ورودي، پرترافيكترين فضاي خانه است؛ با يك چيدمان مناسب، آن را كاربرديتر كنيد. محيط داخل همه خانهها ـ با هر ابعاد و وسعتي ـ از فضاهاي گوناگوني ـ آن هم با تعريفها و كاربردهاي مختلف ـ تشكيل شده است. به عنوان مثال از اتاق خواب، آشپزخانه، اتاق نشيمن، سرويسهاي بهداشتي و بالاخره ورودي خانه ميتوان به عنوان فضاهاي مختلف مشترك در همه خانهها نام برد كه هر كدام كاربردي متفاوت داشته و وجود آنها براي يك زندگي عادي ضروري است. ما نيز در اينجا قصد داريم به مشخصات يك ورودي مناسب ـ بهخصوص براي فصول سرد ـ پرداخته و با ارائه راهكارهاي مختلف، راهنمايي براي تجهيز ورودي خانه شما باشيم.پيش از اين لازم به توضيح است كه منظور از ورودي، فضاي اطراف در ورودي در داخل خانه است؛ در واقع فضايي را كه هنگام ورود به خانه پا به آن ميگذاريم، ورودي مينامند. البته فرم و ابعاد اين ورودي با توجه به نقشه و وسعت ساختمان متفاوت است؛ گاهي وسعتي به اندازه يك پاگرد يك يا 2 متري داشته و در شرايطي يك فضاي 5 الي 6متري يا حتي بيشتر به آن اختصاص مييابد. در بعضي از خانهها نيز معمولا به دليل كمبود فضاي كافي يا حتي ضعف در سيستم نقشهكشي، اساسا تفكيكي با اين نام و كاربرد وجود ندارد و شما مجبور هستيد در صورت امكان، با چيدن اسباب و لوازم مربوطه ـ آن هم در صورت وجود جاي كافي براي اين منظورـ تعريفي كاربردي با همين نام (ورودي) ايجاد كنيد. از همه اينها كه بگذريم، ورودي يك خانه در شرايط عادي و با وسعتي حداقل 2 تا 3 متري- مانند هر فضاي ديگر خانه ـ نيازمند لوازم و وسايل مربوط به آن محيط است تا نياز افراد در آن مكان نيز برآورده شود. البته در بعضي شرايط مجبور خواهيم بود كه اين نيازها را اولويتبندي كرده و كاربرديترين لوازم را براي اين محيط انتخاب كنيم ولي به طور كلي در صورت مناسب بودن موقعيت، به لحاظ نقشه و وسعت، اين فضا به لوازم مختلفي نياز دارد كه مهمترين آنها عبارتند از جاكفشي، رختآويز، آينه و پادري كه به هر يك از آنها خواهيم پرداخت: جاي پاركي براي كفشها يكي از مهمترين لوازم موردنياز در محيط ورودي، جاكفشي است. كفشها اولين پوششي هستند كه هنگام ورود به خانه از بدن جدا ميشوند؛ در نتيجه بايد در همان محيط ورودي، جايي براي قرار دادن آنها ـ تا استفاده مجدد ـ وجود داشته باشد. اين روزها جاكفشيهاي متعددي در مدلها، رنگها و همچنين جنسهاي مختلف توليد ميشوند كه شما ميتوانيد با توجه به شرايط محيط ورودي خانهتان، مناسبترين آنها را انتخاب كنيد. البته هنگام خريد جاكفشي ـ علاوه بر متناسب بودن مدل، رنگ و ابعاد آن براي فضا ـ به موارد زير نيز توجه كنيد: 1 ـ با توجه به اينكه كفشهاي زمستاني بيشتر به صورت چكمههاي بلند و كوتاه بوده و ارتفاع آنها از كفشهاي معمولي بيشتر است، اگر ميخواهيد جاكفشياي براي ورودي خانهتان تهيه كنيد، حداقل ابعاد استاندارد چكمههاي ساق كوتاه اهالي خانه را نيز در نظر بگيريد. 2 ـ داشتن در، يكي از مهمترين ويژگيهاي جاكفشي است؛ به اين ترتيب، نه تنها ظاهر فضاي ورودي و حتي محيط مجاور آن با قرار دادن كفشهاي جورواجور و احتمالا گلي و خاكي درجاكفشي بدون در، نازيبا نميشود بلكه بوي بد ناشي از كفشها نيز در فضا پراكنده نخواهد شد؛ در ضمن كفشهاي آلوده در دسترس بچههاي كوچك خانواده قرار نميگيرد. نكته: در بعضي ساختمانها ـ بهخصوص آپارتمانهاي كوچك امروزي ـ به جاي آنكه بخشي از فضاي داخل خانه و در واقع ورودي را به قراردادن جاكفشي اختصاص دهند، محل قرار دادن كفشها را به پشت در هر واحد و در بيرون خانه انتقال ميدهند درحاليكه همانطور كه ميدانيد، فضاي بيرون از در هريك از واحدهاي يك آپارتمان، محيطي مشترك بين ساكنان ساختمان محسوب شده و قرار دادن كفشها بدون جايگاهي مشخص در بيرون در، كاري ناشايست و به دور از فرهنگ آپارتماننشيني است. از طرف ديگر، انتخاب جاكفشيهايي با مدلها، رنگها و فرمهاي مختلف براي هر واحد نيز به لحاظ زيبايي و نظم محيط آپارتمان غيرقابل قبول است؛ در نتيجه بايد براي هر واحد به صورت تكي يا براي 2 واحد همجوار به صورت مشترك، جاكفشيهايي متناسب با محيط، با يك مدل و رنگ براي كل طبقههاي ساختمان تهيه شود. به اين ترتيب، نه تنها نظمي خاص در كل فضاي ساختمان به وجود ميآيد بلكه براي كفشها نيز جاي مناسبي فراهم شده و در ضمن، فضاي داخل خانه هم اشغال نميشود. جايي براي لباسها بعد از بيرون آوردن كفشها از پا، پوشش بعدي، لباسهاي مربوط به بيرون است كه اين روزها شامل پالتو، كت، باراني، كاپشن و مانند اينها بوده و نه تنها به خاطر ابعاد بزرگتر آنها نسبت به لباسهاي تابستاني بلكه به جهت اينكه احتمال خيس بودن آنها در فصول بارندگي وجود دارد، معمولا به محض ورود ما در كمد لباسهاي معمولي قرار نميگيرند؛ بنابراين فراهم كردن رختآويزي در ورودي خانه براي اين منظور نيازي ضروري به نظر ميرسد، زيرا در صورت نبودن مكاني مختص به آنها، لباسها همواره روي دستههاي صندلي، پشت مبلها، دستگيرههاي در اتاقها و كمدها آويزان ميمانند تا خشك شوند و دوباره روز بعد مورد استفاده قرار گيرند. حالا تصور كنيد چه بينظمي و آشفتگياي در خانه به وجود خواهد آمد. علاوه بر اينها وجود جايگاهي براي آويختن لباسهاي مهمانان نيز نياز ثانويه يك ورودي است. به اين ترتيب، مهمانان به محض ورود به خانه، ابتدا لباسهاي مربوط به بيرون را روي جارختي آويخته و سپس وارد فضاي مهمانخانه يا همان پذيرايي ميشوند؛ در حالي كه در صورت نبود چنين مكاني، لباسهاي مهمانان معمولا روي تختخواب اتاق خواب يا دسته مبل و صندليها آويخته شده و ظاهر مرتب خانه را به هم ميزند. البته پيش از اقدام به تهيه اين قبيل رختآويزها، بهتر است با انواع آنها و همچنين معايب و مزاياي هركدام آشنا شويد تا مناسبترين نوع آن را براي ورودي فضاي خانهتان انتخاب كنيد. در يك تقسيمبندي كلي، رختآويزها به 3دسته كلي تقسيم ميشوند؛ يكي از آنها رختآويزهاي ديواري شامل تعدادي گيرهآويز است كه به صورت چندتايي، جدا از هم يا در يك قالب تركيبي به يكي از ديوارهاي ورودي نصب شده و لباسها را به آن ميآويزند. مهمترين مزيت آنها هم كمجا بودنشان است؛ يعني هيچ فضايي را روي زمين اشغال نميكنند. دومي چوبلباسيهاي پايهدار ايستاده از جنس فلز يا چوب است كه كاربرد آنها در قديم نيز بسيار رايج بوده. اين چوبلباسيها را معمولا به صورت مجزا در گوشهاي از ورودي يا اتاق خواب قرار داده و لباسها را روي آن ميآويزند كه البته در اين مورد هم ـ مانند نمونه قبلي ـ اگرچه كمجاست ولي با انبوهي از لباسهاي آويخته شده در مقابل ديد، مواجه خواهيم شد و ظاهر ورودي را هم نازيبا ميكند و اين از جمله نقاط ضعف اين مدل است؛ مگر آنكه از آن تنها براي آويزان كردن شالگردن، كلاه و چتر استفاده شده و لباسها در جايي ديگر دور از چشم، آويزان شوند. كمدهاي دردار نمونه ديگري از اين جالباسيها براي ورودي هستند كه بهترين نيز به حساب ميآيند. با وجود چنين فضايي، لباسها در داخل كمد آويخته شده و توسط در كمد از نظرها پنهان ميمانند. اين نوع رختآويز مدلهاي زيادي دارد؛ بنابراين در صورتي كه فضاي ورودي خانه شما امكان اختصاص مكاني به چنين تركيبي را دارد، حتما اين نوع را انتخاب كنيد. خوشبختانه امروزه تنوع در لوازم دكوراسيوني، دست افراد را براي انتخاب مناسبترين لوازم، بيشتر باز گذاشته است. يك راهكار هميشگي: اگر در فضاي ورودي خانهتان با مشكل كمبود جا مواجه نيستيد يا اينكه در يكي از ديوارهاي آن فرورفتگياي با حداقل 30 سانتيمتر عرض وجود دارد، ديوار را به يك كمد ديواري سراسري (از كف تا سقف) اختصاص دهيد. اين كمد ديواري دردار نه تنها ميتواند جايي براي آويختن لباسهاي شما و اهل خانواده باشد بلكه بسياري از لوازم و خردهريزهاي گوناگون و حتي كفشها را نيز ميتوان در آن جاي داد؛ در ضمن با قراردادن آينه روي يكي يا همه درهاي كمد ميتوانيد هم آينه موردنياز در ورودي را فراهم كرده و هم فضا را بزرگتر و پرنورتر كنيد. فرشي به اندازه چند پا يكي از نيازهاي بسيار ضروري ورودي خانه ـ بهخصوص در فصول بارندگي سال ـ و در طرفين در ورودي، پادري است. البته توجه داشته باشيد كه پادري انتخابي براي فضاي بيرون و داخل ـ به لحاظ جنس و فرم ـ بايد با هم متفاوت باشند؛ به اين معنا كه پادري بيرون بايد از جنس خشنتر، ضخيمتر و مقاومتر باشد زيرا با كشيدن ته كفشها بر آن، گل و لاي آنها به راحتي كنده شده و به داخل خانه انتقال پيدا نكند ولي براي فضاي داخل ورودي، پادري معمولي و پرزداري انتخاب كنيد كه باقيمانده گل و لاي و رطوبت حاصل از آن جذب پادري شده و ورودي را كثيف نكند؛ البته قابل شستوشو بودن و كيفيت هر دو پادري را هنگام خريد حتما موردتوجه قرار دهيد. پيشنهادات ابتكاري 1 ـ چمداني براي كفشها: در تصوير1 شما چمدان قديمياي را ملاحظه ميكنيد كه در فضاي ورودي در زير كنسول قرار گرفته است. اين چمدان در واقع نقش جاكفشي را ايفا ميكند. شما هم ميتوانيد به جاي جاكفشي در شكلها و مدلهاي رايج، از صندوقچهها و چمدانهاي قديمي و حتي جديد براي اين منظور استفاده كنيد؛ تنها كافي است داخل آنها را با لايهاي از پلاستيك و سپس روزنامه بپوشانيد تا قرار دادن كفشهاي نمدار، سبب آسيبديدگي آنها نشود. 2 ـ سكويي به عنوان جاكفشي: با توجه به اينكه براي پوشيدن كفشها و بيرون آوردن آنها از پا، نشستن بهترين حالت بدن بوده و به كمر نيز فشار نميآورد ـ در صورت امكان ـ در فضاي ورودي، يك صندلي يا مبل قرار دهيد. در تصوير3، شما نمونهاي از يك نيمكت توخالي چوبي با عرض 35 سانتيمتر و ارتفاع 40 سانتيمتر و طولي به اندازه طول ديوار را ملاحظه ميكنيد كه فضاي داخل آن تقسيمبندي شده و به عنوان جاكفشي مورد استفاده قرار ميگيرد؛ در ضمن با قرار دادن چند بالشتك، سطح نيمكت نيز براي نشستن آماده شده است.