نویسنده: محمدرضا یوسفی چه قصه ای بگوییم، چگونه بگوییم کودک با شنیدن قصه ای بر بستر واژه ها،به مشاهده جهانی دیگر می نشیند،با فضاسازی و ساخت و پرداخت قصه گو ،آن روزگار و زندگی و سرنوشت و اندیشه ی آدمیان آن زمان را در کلام تجربه می کند،تخیلش گسترش می یابد،به زمین و خانه و مدرسه باز می گردد.سپس آن تخیل به او بالهایی ارزانی می دارد تا فرضیه ای بسازد برای گسترش خیال خویش و بازسازی دوباره هستی ،آن گونه که احساس می کند و می اندیشد.پس به دنیای ذهنی او باید با عطوفت و مهربانی پا گذاشت . چون همه ی جاپاهایی که در یاد او می مانند،فردای زندگی اش را رقم می زنند. عمده ره آورد قصه و قصه گویی ،ایجاد شرایط جهت گسترش خلاقیت در ذهن کودک و نیز شکوفایی آن است.اگر قصه گو جهان قصه و ویژگی های آن را به درستی بشناسد،عملا با انتخاب به موقع و درست قصه ،به کودک یاری می کند تا معضلی را از پیش پای خویش بردارد. انتشارات پیک بهار
