مواد لازم : آرد برنج نرم 500 گرم روغن جامد 150 گرم کره دوغ گرفته 100 گرم زرده تخم مرغ 2 عدد پودر شکر نرم 150 گرم هل سبز ساییده یک دوم قاشق چایخوری گلاب یک دوم قاشق چایخوری (درصورت تمایل) زعفران به میزان لازم (در صورت تمایل) تخم خرفه به میزان لازم (برای تزیین) طرز تهیه : در کاسه ای روغن جامد و کره را 5 دقیقه با همزن بزنید تا کاملاً سفید و پوک شود. سپس پودر شکر را در چند مرحله به مایه اضافه کنید و با همزن 15 دقیقه بزنید. سپس زرده تخم مرغ را یکی یکی بریزید و 8 دقیقه هم بزنید تا مایه کاملاً یکدست شود. بعد گلاب و هل را به ترکیب اضافه کنید و 2 دقیقه با همزن بزنید. گلاب زیاد شیرینی را سفت می کند، در صورت تمایل، حتی می توانید گلاب را حذف کنید. سپس آرد برنج نرم را قاشق قاشق به ترکیب بالا بیفزایید و کاملاً ورز دهید. زمانی این خمیر آماده است که بتوانید مقداری از آنرا در دست گلوله کنید و با انگشت روی آن فشار دهید، ولی تَرَک برندارد. در صورتی که مایل باشید نان برنجی زعفرانی داشته باشید، مقداری از خمیر را جدا کنید و به آن زعفران آب کرده اضافه کنید. زعفران باید غلیظ و خمیری باشد در غیر این صورت سبب از هم پاشیدن خمیر می شود. بهتر است این خمیر آماده را در ظرف سربسته یا پوشش نایلونی 24 ساعت استراحت دهید. بعد از گذشت این مدت خمیر را ورز دهید و گلوله ای به اندازه فندق از خمیر بردارید و با انگشتدانه نقش بیندازید یا گلوله ها را به فاصله در سینی بچینید و مُهر بزنید. برای تزیین می توانید مقداری تخم خرفه روی شیرینی بپاشید. شیرینی ها را در فری با دمای 150 درجه سانتیگراد یا 300 درجه فارنهایت یا شماره 3 در طبقه بالا قرار دهید تا بپزد. دقت کنید که برای پخت این شیرینی فر نباید خیلی داغ باشد. مدت پخت این شیرینی15 تا 20 دقیقه است. بعد از پخت اجازه دهید شیرینی ها کاملاً خنک شوند، سپس در ظرف مخصوص سرو بچینید. ماندگاری این شیرینی بسیار طولانی است. تنها کافی است آن را در ظرف دردار و در جای خنک نگه دارید تا چند ماه سالم بماند. هرچه میزان کره این شیرینی بیشتر شود از زمان ماندگاری آن کاسته می شود. برای اینکه شیرینی شما لطیف تر شود، آرد برنج و پودر شکر را از پارچه حریر (تنظیف) عبور دهید و تنها آنچه از پارچه عبور کرد برای شیرینی استفاده کنید. این شیرینی در شهر مازندران به «آب دندون» معروف است. دلیل نام گذاری این شیرینی به «آب دندون»، به این خاطر است که به محض در دهان گذاشتن، آب می شود.
