نویسنده: حسین عبداللهی انسان همواره از دیرباز به اهمیت روابط انسانی پی برده است. برقراری روابط آنقدر مهم و سرنوشت ساز است که موفقیت هر انسانی را باید از روی نوع رابطه ی او با دیگران ارزیابی کرد. برقراری رابطه در مدیریت و سازمان از اهمیت بیشتری برخوردار است . موفقیت یک مدیر بستگی به کار او با سایر افراد دارد و کار افراد منوط به برقراری رابطه ی مناسب با آنهاست. مدیریت یعنی کار کردن با انسان هامیان انسان ها و برای انسان ها ست . در این مفهوم هر مدیری با همکاری اراد دیگر کار می کند و بدون وجود آنها موفقیت او امکان پذیر نیست. مدیر باید به عنوان عضو گروه مورد پذیرش دیگران باشد و او را متعلق به خود بدانند. بالاخره نتایج کار وفعالیت های مدیر باید به همکاران و همشهریان او به عنوان انسان برگردد.در حقیقت بدون وجود انسان معنی ندارد و مهمترین جنبه کار با انسان ها برقرای روابط انسانی با آنهاست. اهمیت و حساسیت ایجاد روابط انسانی آن را به عنوان یک دانش مطرح میسازد.اما علاوه بر قبول اطلاق دانش برای روابط انسانی باید آن را هنر و مهارت نیز دانست. ایجاد روابط انسانی به ظرافت ها و شیوه های خاصی نیاز دارد که علاوه بر طلب دانش هنر و مهارت های ویزه ی را در شرایط زمانی و مکانی خاص می طلبد. با آن که نیاز به مدیریت روابط انسانی در همه ی برخوردهای انسانی مشهود است اما اهمیت و نیاز به آن در سازمان ها ی اداری و آموزشی به گونه ای دیگر جلوه گر شده است. روابط انسانی آنقدر اهمیت دارد که بسیاری از صاحب نظران علم مدیریت مدیریت را علم هنر و یا فن برقرای روابط با انسان های دیگر است. انتشارات سایه سخن
