سلام
آنچه مهم است در این مسئله شما باید روی عملکرد خود تجزیه تحلیل کنید . که انتظارات خودتون و دیگران نمی تواند یک نوع باشد و شما نمی توانید برای دیگران خطی فکری و رفتاری به وجود آورید شما در خود می توانید تغییر ایجاد کنید اگر بخواهید و بعد به واسطه ی رفتار شما که تغییر کند رفتار دیگران تغییر می کند و اگر نکرد در شما آسیب به وجود نمی آورد.
پس آنچه مهم است بر اساس تحلیل رفتار متقابل هر آنچه ما انجام می دهیم یا احساس است یا رفتار و یا هردو . و آنچه منبع آن است که به وجود می آورد . یا یک فکر یا یک خاطره یا عوامل بیرونی یا عوامل درونی و آنچه باعث شکل آن می شود نیاز است اگر نیاز برآورده شود می خندم بوس می کنم . دعوت می کنم و... اما اگر نیاز بر آورده نشود . داد میزن / فحش می دهم / پرت می کنم / قهر می کنم / بهانه می گیرم و...
حالا خوب به خود توجه کنید در موقعیتی که قرار دارید ( اوزمانی که خانواده ی شوهرم یاشوهرم رامیبیندبسیارلوس میشودوبه جای اینکه آنهااوراازاین کارمنع کنندبیشتراوراتشویق میکنند واین باعث ناراحتیه من میشه ) لوس شدن که کلی است و شما آن رفتار را ناپسند می دانید و شاید آنها نا پسند نمی دانند و این اولین عامل بهم ریختگی که به تحلیل نیاز دارد . اما باعث ناراحتی شما که باید پشت ناراحتی را ببینید . که احتمال یک فکر یا به همراه آن خاطره ای یاد آور می شود و موقعیت یا عامل بیرونی را که ایجاد شده به شدت آن را شتاب می دهد و در درون شما دریافت هایی را با خود می کنید .
احتمالا مهم نیستم ، ارزش ندارم ، به من لج بازی می کنند ، و.... که در نهایت چون نمی توانید در آن فضا به آنها چیزی بگید یا اگر هم گفتید توجه نشده نا خواسته فرزند را تنبیه می کنید که این بزرگترین آسیب را به فرزند شما می زند و آن مخرب از لوس کردنی است که می گویید { البته مهم است که آیا واقعا آنچه شما لوس کردن می دانید من هم هم نظر با شما باشم . یا دیگران هم همینطور }.
پیشنهاد من این است که برای جلوگیری از آسیب به خود و فرزندتان باید روی نگرش و نوع نگاه خود کار بکنید . و آن با تحلیل در رفتار خود و أانش افزایی برای خود و دیگران حاصل خواهد شد.
