نویسنده: علیرضا کاکاوند بازی بخش مهمی از زندگی کودک را در بر می گیرد در واقع بازی و کودک به همدیگر تعلق دارند .به وسیله بازی ، کودک مهارت های زندگی را گسترش می دهد.بازی روشی است برای بودن و ابراز خویشتن. برای کودکان مبتلا به اوتیسم، زندگی اجتماعی، مانعی محسوب می شود که تا وقتی به ارزش های ملموس و قابل مدیریت تبدیل نشود معنایی ندارد. به عقیدة نگارنده، تعامل اجتماعی، حوزة چالش برانگیزی برای این کودکان است که به وسیله بازی های خاص می توان آن را ارتقا داد. کودکان هنگام بازی با هم بودن را درک می کنند و به یک دیگر پاسخ و واکنش های هیجانی ابراز می کنند. نگارنده در کتاب حاضر به منظور کمک به کودکان مبتلا به اختلال های اوتیسم، ایده ها و مثال های کاربردی از بازی های گروهی، مطرح کرده است. وی در سه فصل رویکرد تربیتی به بازی، بازی های ساده و پیچیده و بازی هایی با قوانین اجتماعی را توضیح داده است. از جمله این بازی ها می توان به بازی بادکنک، موش، فروشگاه و بازی انتظار اشاره کرد. انتشارات سرافراز
