ویسنده/ مترجم: دیوید بی. روزنگرن/ دکتر شیما تمنایی فر مثال‌های واقعی از موقعیت‌های بالینی، تعاملات روزمره و کلاس‌های آموزشی که نشان می‌دهد چطور بالینگران می‌توانند هر جلسه را با استفاده از خرده مهارت‌ها، سؤالات باز پاسخ، تأکیدکردن، گوش‌کردن انعکاسی و خلاصه‌سازی مدیریت کنند. توصیف اولیه مصاحبه انگیزشی توسط آر. میلر در 1983 به واسطه تجربه او در درمان مصرف‌کنندگان مشروبات الکلی مطرح شد. اصول اساسی و روش‌شناسی مصاحبۀ انگیزشی از طریق تجربه بالینی و پژوهش‌های تجربی در موقعیت‌های گوناگون بکار رفته و مورد ارزیابی قرار گرفته و براساس یافته‌های تجربی، اثربخشی آن به اثبات رسیده است. از زمانی که اولین کتابهای مصاحبۀ انگیزشی در مورد تغییر رفتار چاپ شده است تاکنون تعریف این رویکرد تغییر یافته است. در آخرین تعریف مصاحبۀ انگیزشی (2009) آمده است: « این رویکرد روشی مشارکتی و مراجع‌محور برای فراخوانی و تقویت انگیزه تغییر است.» نویسنده کتاب به عنوان روان‌شناس بالینی، آموزش اولیه در حیطه مصاحبۀ انگیزشی را زیر نظر میلر و رولنیک در 1993 به پایان رسانده است. علاقۀ اولیۀ وی در کار با نوجوانان پرخاشگر بود و این علاقه در کار با زندان‌ها، بیمارستان‌های ایالتی و بیمارستان‌های سرپایی بیشتر شد. وی در کار خود با جمعیت‌های درمانی گوناگونی ازجمله معتادان و بیماران مزمن روانی سروکار دارد و مداخلات وی اخیراً بر پیشگیری از بیماری‌ها و درمان سوءمصرف‌کنندگان پرخطر متمرکز بوده است. انتشارات ارجمند
