برقرار شود تا بتوان صدا را از طریق خروجی HDMI منتقل کرد. خروجی DisplayPort و Thunderbolt اتصال دیجیتال ویدیویی در سال 2006 به عنوان جایگزینی برای DVI عرضه شد. DisplayPort برخلاف اتصال HDMI برای کامپیوترهای در نظر گرفته شده بود. این خروجی قادر است تصاویری با رزولوشن 3840 در 2160 پیکسل را هم منتقل کند و توانایی اتصال به چند نمایش‌گر از طریق یک پورت خروجی را نیز دارد، البته باید اتصال به صورت زنجیره‌ی گل آفتابگردان باشد. DisplayPort در برخی انواع کامپیوترها متداول است. کارت گرافیک‌های AMD معمولاً این خروجی را دارند و کامپیوترهای Apple همگی از این اتصال برخوردارند. این اتصال در تلویزیون‌ها به عنوان ورودی زیاد معمول نیست اما می‌توان از یک آداپتور برای تبدیل اتصال DisplayPort به HDMI استفاده کرد. Thunderbolt یک اتصال جدید است. این پورت اتصال DisplayPort را پشتیبانی می‌کند. این اتصال یک اتصال غیرمعمول است چرا که اتصال ویدیویی DisplayPort را با خروجی کلی اطلاعات (PCI Express) ترکیب می‌کند. اتصالات Mini-DisplayPort و Thunderbolt با همدیگر سازگاری کامل دارند. این نکته‌ی مهمی است چرا که در حال حاضر وسایلی که پورت Thunderbolt را داشته باشند، زیاد نیستند. هیچ تلویزیونی در حال حاضر این ورودی را ندارد. بنابراین می‌توان از سازگاری این دو اتصال برای تبدیل استفاده کرد. رفع مشکل Overscan و Underscan 99 درصد اتصالان بین کامپیوتر و تلویزیون اساساً plug-and-play است. به این معنی که تلویزیون و کامپیوتر به صورت خودکار رابطه برقرار می‌کنند و تلویزیون ورودی را به درستی تشخصی داده و تصویر را نمایش می‌دهد. حتی بهترین رزولوشن نیز به صورت خودکار تشخیص داده شده و تنظیم می‌شود، اگر اینچنین نباشد هم می‌توان این مشکل را از طریق Window’s Display Properties حل کرد. اما بعد از تنظیم رزولوشن به صورت دلخواه ممکن است با یک مشکل خاص مواجه شوید. تصویر بیش از حد بزرگ با کوچک شود، طوری که فضای نمایش‌گر را به درستی پوشش ندهد. به تصویر زیر توجه کنید که در آن Underscan رخ داده است: به این مشکل اصطلاحاً Overscan و Underscan می‌گویند. اگر تصویر بیش از حد بزرگ باشد، Overscan اتفاق افتاده و بالعکس. این مشکل را از طریق تنظیمات نمایش‌گر در ویندوز نمی‌توان حل کرد. معمولاً راه حل استفاده از درایو نمایش‌گر است. روی بخش خال دستاپ راست کلید کنید و به دنبال گزینه‌ی AMD Catalyst Control Center، Nvidia Control Panel یا Intel Graphics Properties بگردید. وقتی این گزینه را پیدا کرده و پنل کنترلی درایور کارت گرافیکی را از طریق آن باز کردید، دنبال تنظیمات مربوط به HDTV باشید. در این بخش نیز تنظیمات اسکیل کردن تصویر یا به عبارت دیگر image scaling options را جست‌و‌جو کنید. در این بخش می‌توانید مشکل را حل کنید. راه دیگری که برای حل این مشکل وجود دارد استفاده از تنظیمات تلویزیون است. با توجه به اینکه تلویزیون‌های مختلف منوهای بسیار متفاوتی دارند نمی‌توان توصیه‌ای کرد، تنها راه کلی استفاده از دستور‌العمل یا دفترچه راهنمای تلویزیون است
