هر روز در مورد اخبار هک شدن می‌شنویم، شاید هم خودمان قربانی این حملات شده باشیم. اما آیا تا به حال به این نکته فکر کرده‌اید که اولین هک دنیا چگونه و کجا اتفاق افتاد؟ اجازه دهید برگردیم به دهه 60 میلادی و دانشگاه معروف MIT. گروهی به سرپرستی پروفسور فرناندو کورباتو در این دانشگاه بر روی طرح اشتراک زمانی کامپیوتر کار می‌کردند. این گروه یک مین فریم (main frame) مدل IBM 7094 در اختیار داشت که قرار بود به صورت همزمان و اشتراکی در اختیار دانشجویان و دانشمندان دانشگاه قرار گیرد. هر فرد هر هفته تعداد ساعت مشخصی می‌توانست از این کامپیوتر استفاده کند. این سامانه در MIT به Compatible Time-Sharing System یا CTSS معروف بود. این سامانه برای گیک‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است. در حقیقت CTSS سر منشاء بسیاری از مفاهیم امروزی دنیای کامپیوتر است. چیزهایی مانند ایمیل، چت، اشتراک فایل. احتمالا اولین عملیات هک کردن کلمه‌عبور در سال 1966 بر روی CTSS اتفاق افتاده است. از آنجا که این کامپیوتر برای استفاده همزمان کاربران مختلف ایجاد شده بود مسئله پسورد هم مطرح شد. کاربران با ارائه پسورد خود در ساعات مشخص می‌توانستند از این سیستم استفاده کنند. همانطور که می‌دانیم انسانهایی پیدا می‌شوند که نمی‌توان آنها را به این راحتی‌ها محدود کرد. یک روز صبح که کاربران کار با سیستم را شروع می‌کنند متوجه می‌شوند که پیام خوش آمد گویی CTSS تغییر کرده و پسورد همه را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. این کار برای حدود 15 تا 20 دقیقه ادامه پیدا می‌کند تا اینکه یکی از کاربرانظ¬ مدیران CTSS را از مشکل پیش‌آمده مطلع می‌کنند. مدیران سیستم هم مجبور می‌شوند کلمه عبور همه را تغییر دهند. 25 سال بعد دکتر آلن شر که دانشجوی PhD در سالهای 1960 در MIT بود پرده از اسرار این هک برداشت. در بهار 1962 دکتر شر به دنبال راهی برای افزایش میزان زمانی بود که می‌توانست از CTSS استفاده کند. به او در هر هفته 4 ساعت برای استفاده از CTSS اختصاص داده شده بود اما این زمان برای انجام محاسباتی که دکتر بر روی آنها کار می‌کرد کافی نبود. به همین دلیل دکتر شر همه کلمه‌های عبور را چاپ کرد. دکتر شر می‌گوید راهی وجود داشت که می‌توانستید توسط آن دستور چاپ آفلاین به سیستم بدهید. من هم جمعه شب دستور چاپ را دادم و شنبه صبح زود به کابینتی که کارهای چاپی در آن جمع می‌شد رفته و آنها را برداشتم. سپس دکتر شر برای شریک کردن همه دراین دزدی کلمه‌های عبور را در اختیار کاربران دیگر قرار داد. احتمالا اولین عملیات هک کردن کلمه‌عبور در سال 1966 بر روی CTSS اتفاق افتاده است. از آنجا که این کامپیوتر برای استفاده همزمان کاربران مختلف ایجاد شده بود مسئله پسورد هم مطرح شد. کاربران با ارائه پسورد خود در ساعات مشخص می‌توانستند از این سیستم استفاده کنند یکی از این کاربران به نام J.C.R. Licklieder وارد اکانت رابرت فانو مدیر آزمایشگاه کامپیوتر شده و برایش پیامهای توهین آمیز می‌گذاشت. شر در سال 1965 دانشگاه MIT را رها کرد تا کاری را در IBM به عهده بگیرد. 25 سال بعد از پروفسور فانو این قول را گرفت که اعترافش موجب از دست دادن مدرک PhD او نشود. حالا بعد از گذشتن چندین دهه از آن سال، همه ما با بزرگترین تهدید امنیتی مواجهیم؛ امکان نفود به حریم شخصی. طبق نظر پاندا لبز (PandaLabs)، جاسوسی سایبری، همراه با تجاوز به حریم خصوصی و حملات شبکه های اجتماعی با افزایش استفاده از موبایل و تبلت ها روز به روز راحت و سهل تر شده است و در حال تبدیل به منبع اصلی افزایش تهدیدات امنیتی در ماه ها و سالهای آینده است. جاسوسی سایبری که شرکت ها و آژانس های دولتی در سراسر دنیا را هدف قرار داده است، در حال چیره شدن بر دورنمای امنیت اطلاعات ملی و تجاری است و البته در این میان اطلاعات طبقه بندی شده و دیگر داده های حفاظت شده هم از دست آن در امان نمانده اند. تروجان ها تبدیل به سلاح های مورد علاقه هکرها برای حمله به این هدف های با حساسیت و اهمیت بسیار بالا شده اند. لویس کرونز، مدیر فنی پاندا لبز می گوید: «ما در دنیایی زندگی می کنیم که تمام اطلاعات به شکل دیجیتال هستند و لذا اگر شما دانش کافی داشته باشید به آنها دسترسی خواهید داشت. جاسوس های امروزی لازم نیست که برای سرقت اطلاعات به ساختمانی نفوذ کنند. آنها تنها کافی است که به حد کافی از توانایی و دانش کامپیوتری دست پیدا کنند، تا بتوانند انتقام غارتگر خود را آشکار کنند و بدون اینکه از تخت خواب شان بیرون بیایند، حتی به شرکت هایی که بهترین حفاظ های امنیتی را دارند، دست پیدا کنند.»مصرف کنندگان همچنان هدف جرایم سایبری خواهند بود که همچنان به دنبال کشف راه های پیچیده تر و بهتری برای هدف قرارا دادن سایت های فعالیت های اجتماعی و سرقت اطلاعات شخصی افراد هستند. تکنیک های مهندسی اجتماعی کاربران معمولی را تبدیل به سلاح هایی با شخصیت قابل شناسایی برای هکرهای زرنگ می کند، تا کمتر ردپایی از خود بر جای بگذارند. کرونز می گوید: «شبکه های اجتماعی فضایی را ایجاد می کنند که کاربران احساس امنیت می کنند و با فراغ بال به فعالیت و ارتباط با دوستان و خانواده سان می پردازند. مشکل اینجا است که حمله کنندگان بدافزارهایی تولید می کنند که این مزیت را دارند که حس کاذب امنیت را تلقین می کنند تا بتوانند به گسترش خود کمک کنند. این برای مجرمان سایبری بسیار ساده است که کاربران را با یک پیام ساختگی عمومی مانند (نگاه کن، تو هم توی این ویدیو هستی!) گول بزنند. گاهی اوقات حس کنجکاوی بدترین دشمن ما در فضای مجازی است.»
