نویسندگان: کیومرث همتی، مجتبی نظری، امیر رضا صدرایی ، محبوبه بازمانده درمان ریاضی، دیکته، خواندن مدت های طولانی دانش آموزانی را که در یادگیری یک یا چند درس مشکلات جدی داشتند با اصطلاحات معلول ادراکی ، آسیب دیده مغزی و آسیب دیده عصبی معرفی می کردند . با توجه به یافته های جدید در مورد یادگیری ، در سال ۱۹۶۳ جمعی از متخصصان ، اصطلاح ناتوانی ها ی یادگیری را جایگزین اصطلاحات قبل کردند . از آنجا که واژه ی ناتوانی اصطلاحات دیگری مثل ناتوانی جسمی یا ناتوانی ذهنی را تداعی می کند ؛ یعنی ناتوانی هایی که تبدیل به توانایی کامل نمی شود ، اصطلاحی مایوس کننده می نماید و به نظر می رسد اگر اصطلاح اختلالات در یادگدر یادگیری و ( یا به نظر نگارندگان مشکلات یادگیری ) به کارگرفته شود ، مناسب تر باشد . به بسیاری از اینگونه دانش آموزان متاسفانه برچسب کودن ، کم ذهن ، عقب مانده و امثال آن زده می شود که هیچ کدام صحیح نیست و با قاطعیت می توان گفت که اگر این مشکلات به موقع و به جا تشخیص داد ه شود قابل درمان است . افراد ی چون آلبرت انیشتین ، نابغه ی ریاضی ؛ توماس ادیسون ، مخترع و مبتکر و نابغه ی آمریکایی ؛ اگوست رودین ، مجسمه ساز بزرگ فرانسه ؛ لئوناردو داوینچی و بتهون همگی دچار اختلالات یادگیری بودند . بسیارند کودکانی که ظاهری طبیعی دارند ، رشد جسمی و قد و وزن شان حاکی از بهنجار بودن آنان است ، هوش شان کم و بیش عادی است ، به خوبی صحبت می کنند ، مانند سایر کودکان بازی می کنند و مثل همسالان خود با سایران ارتباط برقرار می کنند ، در خانه نیز کارهایی را که والدین به آنان واگذار می کنند به خوبی انجام می دهند و از رفتار و اخلاق عادی برخوردارند ؛ لیکن وقتی به مدرسه می روند و می خواهند خواندن و نوشتن و حساب یاد بگیرند دچار مشکلات جدی می شوند . بیش از یک قرن است که متخصصان علوم تربیتی و روان شناسی و گفتار درمانی در پی تشخیص و درمان مشکلات این قبیل کودکان بوده اند . انتشارات نقش نگین
