سلام خدمت مشاوران محترم.من یه داداشی دارم که از نظر جسمی و عقلی کاملاً سالمه و هیچ گونه مشکلی نداره خدا رو شکر. اما یه رفتاری داره که نمیدونم اختلال روانی حساب میشه و یا من خیلی حساس شدم روی اون رفتارش. داداشم اینجوریه که به بیان ساده میخواد توی ذهن ها جاودان باشه. مثلاً وقتی از یه گروه تلگرام بیرون میومد یواشکی با گوشی خواهرم میرفت توی همون گروه و چک میکرد ببینه که آیا چیزی دربارش میگن؟ آیا حالا که نیستش میگن چرا از گروه خارج شده؟ انتظار داره بیان توی تلگرامش بگن چرا خارج شدی از گروه؟ برگرد توی گروه و از این حرفا . یا مثلاً وقتی یه دختر بهش جواب رد داد با خودش مرور میکرد و میگفت کاش همیشه منو یادش بمونه و هر وقت به هر علتی یاد من افتاد به عنوان یه آدم مفید و خوب توی ذهنش به من فکر کنه. دوست داره در موردش حرف بزنن و یا مثلاً اگه یه کاری کرد بشینن و کارشو تحلیل کنن. به بیان شفاف میخواد توی ذهنا ماندگار باشه دیگه. مثلاً کلاس زبان یه ترم رفت و با یه سری افراد آشنا شد. واسه ترم بعدش همه همکلاسیاش ثبت نام کردن ولی اون کار داشت و ثبت نام نکرد. به من با شوخی میگفت چطور بدون من اینا میرن سر کلاس ترم بعد؟ یعنی دلشون برام تنگ نمیشه؟ یعنی نبودم ناراحتشون نمیکنه؟ ولی من میدونستم که حس واقعیش همینه و شوخی نمیکنه. انتظار داره همکلاسیاش با خودشون بگن یادش بخیر فلانی ترم پیش با ما بود الان نیستش. کاش میومد. یا مثلاً اگه توی مجلسی وارد بشه که خیلیا نشستن فکر میکنه الان باید خیلیا با دیدنش بگن به به ببین کی اومده و ... . خواستم از متخصصای با تجربه سایت که تجربه صحبت با چنین افرادی رو داشتن بگن که آیا برادر من مشکلی داره؟ ممنون میشم شفاف و با صبوری جواب بدید. اینم بگم که از بچگی پدر و مادرم و فامیل اونو خیلی به درس خوندن و آدم مفید شدن تشویق میکردن. نمیدونم شاید حرفای اونا به صورت باور براش در اومده.
