شعر ولادت امام محمد تقی (ع) همین بس است که دردانه ی پدر بودی دوام نسل پدر بودی و پسر بودی درخت نخل ولایت فقط تو را کم داشت برای نخل ولا بهترین ثمر بود اگر چه در پر قوی رضا بزرگ شدی زبانزد همگان در دل و جگر بودی خدا به نام شما زد جواد بودن را ز هر که هست به مادر شبیه تر بودی خدا نخواست فدایی مادرت بشوی که حکمت است پس هر نبود و هر بودی برای دین به جوانیت اکتفا کردی تمام عمر کمت در دل خطر بودی خدا مگر که بداند چه محشری می شد به عمر نوح اگر منشاء اثر بودی مسیر باد به امر تو شد جنوب-شمال مدینه تا به خراسان که در سفر بودی اگر چه تلخ تر از زهر بود دور و برت به نام خویش به کام همه شکر بودی به کوری همه ی چشمهای شور عرب همین بس است که دردانه ی پدر بودی شاعر: مظاهر كثيري نژاد اشعار ولادت امام جواد (ع) سر زد خورشید عشق از افق امامت خوردش مهر تکمیل به خونه ی کرامت از یمن میلادش دنیا شده قیامت اومده یکی یک دونه/ لبای رضا خندونه لالایی براش می خونه/ گل بابا گندم گونه شبی که رضا دلشاده عالمی شده دلداده عیدی امام هشتم هرچی که دلش میخواده یاجواد الائمه مددی یابن سلطان قطره قطره شهد عسله که می ریزه از گوشه لبهای دردونه ی عزیزه بانویی که مریم در خونش کنیزه چقده شبیه زهراست/ نور دوتا چشم باباست سائلا کشیدن صف چون/ بریز و بپاشی برپاست چه متینه و آرومه مثل عمه جون معصومه خلق و خوی حیدر داره از تیغ نگاش معلومه یاجواد الائمه مددی یابن سلطان شعر ولادت امام جواد،شعر ولادت امام محمد تقی امشب بهشت ارزو را باز كردند سرى زاسرار مگو را باز كردند خم خانه توحيد را در برگشودند از چهارده خم يك خم ديگر گشودند مستان صافى دل كه قدسى نام دارند كوثر به جاى مى درون جام دارند درجام مى رخسار جانانه بينند خورشيد را در حجره ريحانه بينند در خانه شمس الضحى امشب قمر زاد و ز چهارده خورشيد خورشيدى دگر زاد طاها رخى از دوده ياسين بر آمد نخلى كهن را ميوه شيرين بر آمد امشب رضا، روح رضا در دست دارد تصويرى از حسن خدا در دست دارد يزدان رضا را ثانى موسى عطا كرد بر پور موسى تالى عيسى عطا كرد ماهى كه شرم از چهر دارد آفتابش گويد رضا بر مهد نازش ذكر خوابش گهواره او شهپر روح الامين است گهواره جنباش امام هشتمين است دارد رضا در پيش رو تمثال احمد سوم على بر دامنش سوم محمد ميلاد او اميد اسلام است و انسان ميلاد او ميلاد اسلام است و قرآن نظم زمان بعد از رضا در پنجه اوست مشكل گشاى كارها سرپنجه اوست از روى او نور ولايت مى درخشيد در سايه اش مهر هدايت مى درخشيد در كودكى بر مسند عصمت بر آمد انسان كه از غار حرا پيغمبر آمد يحيى بن اكثم مفتضح در بحث با او جاى سخن بر كس نماند هست تا او درياى جودش تشنه بر ساحل بجويد درگاه احسانش كف سائل بجويد وقتى بر آيد دست جود از استينش گوهر فشاند در يسار و در يمينش تنها نه او بر دوستان گوهر ببخشد بر دشمن سر سخت خود هم زر ببخشد خير كثير است و كرامت پيشه دارد نخلى كه در ژرفاى كوثر ريشه دارد اى آفرينش را چراغ رهنمايى سر تا بپار رحمت جود ابن الرضايى اى كوثر دوم كه مشهور است جودت ظاهر تمام خير و خوبى از وجودت در اين جهان و اينهمه لطف و كرامت جودت قيامت مى كند روز قيامت تفسير جودت را توان در هل اتى يافت تصوير مهرت را درون سينه ها يافت چشم امامت روشن از رخسارت ماهت عرش خدا روشنتر از تو اميد است اى آنكه نامت قفل غمها را كليد است اين ملت ازاده را بر تو اميد است لطفى كه در عيد تو كام دل بگيرند لطفى كه تا در كوى تو منزل بگيرند اميد احسان از شما دارد مويد بر دامنت دست دعا دارد مويد
