دوست عزیز سلام
نگرانی شما کاملا قابل درک است مانند اغلب مادرها،ولی نگران بودن تنها کمکی نمیکند. به شیوه ارتباطی خود رجوع کنید وببینید آیا اورا توانسته اید به عنوان یک نوجوان بپذیرید یا همان نگاه والد-کودک دراین رابطه حضور دارد؟نوجوانان نیاز به پذیرفته شدن ومورد احترام قرار گرفتن دارند که متاسفانه دررابطه شما شاید خللی به آنها وارد شده است. میتوانید از کسانی که تاثیر مثبت ورابطه دوستانه تری با فرزندتان دارند به صورت غیر مستقیم کمک بگیرید وخودتان کمی ازاین مداخله مستقیم که باعث فاصله افتادن بینتان شده است دوری کنید . ازتکنیکهای تشویق غیرکالایی استفاده کنید. فرزند شما دریابد که ابتدا خودش برای شما ارزشمند است ودر مرحله بعدی تحصیلش .موفق باشید.
سارا حیدری
کارشناس ارشد روان شناسی بالینی
تلفن : 021-44497123
جنت اباد،میدان اتشنشان،درمانگاه نوروزی
