جاذبه‌های طبیعی سیستان و بلوچستان اگر دوست دارید تنها بندر اقیانوسی ایران را ببینید باید سری به استان سیستان و بلوچستان و شهر چابهار بزنید. این شهر در كرانه دریای عمان و اقیانوس هند قرار گرفته و لنگرگاه آن قابلیت پهلوگیری كشتی‌های اقیانوس پیما را دارد و از مناطق آزاد بازرگانی ایران است. چابهار گرم‌ترین نقطه كشور در زمستان و خنك‌ترین بندر جنوبی ایران در تابستان است. در این شهر بهاری جاذبه‌های طبیعی بسیاری پیدا خواهید كرد و مطمئنا شگفت‌زده خواهید شد. معروف‌ترین گِل افشان ایران گل‌افشان یكی از شگفت‌انگیزترین پدیده‌های ژئوتوریسمی است كه زمین شناسان و دوستداران طبیعت خیلی به آن علاقه دارند. اگر می‌خواهید معروف‌ترین گل‌افشان ایران را ببینید باید سری به منطقه تنگ در سیستان و بلوچستان بزنید. یعنی در 95كیلومتری غرب بندر كنارك وارد دشت كهیر می‌شوید. نرسیده به روستای تنگ این گل‌افشان را می‌بینید كه در زمینی مسطح قرار گرفته و شامل 3 تپه كوچك گل‌افشان است. مردم به زبان محلی به این پدیده «ناف دریا» یا «بولوبولو» می‌گویند. گل‌افشان چابهار منشا تكتونیكی دارد و از نوع سرد است یعنی آتشفشان در پیدایش آن نقشی نداشته است. رسوب‌گذاری سریع گل و سیال ماندن آب‌های درون آن همراه فشار وارده از پایین موجب می‌شود كه آب و گل با گاز به بیرون پرتاب شود و منظره عجیبی را رقم بزند. فعالیت گِل‌افشان را ببینید در بلندای این تپه‌ها، دهانه‌هایی به قطر چند‌سانتی‌متر وجود دارد كه از دهانه گل‌افشان فعال گل خاكستری به‌صورت متناوب خارج می‌شود و از دامنه‌ها پایین می‌آید. دوره تناوب این پدیده زیبا، 10 تا 15دقیقه است كه با لرزش خاك اتفاق می‌افتد و هنگام خروج گل صدایی شبیه شلیك هم شنیده می‌شود. این منطقه كاملا كویری است و هیچ گیاهی در آن دیده نمی‌شود؛ حتی یك بوته خار! بیدام بخورید درخت (لوز یا گارون زنگی) نام درختی گرمسیری با میوه‌ای به نام بیدام است كه در استان‌های ساحلی جنوب ایران می‌روید و شكوفه‌های زیبایی دارد. این میوه نخست سبزرنگ و كال است، سپس به رنگ قرمز مایل به قهو‌ه‌ای در می‌آید. حالا كه تا چابهار آمده‌اید حیف است طعم متفاوت بیدام را نچشید. بادام محلی چابهار یا بیدام شبیه بادام خودمان است. البته وقتی كه هنوز بادام پوست سبز داشته و پوستش هم شكل و رنگ میوه شبرنگ را دارد. بیدام مغز بزرگی دارد ولی لازم نیست مثل بادام آن را بشكنید و مغزش را بخورید. بیدام را باید با پوستش بخورید و كمی طعم گس داشته، هسته بزرگ لیف پوشیده آن هم مغز خوراكی دارد. آنجا یك دریاچه صورتی در انتظار شماست در 15 كیلومتری چابهار، در مسیر جاده ساحلی چابهار به گواتر، تنگه‌ای صخره‌ای مشرف به دره‌ای سرسبز و زیبا قرار دارد كه از بالای آن روستای لیپار در میان سبزه‌زارها پیداست. در میان 2 كوه كه فاصله چندانی با هم ندارند، آب‌بندی ایجاد شده كه آب‌های سرگردان اطراف را در خود جمع كرده و به آبگیری به طول 14 كیلومتر تبدیل شده است. این دریاچه كوچك به‌دلیل رنگ خاك منطقه، صورتی به‌نظر می‌رسد و به همین دلیل به دریاچه (صورتی لیپار) معروف است. در این آبگیر زیبا انواع بوته‌ها و درختچه‌ها، منطقه‌ای بكر با اكوسیستم خاصی را به‌وجود آورده‌اند. ماهی‌های كوچك زیادی هم در آب هستند كه حتی روی قایق‌ها هم می‌پرند. برای نزدیك‌شدن به آب آن دقت كنید چون كناره‌های دریاچه حالت باتلاق گونه دارد و ممكن است شما را پایین بكشد. كوه‌های مریخی حدود 40 تا 50 كیلومتر بعد از چابهار به سمت بندر گواتر، كوه‌هایی در سمت چپ جاده دیده می‌شود كه به كوه‌های مینیاتوری معروف هستند. كوه‌های مینیاتوری مناظری از كوه‌های كره ماه را تداعی می‌كنند و به‌دلیل شكل غیرطبیعی كه دارند بومیان منطقه به آن‌ها كوه‌های مریخی می‌گویند. رنگ این كوه‌ها بین طوسی و سفید و جنس آن زبر و آهكی است. با این‌كه كوه‌های مینیاتوری فاصله زیادی تا دریا دارد می‌توانید گوش‌ماهی‌های زیادی را آنجا پیدا كنید. فسیل‌های صدف هم در این كوه‌ها زیبایی منحصر به فردی دارند كه نشان می‌دهد این منطقه هزاران سال قبل زیر آب بوده است. شیارها و تراش‌های زیبای این كوه‌ها هیچ‌گونه پوشش گیاهی ندارد. سعی كنید صبح زود یا عصر برای دیدن كوه‌ها بروید چون سایه‌ای پیدا نمی‌شود.
