نویسنده/مترجم: کارل دلاکاتو/محمدرضا فتاحی یکی از عللی که موجب عدم پیشرفت تحصیلی کودکان می شود، اشکال در یادگیری خواندن و نوشتن می باشد که بطور جدی مانع از ادامه تحصیل آنان می شود. خواندن پایه مشترک موفقیت در تمام زمینه های تحصیلی است. لذا لازم است بیش از پیش برای فراگیری آن اهمیت قایل شویم. در گذشته همه کودکانی که به سن هفت سالگی می رسیدند، برای تحصیل در مقطع ابتدایی ثبت نام می کردند، بدون اینکه مورد ارزیابی هوشی، زبانی، گفتاری، شنوایی و... قرار بگیرند. لیکن پس از چند ماه، بنا به دقت نظر آموزگار، کودکانی که دچار مشکلات ویژه در یادگیری بودند، مشخص شده و بعضا بدون تشخیص صحیح مشکلشان، به عنوان یک کودک نابهنجار، کندذهن و عقب مانده، از دبستان اخراج می شدند یا پس از اینکه برچسب کندذهنی، خرابکاری و... را دریافت می کردند، راهی مراکز آموزش کودکان استثنایی می شدند و والدین در مرحله اول، برای معرفی مشکل این کودکان، اظهار می کنند که آنان به خوبی صحبت می کنند، با سایر هم سن و سالان خود بازی می کنند، در روابط اجتماعی هیچ گونه اشکالی ندارند و از نظر حالت ها و رفتار کودکانه عادی به نظر می رسند، اما تنها در امر یادگیری خواندن و نوشتن دچار مشکل بوده و تفاوت چشمگیری با دیگران از خود نشان می دهند. در این حالت، والدین بنا بر نوع برداشتی که از علت مشکل کودک دارند، نسبت به آن، واکنش های مختلف نشان می دهند. عموما آن را به عنوان حواس پرتی ناشی از شیطنت، نداشتن رغبت به تحصیل، بی دقتی، فراموشی و غیره معرفی می کنند، لذا کودک را تحت فشار قرار داده تا دقت وی را برای فراگیری درسها افزایش دهند. انتشارات ما
