حافظه RAM ازقطعات سختافزاری رایانهاست که هنگام خرید رایانه، چه دسکتاپ و چه لپتاپ،حساسیت زیادی روی حجم آن وجود دارد. بیشتر مواقع کاربران برای صرفهجویی، رایانهای با حافظه رم کم میخرند و پس از مدت کوتاهی متوجه میشوند سیستمشان برای کارکرد بهتر به مقدار بیشتری رم نیاز دارد. حافظه موقت یا همان RAM گلوگاه حیاتی سیستمهای پردازشی است؛ بنابراین هر چه حافظه بیشتر و پرسرعتتر باشد، رایانه پایدارتر و بهتر عمل میکند. اگر با ما همراه شوید، قدم به قدم قاب سیستم رایانه را باز خواهیم کرد و رم آن را ارتقا خواهیم داد. تشخیص نوع حافظه رم حافظه رم سیستم شما داخل شیار پایانههای اتصال مخصوص حافظه، روی مادربورد دستگاه (DIMM slots) نصب میشود. بیشتر مادربوردها بین دو تا شش پایانه برای اتصال ماژولهای رم دارند. به تعداد پینها و طرز قرارگرفتن ماژولهای حافظه رم روی پایانههای اتصال حافظه مادربورد دقت کنید؛ زیرا ماژولهای رم اضافی که برای ارتقا تهیه کردهاید باید به همان شیوه روی درگاههای اتصال رم مادربورد نصب شود. شیار میانی پایانه به طور دقیق جهت و گرایش ماژولهای رم را برای شما مشخص میکند. اگر تلاش کنید با زور رمها را به صورت برعکس وارد پایانه اتصال کنید، رایانه خود را به پایان عمرش نزدیک کردهاید. هر مادربورد در رابطه با حافظه رم نیازهای خاص خود را دارد. گاهی ممکن است انواع متفاوتی از رم را روی مادر بورد خود نصب کنید. این کار نه تنها کارایی رایانه شما را افزایش نمیدهد، بلکه ممکن است عمر ماژولهای رم شما را کم کند. همیشه از ماژولهای حافظه توصیه شده از طرف کارخانه سازنده مادربورد در رایانه خود استفاده کنید. مواردی همچون زمانبندی، سرعت، تبادل داده، ولتاژ برق مصرفی، تعداد پینها، حداکثر مقدار حافظه قابل پشتیبانی، حداکثر مقدار حافظه قابل پشتیبانی بر اساس هر ماژول رم و اینکه آیا مادربورد شما به ماژول حافظه به صورت جفتی نیاز دارد یا نه، موضوعاتی است که موقع ارتقای حافظه رم باید به آنها توجه کنید. با آن که مشخصات رم سیستم شما از اهمیت خاصی برخوردار است، تعداد پینهای رم اولین نکتهای است که در مورد ماژولهای حافظه باید مورد توجه قرار دهید. تعداد پینهای رم از استانداردهای گوناگونی پیروی میکنند. با توجه به عواملی چون سرعت و نرخ داده، یک ماژول رم ممکن است تعداد پینهای کمتر یا بیشتری داشته یا این که یک یا چند شکاف در موقعیتهای مختلف داشته باشد. نصب رم در سیستم روش نصب همه ماژولهای حافظه تقریبا مشابه است. پایانههای DIMM دو ضامن قفل شونده در دو سوی شکاف اتصال رم دارد که کار قفل و آزادکردن ماژول رم روی شکاف مادربورد را انجام میدهد. برای نصب رم به هیچ ابزاری نیاز ندارید، حتی استفاده از دستکش برای پرهیز از الکتریسیته ساکن نیز لازم نیست. ابتدا دستگاه را خاموش کرده و از برق بکشید. برای جلوگیری از مشکل الکتریسیته ساکن در بورد و سایر قطعات، کیس را روی زمین، فرش و موکت نگذارید و در عوض دستگاه را روی یک میز نارسانا مثل یک میز چوبی یا پلاستیکی قرار دهید. در کیس را باز کرده و همانطور که پیشتر گفتیم از روش نصب ماژولهای قبلی روی مادربورد سیستم خود پیروی کنید و به یاد داشته باشید حافظه رم نسبت به شوک الکتریسیته ساکن بسیار حساس است. برای درآوردن ماژول رم از شکاف مادربورد، با فشار ملایم ضامنهای دو طرف شکاف DIMM به سمت پایین، آنها را آزاد کنید. توجه داشته باشید فشار زیاد ممکن است به ضامنهای نگهدارنده رم آسیب وارد کند. حال ماژول رم باید آزاد شده و داخل شکاف پایانه اتصال کمی به سمت بالا بیاید. ماژول رم را با نوک دو انگشت شست و اشاره بگیرید و کمی آن را به چپ و راست حرکت داده و از جایش خارج کنید. تا حد امکان از لمسکردن بورد الکترونیک رم خودداری کنید. پس از آن ماژول حافظه را روی یک سطح ضد الکتریسیته ساکن بگذارید. سطح پوششهای مخصوصی که هارددیسک و مادربورد را در آنها بستهبندی میکنند، برای این کار مناسب است. برای نصب ماژول حافظه جدید، در حالی که ضامنهای دو سوی شکاف اتصال رم باز است، رم را محکم بین دو انگشت شست و سبابه گرفته و سر اتصال بورد را داخل شکاف اتصال بگذارید و رو به پایین فشار دهید. اگر این کار درست صورت بگیرد، رم داخل شکاف قرار گرفته و ضامنها در فرورفتگی دو سوی ماژول قفل میشوند. در این مرحله برای اطمینان از درستی کار، رم را تکان دهید، در این حالت باید محکم داخل شکاف پایانه قرار گرفته و تکان نخورد. شاید نیاز داشته باشید رمها را به صورت ماژولهای جفتی روی مادربورد سیستمتان نصب کنید. برای این کار بهتر است رمها را به شکل کیتهای دو یا چهار عددی خریداری کنید. توصیه ما این است که برای مثال اگر چهار شکاف اتصال روی مادربورد خود دارید و هشت گیگابایت رم میخواهید تهیه کنید، برای کارایی بهتر دو ماژول چهارگیگابایتی تهیه و آنها را به صورت یکی در میان روی شکافهای اتصال نصب کنید.