شما هم جزو آن دسته از افرادی هستید که به کوهنوردی و سفر به ارتفاعات علاقهمندند؟ پس باید به خطرات بیشماری که در این مسیر وجود دارد، واقف باشید. سرمازدگی، بهمن و توفانهای شدید و مرگآور، از مهمترین خطراتی است که مسافران بلندترین و خطرناکترین قلل جهان را تهدید میکند. این شرایط سخت، حتیاگر جان کوهنوردان را هم نگیرد، صدماتی به آنها وارد میکند که هیچ گاه جبران نخواهد شد. اگر خطرناکترین کوههای جهان را برای صعود برگزیدهاید، کمی بیشتر فکر کنید. مرتفع مرگ آفرین آناپورا با ارتفاع 8091 متر، در 55 کیلومتری هیمالیا واقع شده و شش قله با ارتفاع بیش از 7200 متر دارد. این کوه، دهمین قله مرتفع و اولین کوه خطرناک دنیا است. نام آناپورا در اصل از زبان سانسکریت گرفته شده و به معنی الهه محصول است. تا به حال 130 نفر موفق شدهاند به قلل مرتفع آناپورا صعود کنند اما 53نفر در این راه جان خود را از دست دادهاند. به خاطر آمار 40 درصدی کشتهشدگان این کوه، آناپورا در فهرست خطرناکترین کوههای دنیا جا گرفته است. اولین صعود به این کوه در سوم ژوئن سال 1950 توسط موریس هرزوک و لوئیس لاشنال انجام شد. البته این صعود خالی از خطر نبود و هر دو نفر در این راه انگشتان دست و پای خود را بر اثر سرمازدگی از دست دادند. کوه مهی نانگا پاربات، با داشتن ارتفاع 8126 متری نهمین قله مرتفع دنیاست که در قسمت غربی هیمالیا واقع شده است. این کوه به دلیل آمار کشته شدگانش، علاوه بر نامگذاری به اسم کوه قاتل، در فهرست خطرناکترین کوههای دنیا قرار گرفته است. همچنین توفانهای یکنواخت و دائمی و بهمنهای سنگین دلایلی دیگر مبنی بر خطرناک بودن این کوه است. برخی نانگا پاربات را کوه عریان مینامند. هنگام طلوع آفتاب، مهی غلیظ قله را میپوشاند و مردم بومی منطقه در این باره افسانهای دارند که میگوید این دود غلی1 به خاطر این است که فرشتگان هنگام هر طلوع، نان میپزند و معتقدند که این موضوع برای آنها برکت به همراه میآورد. در سال 1953 هرمان بوهل اولین شخصی بود که موفق به صعود به این قله شد، ولی این صعود به قیمت کشته شدن 31 نفر از همراهان او بر اثر بهمن و توفان تمام شد. این کوه به دلیل داشتن شیب کم، برای صعود بسیار راحت به نظر میرسید، آنها سفر پر خطر خود را آغاز کردند ولی توفانهای شدید باعث شد تا از مسیر اصلی خارج شده و راه را گم کنند. تمام گروه هرمان پس از روزها سرگردانی، زیر خروارها برف مدفون شدند به طوری که حتی اجساد آنها هم پیدا نشد. تعداد بیشمار مفقودان و کشتهشدگان این کوه، باعث شد تا مردم آن را نفرین شده بدانند. هم اکنون نانگا پاربات، با داشتن 60 کشته، درکنار کوه آناپورا بیشترین کشته را در میان قلل خطرناک داراست. کوهستان وحشی کوهستان کی2 دومین کوه مرتفع دنیا و همچنین یکی از خطرناکترین کوههای دنیاست که به نام کوهستان وحشی نیز شناخته میشود. ارتفاع این کوه، 8611 متر است و در مرز چین و پاکستان و در منطقهای به نام کاراکورام قرار دارد. شیب 45 درجهای مسیرهای این کوه و همچنین یخی بودن آن به سمت قله، اصلیترین عامل خطرآفرین کی2 است. آمار کشتهشدگان این کوه یک نفر از هر چهار صعودکننده است. مسیر این کوه در سال 1856 توسط تی جی مونت گومری تقسیمبندی شده و از کی1 تا کی7 نامگذاری شد. حرف کی نیز از اول اسم کاراکورام گرفته شده بود. اما بعدها تنها نام کی2 به عنوان بلندترین قله باقی مانده و باقی نامها تغییر کردند. گنجینههای برفی سومین کوه مرتفع دنیا بعد از اورست و کی2، کانچنجونگاست که با ارتفاعی 8586 متری در مرز هند و نپال واقع شده است. نام کانچنجونگا به معنی پنج گنجینه برفی است و این نام به خاطر داشتن پنج قله پوشیده از برف روی آن نهاده شده است. آمار کشتهشدگان این کوه 22 نفر از هر 100 نفر است و همچنین به دلیل ریزش بهمنهای بسیار سنگین، آن هم در بیشتر ماههای سال، این کوه در فهرست خطرناکترین کوههای دنیا قرار گرفته است. هرم قاتل کوهستان ماترهورن با ارتفاع 4477 متر، یکی دیگر از قلل سر به فلک کشیده آلپ به شمار میرود که به دلیل تعداد کشتهشدگانش در فهرست خطرناکترین کوههای دنیا قرار گرفته است. این کوه در مرز سوئیس و ایتالیا قرار دارد. یکی از مهمترین دلایلی که کوهنوردان در این مسیر دچار حادثه میشوند، آب و هوای غیرقابل پیشبینی و متغیر آن است که ناگهان از یک روز آفتابی، به روزی توفانی تبدیل میشود. شکل اصلی این کوه مانند یک هرم است که هر ضلع این هرم، به سمت یکی از جهات اصلی قرار گرفته است. نام این کوه از زبان آلمانی، به معنی چمنزار در کوه، گرفته شده است و این، به دلیل وجود گونههای مختلف و فراوان گیاهی آن است. این کوهستان از سال 1865 تا 1995 بیش از 500 قربانی گرفت. مرگ در بام دنیا اورست است که با ارتفاعی 8850 متری در منطقه هیمالیا و در طول مرز نپال و تبت واقع شدهاست. این کوه در بخش نپالی به معنی ساگاراماتا به معنی بلندای آسمان و در بخش تبتی چومولونگما به معنی مادر زمین نامیده میشود. تا به حال 2500 نفر موفق شدهاند به قله اورست صعود کنند و 160 نفر نیز در این راه جان خود را از دست دادند. کشتهشدگان این کوه و خطرات بی شمار و بهمن و توفانهای شدید اورست، دلایلی است که نام این کوه را در فهرست خطرناکترین کوههای دنیا قرار میدهد. دریاچه ابرها کوهستان واشنگتن با داشتن 1916 متر ارتفاع، بلندترین قله در آمریکای شمالی است که به دلیل داشتن آب و هوای نامساعد، برای صعود بسیار خطرناک است. این کوهستان تا به حال جان بیش از 100 نفر را گرفته است. قله واشنگتن به دلیل قرار گرفتن در میان ابرها از پایین به وضوح دیده نمیشود و به همین دلیل نام آن دریاچه ابرها گذاشته شده است. تندبادهای شدید، رگبارهای یخی و تودههای بزرگ یخ که در فصل تابستان آب شده و از کوه کنده میشوند و پایین میافتند، بزرگترین مشکلاتی هستند که صعود به این قله را دشوار کرده و این کوه را در شمار خطرناکترین کوههای جهان قرار دادهاند. این کوهستان، بسیار سرد است به طوری که در بعضی از شبها دما به 50 درجه زیر صفر میرسد. سرعت بعضی از توفانهای شدید این منطقه 231 کیلومتر در ساعت است و قدرت آن آنقدر زیاد است که میتواند یک انسان را به این سو و آن سو پرتاب کند. برای بالا رفتن از دیوارههای یخی این کوهستان، باید علاوه بر کوهنوردی، صخرهنوردی نیز کرد چون تنها راه صعود به قله است. کوهستان لرزان کوهستان دنالی با داشتن 6193 متر ارتفاع، یکی دیگر از خطرناکترین کوههای دنیاست که در آلاسکا واقع شده است. دلیل اصلی پرخطر بودن این کوه، زمینلرزههای شدید و مداومی است که در این منطقه اتفاق میافتد. میزان اکسیژن در این ارتفاع از سطح دریا، نیمی از اکسیژن طبیعی موجود در هواست در حالی که در این کوهستان به دلیل عرض جغرافیایی، این میزان اکسیژن از نیم هم کمتر است. از سال 1932 تا به حال 106 نفر جان خود را در کوهستان دنالی از دست دادهاند. یکی از پرحادثهترین سالها در تاریخ این کوهستان، سال 1992 بود که در آن 16 نفر از کوهنوردان جان خود را در راه صعود به قله از دست دادند. در ارتفاع 5242 متری دمای هوا در این کوهستان به بیش از 20 درجه زیر صفر میرسد. قد بلند ژاپنی فقط قلههای بلند و مرتفع، مرگآور نیستند بلکه کوههایی مانند فوجی با ارتفاع 3776 مترهم میتوانند مرگ آفرین باشند؛ کوهستانهایی که با درختان پوشیده شده اند. کوه فوجی که در 150 کیلومتری توکیو واقع شده، در اصل یک آتشفشان غیرفعال است و جنگلی که در دامنه آن قرار دارد، یکی از معدود مکانهادر آن اطراف است که از گدازهها و مواد مذاب آتشفشان سال 1707 در امان مانده است. بسیاری از کوهنوردان و جهانگردانی که به این کوه رفتند، هیچ گاه بازنگشتند و به همین دلیل ژاپنیها این کوه را کوهستان مرگ مینامند. آنها معتقدند که در اطراف کوه فوجی، مناطقی وجود دارند که دارای خاصیت مغناطیسی هستند و همین امر، باعث میشود تا ردیابها نتوانند کسانی را که در این منطقه مفقود میشوند، پیدا کنند. البته این امکان نیز وجود دارد که کوهنوردان ناپدید شده، شکار حیوانات وحشی ساکن جنگل، از قبیل مارها و سگهای وحشی، شده باشند.