دوازده عامل ویرانگر در فرایند بهبودی

نویسنده/مترجم: آلن برگر/مهدی لطفی

پیشگیری از بازگشت به اعتیاد از طریق شناخت برخی از افکار و رفتارهای مخرب در فرایند درمان اعتیاد


من معتقدم اگر ما واقعا می خواهیم اعتیاد خود را درمان کنیم،باید از لحاظ عاطفی و معنوی رشد کنیم،بهبودی واقعی حاصل فروتنی است و فروتنی خود ثمره ی زندگی معنوی می باشد.برای رسیدن به فروتنی باید با خودمان صادق باشیم این امر مستلزم توجه کردن به اعمال احمقانه ای است که در جریان بهبودی خود انجام می دهیم،منظور من از اعمال احمقانه کارهایی است که ویرانگر بوده و به صلاح و سود ما نیستند.

من درمان اولیه را دو سال نخست فرایند بهبودی می خوانم،مهمترین مسایلی که ما در طول این دو سال با آنها روبرو می شویم عبارتند از : قطع مصرف مواد اعتیاد آور،ایجاد یک احساس معنوی برای بهبودی خود،آموختن روش های موثر برخورد با خود و دیگران و ترمیم ویرانی های گذشته ی خویش.

تنها تعداد اندکی از افراد همه ی این موارد را با هم تجربه می کنند،اما با موارد کلی آشنا هستند،حال دوازده انتخاب نخست خود را از میان تعداد بی شمار اعمال ویرانگری که انجام می دهیم و در بهبودی ما اختلال ایجاد می کنند را برای شما نام می برم :

اعتقاد به اینکه مشکل ما تنها اعتیاد به الکل و یا یک نوع ماده ی مخدر است.
اعتقاد به اینکه با قطع مصرف مواد اعتیاد آور همه چیز درست خواهد شد.
متعهد نبودن نسبت به اصول برنامه و فرایند بهبودی.
پنهان کاری و استفاده از صداقت انتخابی در بیان احساسات و مشکلات.
تسلیم نشدن کامل در برابر اصول برنامه و احساس تفاوت کردن نسبت به دیگران.
نپذیرفتن مسئولیت اشتباهات خود و کوتاهی کردن در جبران آنها
استفاده از برنامه جهت رسیدن به کمال.
اشتباه گرفتن خود دوستی با خودخواهی.
استفاده از روشهای فریبکارانه جهت رسیدن به اهداف و خواسته های شخصی.
عدم تلاش جهت حل مشکلات زابطه ی مبتنی بر وابستگی عاطفی.
اعتقاد به اینکه زندگی نباید مشکل باشد.
عدم انتخاب راهنما و کمک نگرفتن از افراد متخصص در مورد مسایل خاص.

این دوازده مورد از جمله عوامل اخلال گر در بهبودی هستند،در فصل های آینده هر یک از این موارد را به تفضیل برای شما توضیح خواهم داد.من به تجربه دریافته ام کسانی که در بهبودی خود موفق هستند کسانی هستند که با خودشان صادق هستند،افکار و ایده های جدید را می پذیرند و تمایل به تغییر دارند.

انتشارات زهره وند