سلام
من دختری هستم ۲۵ساله...
موضوعی که برایم پیش می اید این هست که... به هر کاری به اندازه اهمیتش، بها نمی دهم!
به عنوان مثال در دانشگاه برای درس تک واحده و عملی آنقدر مایه می گذارم که تعجب و تحسین همه از هوش و ذکاوت من برانگیخته می شود...در مقابل برای درس ۳ واحدی انرژی کمتری و ساعت مطالعه کمتری اختصاص می دهم و در نهایت همه تعجب می کنند وقتی که متوجه می شوند من که آنقدر حاذق جلوه می کردم فرضا درسی را (۳واحد) با نمره قبولی پاس کرده باشم نه ۲۰یا ۱۹
در زندگی هم اینطوری هستم...مثلا کاری مرتبط با هدف اصلیم هست بهای کمتری می دهم تا کاری که فرعی تر هست...
مثلا اینکه دو روز در هفته به باشگاه می روم بیشتر وقت و انرژی فکری ام را صرفش می کنم تا کار اصلیم که درس خواندن و تحصیلات هست...
و به نوعی گاها روزهایی که باشگاه نیستم هم فکرم آنجاست که چگونه بهترین باشم در باشگاه...
این در حالی است که جایی که در سرنوشتم تاثیر پررنگتری دارد کمتر و جایی که حالا زیاد هم در سرنوشتم مهم و اثرگذارنیست بیشتر فکر و وقت و انرژی صرف می کنم...
چه کنم که به هر کاری به اندازه اهمیت واقعی اش، بها دهم؟؟؟
باسپاس
حق و ناحق
