در جامعه سنتی قصه ها و ضرب المثلها راه زندگی را به مردم نشان می دادند، اما در دنیای مدرن قصه ها جای خود را به فیلمها دادند و نقش قصه ها کمرنگ شد. فیلم ها جانشین پرقدرت قصه ها هستند که اثرات تفریحی، آموزشی و توانمندسازی اندیشه دارند. فیلم پرمعنا تنها وسیلهای برای پر کردن اوقات فراغت نیست بلک قسمتی از زندگی است. تماشای فیلم و درک پیام شامل سه فرآیند است مرحله فرافکنی که در اولین ارتباط شکل میگیرد و تماشاگر به همسانی مسائل زندگی خودش و فیلم پی می برد و در مرحله دوم که مرحله همزادپنداری است فرد خود را جای کاراکترهای داستان می گذارد و سعی میکند به جای آنها تصمیم بگیرد و مرحله سوم مرحله درونی شدن ارزشهای فیلم است. دکتر سامرند سلیمی با اشاره به تئوری یادگیری افزود: براساس تئوری یادگیری هرچه درگیری انواع هوش در فرایند دریافت اطلاعات بیشتر باشد، یادگیری بهتر صورت میگیرد و چون هفت نوع هوش در تماشای فیلم درگیر است، تاثیرگذاری فیلم بیشتر میشود. در تماشای فیلم هفت هوش باهم کار می کنند.. هوش منطقی که یادگیری از طریق برنامه ریزی و طرح پردازی است. هوش زبانی که یادگیری از طریق دیالوگ بین هنرپیشه ها است . هوش بصری که با دیدن رنگها و تصویرها اتفاق میافتد، هوش موزیکال که از طریق صداها و موسیقی یادگیری صورت میگیرد، هوش بین فردی که یادگیری از طریق الگوی غیر کلامی ارتباط و رفتار کاراکترها است و درنهایت هوش درون روانی فرایند کشف دنیای درون روانی دیگران و مقایسه آن با دنیای روانی خودشان است. سامرند سلیمی در رابطه با تاثیرگذاری فیلمها گفت: فیلمها هم میتوانند آسیب رسان باشند و هم میتواند تاثیر مثبت در زندگی افراد داشته باشند. همه فیلمها برای تمام آدم ها تاثیر خوب ندارد و هرکس بنا به موقعیت فردی خودش میتواند با یک نوع فیلم درگیر شود و از آن متاثر شود. فیلمها، میتوانند الگوی ارتباط افراد خانواده را تغییر دهند. یک پیام روانی مهم به راحتی ازطریق فیلم در یک خانواده نهادینه میشود؛ درحالی که ارائه همین پیام در یک قالب خشک بی تاثیر است ، پس درونی کردن پیامهای روانی از طریق فیلم راحت تر صورت می گیرد.
