سلام.من با یک دختر از یک شهر خیلی دور از شهر ما از طریق اینترنت آشنا شدم و مدت 3 سال با هم دوست بودیم.این دوستی در ابتدا معمولی بود و در حد صحبت در مورد مسائل مختلف ، کتاب و ... و درددل بود اما بعد از حدود یک سال و نیم با درخواست خانم این رابطه به یک رابطه عاطفی تبدیل شد.در طول این مدت 3 بار امکان ملاقات حضوری ما فراهم شد.در نهایت پس از 3 سال با وجود تصمیماتی که در مورد ازدواج گرفتیم با توجه به مغایرت هایی که مابین خانواده های ما وجود دارد من این رابطه را پایان دادم.اما اکنون پس از گذشت تقریبا 3 ماه همچنان به یاد او میوفتم و فکر میکنم که آیا راهی برای ازدواج ما وجود دارد یا نه.نکاتی مثبت و منفی که در مورد این خانم میدانم را بیان میکنم و از شما میخواهم که بفرمایید آیا چنین ازدواجی منطقی است یا خیر.
نکات مثبت:
1-او با تمام وجود عاشق من است -به این موضوع کاملا ایمان دارم در مقابل من او را دوست دارم و عشقم به اندازه او نیست.
2-از نظر فکری به همدیگر نزدیک هستیم و بر سر خیلی مسائل توافق و تفاهم داریم.
3-مهربان است و طبع لطیفی دارد.
4-تحصیل کرده و اهل مطالعه است.
5-بسیار با حیا و اخلاق مدار است.
6-او در امور خانه داری بسیار وارد است .
من از نظر فردی او را میپذیرم و قبول دارم هرچند نکات منفی هم در شخصیت او میبینم.
نکات منفی:
1- تا حدودی عصبی و حساس است.(خود من هم چنین ویژگی را بصورت کم رنگ تر دارم)
2-نسبت به دنیا بدبین است و از خیلی از انسان ها ایراد میگیرد.
3-اعتماد به نفس پایینی دارد و بسیار به من وابسته شده است.
4-خانواده پر تنشی دارد.مادر و برادرش بسیار عصبی هستند و پدرش مواد مخدر مصرف (اعتیاد زیادی ندارد) میکند.مادر خانواده پی در پی در حال درگیری با پدر و سایر اعضای خانواده است.
5-وضع اجتماعی و اقتصادی خانواده آن ها پایین تر از خانواده ماست.
6-خانواده اش بسیار او را کنترل میکنند.(در یک بار حضورش در شهر ما پی در پی در حال مکالمه تلفنی با خانواده اش و جر و بحث با آن ها بود.)
در نهایت مایلم عرض کنم که من قصد زندگی در خارج از ایران را خواهم داشت و در صورت ازدواج زندگی ما دور از خانواده هایمان خواهد بود.
