نویسنده: فریده ونده ور قطار عمر به آخر خط می‌رسد، و ما در ایستگاه «افسوس» از آن پیاده می‌شویم. تمام ایستگاه‌ها را با عجله پشت سر گذاشته‌ایم. ایستگاه جوانی، ایستگاه سلامتی، ایستگاه شکیبایی... تمام ایستگاه‌ها را با عجله پشت سر گذاشته‌ایم... ایستگاه جوانی، ایستگاه سلامتی، ایستگاه شکیبایی، ایستگاه فداکاری، ایستگاه بردباری، ایستگاه از خودگذشتگی، ایستگاه شهامت، ایستگاه دارایی. و حالا در آخرین ایستگاه، از قطار زندگی پیاده می‌شویم. نگاهی به خودباوری وجودمان می‌اندازیم. بیابانی برهوت، بی‌هیچ سرسبزی و زیبایی، خشک و بی‌حاصل. وادی تنها و دور افتاده، پوشیده از خارهای مزاحم. صحرایی سوخته شده، تنها و بی‌مصرف. و سکوتی، مرگبار که بر تمام گسترة آن سایه افکنده است! در مقابل آینه وجدان خود بایستید، و حقایق را صادقانه قضاوت کنید. تا به این سن که رسیده‌اید، چقدر به خود فکر کرده‌اید؟ چقدر به خاطر خضوع و خشوع نسبت به دیگران، به روح و روان خود آسیب رسانده‌اید؟ در طول زندگی گذشته، چقدر به خودتان گوش داده‌اید؟ فهرست مطالب خود را دست کم نگیرید منتظر تأیید دیگران نشوید از خود بیگاری نکشید حق خود را بگیرید دیگران را ببخشید تا خود درمان شوید زندگی را با عشق زندگی کنید نظرتان را با قاطعیت بیان کنید از اشتباهات گذشتۀ خود، درس بگیرید جلوی قربانی شدن خود را بگیرید خداحافظ رنج‌های درون من انتشارات تندیس
