سلام بانو نازنین فاطمه
اولین نکته که در مسئله ی روابطی شما وجود دارد و شما خیلب هم محکم بیان کرده اید . قضاوت است و شما احتمالا در بسیاری از رفتارهای همسر و یا خانواده ی همسر و یا دیگران قضاوت می کنید که این مسئله یکی از نکات مهم به وجود آوردن آسیب است.{لوس وبچه ننه که تک پسره که زود قهر میکنه }
ببینید آیا همان چیزی که شما می گویید لوس او هم به همان چیز می گوید لوس یا نه از نظر شما لوس بازی است اما از نظر همسرتون و یا خانواده ی همسرتون محبت ؟ بچه ننه نیز همینطور ؟ تک پسر آیا نسبت به ویژگی های تک فرزندی اطلاعی دارید ؟ تک پسر تک فرزند یا تک پسر بچه اول یا تک پسر بچه آخر ؟ هر کدوم ویژگی و رفتار هایی در آنها نهفته است که بدون نیت و قصد و قرض است . اگر ندانیم دچار خطا و اشتباه و خصوصا قضاوت می شویم.؟
براساس اصل آسیب شناسی سه نکته ی اساسی را اگر ما بتوانیم در هر اقدام رعایت بکنیم طرح ما موفق خواهد بود هرچند که نقص هایی هم داشته باشد.
1. چه کار بکنیم که آسیب به وجود نیاید.
2. چه کار کنیم آسیب به وجود آمده را حل بکنیم.
3. اگر نمی توانیم آسیب را حل بکنیم چه کار بکنیم که زمینه ی ایجاد آسیب در آینده نشود.
و اگر این سه نکته ی کلیدی در تمام مراحل درمان مد نظر باشد اطمینان بر عدم آسیب را به ارمغان خواهد آورد.
بر این اساس نگاه من این گونه است . امید وارم دانش من به دانش شما اضافه کند .
دانش شما اضافه شود نگاه شما تغییر می کند.
نگاه شما تغییر کرد در احساس و رفتار شما تغییر ایجاد می شود
رفتار و عملکرد شما تغییر کرد در دیگرات ایجاد تغییر می کند بر اساس نوع رفتار و احساس تغییر یافته ی شما
اگر در طف مقابل تغییر هم ایجاد نشود به شما آسیب وارد نمی شود.
مثلا همسر شما تا وارد خونه می شود شما شروع به سوال و جواب می کنید و او هم به خاطر اینکه شما دائم سوال نکنید یا اینکه فکر می کند دارید کنجکاوی می کنید و می خواهد از زیر این مسئله شانه خالی کند با سوال شما شروع به داد زدن و اخم و تم که حوصله ندارم و... حالا اگر شما او وارد خونه می شوید و از او استقبال و همنوازی می کنید و از سوال و جواب خبری هم نیست . مبینید بعد از مدت زمانی همسر شما خودش که وارد خونه می شود شروع به صحبت خواهد کرد و از مسائل برایتان بیان می کند و حتی در جایی شاید نظر هم بخواهد . واین رفتار چون به خواسته ی خودش ایجاد شده در مقابل دیگر آن احساس مورد سوال شدن وجود ندارد و داد و فریاد هم خبری نیست و اگر هر از گاهی به وجود بیاید به اصل رابطه شما آسیب نمی رساند.
پس آنچه مهم است بر اساس تحلیل رفتار متقابل هر آنچه ما انجام می دهیم یا احساس است یا رفتار و یا هردو . و آنچه منبع آن است که به وجود می آورد . یا یک فکر یا یک خاطره یا عوامل بیرونی یا عوامل درونی و آنچه باعث شکل آن می شود نیاز است اگر نیاز برآورده شود می خندم بوس می کنم . دعوت می کنم و... اما اگر نیاز بر آورده نشود . داد میزن / فحش می دهم / پرت می کنم / قهر می کنم / بهانه می گیرم و...
حالا با توجه به این دانش که به شما اضافه می شود دوباره تحلیل کنید ولی قضاوت اصلا ننمایید . مهمتر اینکه شما یک نوزاد 6 ماهه دارید که اعتماد به نفس در یک انسان از تولد تا 14ماهگی شکل می گیرد باین نکته که فرزند در درون رحم مادر هر موقع می خواهد می خوابد هر موقع خواست می خورد و هر موقع خواست دفع انجام می دهد . و اگر این موارد بدون هیچگونه اخم و تخم و ناراحتی توسط هر کس که با نوزاد ارتباط دارد اجرا شود اعتماد نفس در او به صورت کامل شکل می گیرد. و نکته ی مهم دیگر حرمت نفس از 14 ماهگی تا 36 ماهگی . اعتماد نفس از فعل توانستن و حرمت نفس از فعل بودن است .
آنچه عامل اصلی آسیب است نبودن در وضعیت حال و اکنون است . و هر چه ما در گذشته و آینده قرار داشته باشیم روابط آسیب زا و مسائل ما قضاوتی و مثل یک قاضی عمل خواهیم نمود که آسیب است .
نیاز به تفکر و تحلیل است آنچه شما می توانید تغییر ایجاد کنید فقط در خود و برای خود است . نه دیگری و دیگران.