دختری ۳۸ ساله هستم و ارمنی هستم.پدرم رو در ۱۴ سالگی از دست دادم و سختی و مشکل من از همون زمان اغاز شد.احساس مسئولیت میکردم و از ۱۵ سالگی هم درس خوندم و هم کار کردم.برادرم که ۹ سال از من بزرگتر بود فقط به فکر خودش بود و من در قبال خودم و مادرم مسئولیتهای سنگینی رو پذیرفتم و بعد از سالها به یک با ه کاملا خسته شدم. به پسر مسلمانی علاقه داشتم که مادرم رضایت به ازدواجمان نداد و همچنین شرایط مالی بدی که داشتیم اجازه نداد که بتوانم به دانشگاه بروم.به روانپزشکی خیلی علاقه داشتم و همیشه کتابهای روانشناسی مطالعه میکنم.فشار کمبود پدرم منو وادار به دوستی با پسر کرد.پسری که منو مورد ازار روحی و فیزیکی قرار میده.به شدت تاثیرات منفی گذاشته روم ولی احساس عادت و از سویی کمبود اجازه نمیده که ارتباطم رو قطع کنم.در حال حاضر حال بدی دارم و دائما در اتاقم تنهام.احساسم این هست که دیگه اون شخصیتی که داشتم و همه به من احترام میگذاشتند رو از دست دادم.خودم رو سرزنش میکنم و لج بازی های بدی با خودم میکنم.مثلا غذا نمیخورم،حمام نمیرم،دائما گریه میکنم،گاهی هم درون سرم صدایی میشنوم که اصلا واضح نیست.گویا چند نفر در یک زمان حرف میزنند.همهمه در چند لحظه و بعد مجددا سکوت و باز جنگ با خودم. این روال برام به شدت مرگ اور شده.چندین بار هم تصمیم گرفتم خودکشی کنم، اما ترسیدم. کمکم کنید لطفا. ممنونم
