با سلام
زنی 29 ساله هستم که دو سال و نیم از ازدواجم میگذره. همسرم 35 سالشه. هردو تحصیلات دانشگاهی داریم و شاغل هستیم. همسرم دارای روابط عمومی بالا و خوش برخورد هست. اما در عین حال در برخوردش با من و خانواده ام، نیش و کنایه در صحبت داره. و من در مقابل این نیش و کنایه ها عصبانی میشم و کنترل روی خشمم ندارم. از کوره در میرم و با لحن بدی تمام عیب و ایراد های همسرم و خانواده اش رو به رخش میکشم. بعد از اون هم با همسرم قهر می کنم.
برای مثال یکبار برای همسرم که مریض بود مادرم آش درست کرد و من با عجله اونو توی ظرف یکبارمصرف ریختم و اوردم خونه. همسرم بجای تشکر از اینکه مادر من بفکرش بوده، اول ایراد گرفت که چرا تو این ظرف؟ مگه برای گربه غذا آوردی؟
با اینکه خودشون از روستا هستن، یکسره بدنبال ایراد گرفتن از ما هستن .
شاید با این حرفم، این فکر به ذهنتون برسه که من خودم رو از اونها بالاتر گرفتم و همسرم رو حساس کردم روی این موضوع که حالا نیش و کنایه میزنه، با این ذهنیت چکار کنم؟
