نویسندگان: مهتاب حسینی، رضا عباسی راینی استفاده از زور و اجبار در درمان معتادان در بسیاری از موارد شایع است، استفاده از انواع روشهای اجباری برای بردن بیماران به مراکز درمان مخصوصا کمپ ها رواج یافته است... این شیوه در اکثر کشورهای دنیا دیده می شود ، مثلا آمارهای بدست آماده از کشور کانادا این رقم را بین 14 تا 40% گزارش گردیده است. در اکثر درمان های اجباری بر خلاف تصور، درمان اجباری نیست و در واقع شکلی از اجبار، یعنی کنترل اجتماعی است و بیمار در صورت امتناع از درمان، آلترناتیوهایی اجباری را دریافت خواهد نمود ، نظیر پذیرش درمان یا تعلیق از شغل، عدم دریافت خدمات، عدم امکان استفاده از مزایا، یا حتی ارسال به زندان می تواند جایگزین انتخاب بیمار شود. اکثر شواهد و پروتکل ها متکی بر شواهد علمی متقن نبوده و بیشتر بر اساس اجماع هستند.مقالات پژوهشی در این باب کم بوده و اکثرا نقد اخلاقی و قانونی است و در اکثریت مقالات اشاره ای به عوارض مداخلات و همچنین دیدگاه معتادان و درمانگران نمی شود . در بیشتر پژوهش ها تاکید بر رفتار بیرونی بوده و کمتر به محتوای شناختی بیماران اشاره دارند .ارتباط فشار بیرونی و تغییر رفتار با توجه به وقایع اجتماعی و ادراک اجبار صورت می گیرد و در بیماران ادراک اجبار ، مستقل تر و مهمتر از خود اجبار است بنابر دیدگاه خود مختاری یا Self-determination. انتشارات خدمات فرهنگی کرمان
