این درسته؟

سوال شده مرداد 8, 1397 در ازدواج و طلاق توسط رضا

با سلام و احترام. بنده جدیداً به یه دیدگاهی رسیدم که میخواستم درست یا غلطی شو از مشاوران محترم سایت بپرسم. البته اینجا فقط خانم غفار و بعد ایشون خانم قنبری سوالا رو جواب میدن و بقیه مشاورا به هر دلیلی کم لطف هستن. سوال من اینه که آیا این حقیقت داره که تمام انسانها فقط خودشونو دوست دارن و هر کاری که میکنن فقط برای پاسخ به نیازای جسمی و روحی خودشونه؟ و اینکه حس خوبی توی خودشون ایجاد بشه. مثلاً مادری که دوست داره فرزند سربازش جای نزدیک بیفته و حتی اگر بشه سفارش و رشوه و ... رو انجام میده که مثلاً پسرشو که قراره بندازن بندر عباس بندازن یه جایی نزدیک خودشون. بی خیال از اینکه اگر این کار انجام بشه یه سرباز بدبخت دیگه رو باید بذارن جای پسرش. خب اون سربازم آدمه. اونم مادری داره که نگرانه و بچه شو دوست داره. یا جاهای مختلف اکثر آدما دوست دارن کاری کنن که شرایط به نفع خودشون بشه، حتی اگر به قیمت سخت شدن شرایط واسه دیگرون باشه. شاید گفته بشه نه مردم ما خیلیاشون توی بلایای طبیعی که برای مردم دیگه اتفاق میفته غمگین میشن، گریه میکنن، کلی کمک جانی و مالی میکنن. اما به نظرم این کار هم بخاطر اینه که آدم با دیدن اون اتفاق بد حالش بد میشه و ناراحت میشه و برای اینکه خودشو از اون حس در بیاره و حس خوبی توی خودش ایجاد کنه میره کمک میکنه و کارای دیگه. به هر حال منظور اینه که هر کاری که آدما میکنن فقط به قصد ایجاد حس خوب توی خودشونه. خواستم بپرسم این دیدگاه درسته یا نه و اگر غلطه یک عزیزی این دیدگاهو اصلاح کنه. نمونه بارز دیگه ای هم که بخوام مثال بزنم شخص بساز بفروشی که مواد عالی برای ساخت خونه به کار نمیبره تا هزینه ها کمتر بشه. اما بعد که دید یه جا زلزله اومده و کلی آدم کشته شده میره کمک مالی میکنه.

4 پاسخ

پاسخ داده شده مرداد 9, 1397 توسط روانشناس

سلام بر شما

قبلا دیدگاهتون چی بود؟
الان که به این دیدگاه رسیده اید چه حسی دارید؟
ایا فکر می‌کنید خودتان هم طبق این نظریه زندگی میکنید؟ ترجیح خویش؟

مـریم غفـار
کارشناس ارشد روان شناسی بالینی
مشاوره تلفنی : شماره هوشمند 9099071000 را بدون پیش شماره گرفته و سپس کد 80195 را وارد نمایید

دارای دیدگاه مرداد 12, 1397 توسط رضا

سلام. باز هم مثل سابق، خانم غفار لطف کردن و جواب دادن. قبلاً دیدگاه ساده انگارانه من این بود که همه جا قانون داره، نیازی به داد و فریاد کردن واسه گرفتن حق نیست. بلکه خود قانون اینقدر دقیقه و اینقدر دقیق اجرا میشه که نیازی به این نیست که برای بیان حرفات مجبور به داد و قال بشی. البته اینو میدونم که حق دادنی نیست، گرفتنیه. منظورم چیز دیگه هست. فکر میکردم وقتی میگن فلان چیز قانونه و نمیشه تغییرش داد، این قانون برای همه هست و استثنا هم نداره. یادمه سالی که انتخاب رشته میخواستم بکنم گفتن نه آقا قانون فلان چیزو میگه و برای شما نمیتونم کاری بکنم. بعد دقیقاً همون کارو واسه یه نفر کرد. انگار آشناش بود. توی ادارات دیگه هم همینطور. حق ما رو به نام قانون میخوردن و بعد کار کسایی که آشنا بودن راه مینداختن. این چیزا موردی نبوده که بگید بله بعضی جاها استثنائاً تخلف میشه. نه من خیلی جاها اینو دیدم. معلم که شدم واسه تعیین محل خدمتم هم سفارشی عمل کردن و منو با رابطه بازی دادن به شهری که اصلاً احتیاجی به رشته من نداشت و فقط راهمو دور و سخت کردن. شهرای دیگه داشت از عطش عدم وجود معلمی با رشته من میسوخت ولی منو دادن به شهری که مجبور بودم توی رشته غیر تخصصیم تدریس کنم. من از روی سادگی حرفشونو باور کرده بودم که میگفتن اون منطقه بحران نیرو توی رشته تو رو داره. منم گفتم لابد راست میگن ولی وقتی فهمیدم نیاز ندارن قبل از شروع مهر سه هفته مدام رفتم اداره کل و کلی قسم و آیه خوردم که بابا به والله اینجایی که فرستادین منو نیاز نداره. بیارید لیست نیاز مناطقو ببینم رو چه حسابی میگید اونجا بحران نیرو داره و فلان شهر که مطمئنم توی بحرانه میگید نیاز نداره. هر چی بالا و پایین پریدم فایده ای نداشت و تهش فهمیدم با سفارش یه نفر منو فرستادن اونجا. یعنی قانون کشک. یعنی قوانین فقط روی کاغذ، یعنی اعتماد به قانون برای احقاق حق یعنی حماقت. یعنی رابطه ها تعیین کننده هست نه قانون. این همه جا وجود داره از شهرداری تا ادارات مختلف. فقط ظاهری از قانون حکم فرماست. وااای که چقدر دلم پره. همین اتفاقا دیدگاه منو به مرور عوض کرد و نگاهمو به اجتماعی که بر اساس قانون استوار شده بود، برد به سمت یه اجتماع نامرد که اگه پارتی و رابطه نداشته باشی در بیشتر مواقع حقتو میخورن. کسی به فکرت نیست. مردم همه به فکر خودشونن. همه دنبال ایجاد حس خوب توی خودشونن. حتی کمک به دیگرون هم واسه ایجاد حس خوب توی خودشونه. من جامعه ای دوست داشتم که بین مردم فرق نذاره. حق کسی به نام قانون خورده نشه. اگه فلان چیز قانونه چرا فقط واسه منه که هیچ آشنا و رابطه ای ندارم؟ چرا فقط قانون واسه آدمای بی کس و کاره. چرا قانون واسه سفارشیا اجرا نمیشه. چرا پارتی بازی؟ چرا حق خوری و بعدشم مسافرت زیارتی؟ چرا حق خوری و بعدشم شب زنداری شبای قدر؟ از جامعه خسته ام خانم غفار. واقعیت جامعه همینه. رابطه هاس که تعیین کننده اند نه قانون.

پاسخ داده شده مرداد 12, 1397 توسط روانشناس

مرسی که با حوصله نوشتید
جواب دو سوالم را گرفتم
و فهمیدم در گذشته چه حسی داشتید و الان چه تاثیری روتون گذاشته است.
اما پاسخ سوال اخرم را که آیا شما هم الان به همان شیوه ی مرسوم در جامعه عمل می کنید یا نه را... مطمئن نیستم درست گرفته باشم.
انگارکه هنوز مثل بقیه عمل نکردید.
اما ایا اگر پارتی داشتید استفاده نمی کردید؟

دارای دیدگاه مرداد 12, 1397 توسط رضا

بله درسته خانم غفار. من هنوز خودمو تسلیم جریان جامعه نکردم. چون واقعاً تضییع حق دیگرانو خط قرمز خودم میدونم. این سوالتون در مورد پارتی رو من خیلی روش فکر کردم تا الان. آخرشم به این نتیجه رسیدم که من با همه گناهایی که دارم هنوز به ضایع کردن حق دیگران به نفع خودم تن ندادم. حال من حال کسیه که منتظر تحقق وعده های خدا در مورد درست و روی اصول زندگی کردن و دیدن آثار خوبشه. ولی خیلی منظر مونده و دیده خبری نشده داره خسته میشه. و از خودش میپرسه چرا چیزایی که توی کتب معارف خوندیم با چیزایی که توی واقعیته فرق داره؟ لطفاً اگر این دیدگاه ایراد داره لطف کنید اصلاح شده شو برام بنویسید. ممنون میشم خانم غفار

پاسخ داده شده مرداد 14, 1397 توسط روانشناس

فیلم عصبانی نیستم را دیدیدن؟
اگر تماشا کردین ممنون میشم برداشت حسی تون را بگید.

یک چیزی را در کل در نظر داشته باشید وقتی جایی خراب میشه... برای همه خراب میشه
خیلی ها با پول و پارتی لنگان خرک خویش به مقصد می‌رسانند
اما ته اش چیه؟ ته همه اش میشه همین وضعیت بی ثباتی... گرانی
زندگی هر کسی را در بستر کلی اش باید بررسی کرد.
در بلند مدت و بر اساس تصمیمات.....
هستند بسیاری که واقعا بدون کمک حتی والدین زندگی متوسط را ساختند
هستند کسانی که با کمک بسیار فقط افتادند در خط رفتارهای پرخطر و نابود کننده.
انسان هیچوقت از هیچی راضی نیست.
البته این بحث ها عمقی و شاید نتونم کمک چندانی به این سردرگمی ذهنی تون بکنم.
اما استفاده از روابط سالم خوبه ولی ناسالم نه.