نویسنده/مترجم: گابریل بوشاتو/احمد یلدا گرافولوژی علم مطالعه و بررسی شخصیت و خصوصیات فردی براساس نحوه نوشتن است. مهمترین کاربرد گرافولوژی، گزینش متقاضیان استخدام است. به طور کلی می‌توان کاربرد گرافولوژی را در دو دسته اصلی زیر خلاصه کرد: -گزینش افراد از خارج از محیط مورد نظر -شناخت افراد ناهماهنگ با محیط از نظر گرافولوژیست‌ها یک خط مانند کاری است که انجام شده باشد. کاری که فرد باید سالیان دراز صرف کند تا آن را بیاموزد و با تمرین فراوان بتواند نوشته‌اش را کامل کند. از طرف دیگر، تجربه به ما می‌آموزد که انسان به طور کامل در بین اعمالش قرار گرفته‌است. زیرا حرکات و اشارات ما تنها از اراده و نیت آنی ما اطاعت نداشته، بلکه از اتحاد قوای درونی که زمینه و عصاره وجود مارا تشکیل می‌دهد، فرمانبرداری دارد. طرز راه رفتن، نگاه داشتن پیپ یا سیگار، نحوه حرکت دست هنگام سخن گفتن و موارد مشابه حرکات پیچیده‌ای هستند که در آن‌ها به نتایج روانی مهمی می‌توان دست یافت. در صورتیکه اشارات، طرز راه رفتن و سایر حرکات یاد شده در بالا دوام و استمراری ندارند، یک خط بر کاغذ، اثری است که باقی می‌ماند و حرکات و احساس نویسنده آن را در هنگام نوشتن که با انبساط خاطر و یا با شک و تردید یا با عکس العمل فرد در مقابل واقعیت‌ها انجام شده‌است منعکس می‌سازد. اسلوب نوشتن هرچه باشد، نسخ یا نستعلیق، کتابی یا چاپی و یا بر اساس سرمشق‌های خوشنویسی، نویسنده برحسب خلق و خوی و یا طبع و سرشت خود، کم کم از آن دور می‌شود. در میان افراد یک نفر به سمت چپ و دیگری به سمت راست منحرف می‌شود. یک نفر روبه بالا می‌نویسد و یکی روبه پایین. بعضی‌ها تودرتو می‌نویسند و بعضی با فاصله. یکی تند و سریع می‌نویسد در حالیکه دیگری با خودداری می‌نویسد. این تفاوت‌ها را در هنگام نوشتن به گرایش‌های مختلف خلق و خوی نویسنده نسبت می‌دهند. انتشارات کتابسرا
