افسردگی

سلام ، ممنون از سایت خوبتون

من 28 ساله و فارغ التحصیل پزشکی که در دوران نوجوانی سابقه rape و افسردگی شدید دارم که بهبودی نسبی بعد 5 سال داشتم و در کل به ازدواج هرگز فکر نمی کردم، حدود 2 سال قبل با معرفی یکی از اساتید و اصرارایشان که ازسابقه من مطلع نبود ، مجدد تمایل به ازدواج در من شکل گرفت و با معرفی وی با مردی 34 ساله از همکاران اشنا شدم ، با این معرفی که انسان خوبی هست و دنبال زن بازی نیست ، من مدتها در پذیرش این آشنایی که در محل کار بود دو دل و مضطرب بودم ولی در نهابت اون رو پذیرفتم و زیباییهای یک ازدواج موفق توجهم رو جلب کرد و برام پررنگ شد ، با ایشون تلفنی صحبت می کردیم و گاهی بیرون می رفتیم ، همیشه صحبت ازدواج بود و معرفی من به خونواده ، ولی من باهاش که بیرون میرفتم ناخودآگاه کلی افکار میومد تو ذهنم و هیچ وقت نمی تونستم علاقه خودمو و هیجانمو ابراز کنم . یک ماه با هم صحبت کردیم و خیلی خوب بود ، در کنارش ارامش زیادی داشتم ، ولی از اول می گفت تو خیلی اروم و خجالتی هستی و اول باید با خواهرم آشنات کنم تا راحتر بتونی با پدر و مادر من اشنا بشی ولی فرصت این کار هرگز پیش نیومد ،خانوادش ساکن شهر دیگه ای بودن و گاهی بهم پیشنهاد میداد که برم اونجا و خونوادشو ببینم و گاهی می گفت می خوم بگم اونا بیان و تو بیای دیدنشون ، ولی زیر بار خواستگاری رسمی نمیرفت ، چون شهر ما کوجیک بود دعوتم کرد به خونش برم که با هم راحتتر صحبت کنیم ، من 1 ماهی قبول نکردم ولی بعد که گفت تصمیم قطعی رو گرفته من هم قبول کردم که برای صحبت برم دبدنش ، ولی اون ابراز صمیمیت کرد ، در برابر ناراحتی من مرتب می گفت من از اون مردای بی معرفت نیستم و دوست دارم بهم اعتماد کامل داشته باشی ولی من قبول نکردم ، ولی به تدریج صمیمیت نسبی بین ما پیش اومد و اونم اینو موجه می دونست برای شناخت بیشتر . بعد مدتی علایم بدبینی رو تو صحبتها و رفتاراش دیدم ، من حتی وقتی با مادرم بیرون می رفتم قبول نمی کرد در حالیکه خودش مرتببا دوستانش بیرون بود ، دوست داشت هر موقع اون بخواد من در دسترس باشم ولی خودش این ارزشو برای من قایل نبود ، می گفت تو هر خونه باید حرف یک نفر باشه ، از اینترنت یه نقاشی پیدا می کرد و میگفت شک ندارم تویی ، حتی اختبار ارایش و مدل مومو نداشتم ارتباطمو با دوستام و فامیل و اینترنت کم کردن که ناراحت نشه، اگه چیزی مطابق میلش نبود راحت ول میکرد و سرد میشد، بهم میگفت نمی تونم تورو به خونوادم معرفی کنم ، برادرم این طور نبود و با هرکس اشنا میشد راحت معرفی می کرد ولی با وجودیکه می دونم تو دختر خوبی هستی ولی نمی تونم و راه حل رو هم صحبت با خواهرش مطرح میکرد ، البته با خواهرش درباره اشنایی با من صحبت کرده بود قبلا ، می گفتکسی توخونه بهم نمیگه ازدواج کن .در نهایت هم قبل سفر خونوادگی من مرتب میگفت نرو چون من حساسم و اگه بری دوستی ما بهم می خوره ولی من نمی تونستم تنها خونه بمونم و باید با خانوادم می رفتم ، من اونو دوست داشتم و بخاطر صمیمیت موجود نمی تونستم راحت کنار بکشم و اجبارا با تهمتاش و توهیناش مدارا می کردم . فکر کردم شوخی می کنه ، ولیبعد سفر به من اصلا زنگ نزد و من هم پیگیر شدم خیلی سرد برخورد می کرد ، می گفت بهم دروغ گفتی و منو اونجا دورزدی ، بهت که زنگ زدم از کنارت صدای مرد میو مد و میگفت چرا همه چیو تو ازدواج میبینی ، من خیلی ناراحت بودم ، تصمیم گرفتم با خواهرش صحبت کنم ، سر ساعتی که همیشه می گفت زنگ زدم داروخانه و شماره را هن از اینترنت گرفتم ، چند کلمه احوالپرسی کردم ، ولی بعد از چند ساعت با ناراحتی و فحش بهم زنگ زد که چرا به خواهرم زنگ زدی و اون تو خونه به همه گفته و منم گفتم تو بهم گیر دادی و مزاحمی ، بعد ازمدتی مجدد زنگ زد که تو دختر خوبی هستی ولی نمی دونم چطور فکر خونوادمو بهت اصلاح کنم وسفر مهم نبوده و کاش خودتو به خواهرم با اسم دیگه معرفی می کردی و الان دیگه این کار هرگز نمیشه. فریاد میزد نمی خوامت و اگه پیگیر بشی میام کوچتون عربده می کشم .من زار زار گریه می کردم و دچار افسردگی شدیدی شدم ، 6 ماه تو رختخواب و فقط گریه می کردم و روزی ناخوداگاه 30 تا پیام می دادم ، زنگ زد گفت مدتی موضوعو ول کن بلکه سردیم از بین بره ولیمن نمی تونستم و با استرس یا تو خونه فقط راه میرفتم یامی خوابیدم . امتحانتمو به سختی پاس کردم . به ظاهرم نمی رسیدم ، به بهداشتم نمی رسیدم ، غذا نمی خوردم و فقط گریه می کردم ، الانم بعد 1 سال از اون ماجرا هنوزم بهش پیام میدم و نامه می نویسم و شدیدا افسرده هستم ، به طوری که حتی قصر خودکشی داشتم ولی به خاطر مادرم این کارو نکردم ، محل کارم در شهر دیگه ایه موقتا و اینجا تنهام و گاهی سرمو با کار گرم می کنم و لی با این حال خیلی کم انرژی شدم و هر روز ساعتها گربه می کنم ، به موقع نمی خوبم ، روزی فقط یک وعده غذا می خورم . حس می کنم این بار دیگه روحیم هرگز خوب نمیشه . لطفا کمکم کنید که این ادم اصلا مورد موجهی بوده و من چیکار باید انجام بدم ،

سلامخانم دکتر عزیز

اولین نکته اینکه این فرد با ویژگی هایی که شما اعلام کردید از سلامت روان نمی تواند برخوردار باشد . البته بر اساس نشانه هاست و یک احتمال که اگر 10 درصد آن هم درست باشد به درد شما نمی خورد . وباید یک اندیشه ی بسیار بالا و تفکر را برای این کار مهم پیشه خود سازید.

اما نکته ی دوم که اشاره به بیماری در 5 سال گذشته کردید و اینکه دارد دوباره اود می کند این است که شناسایی عامل و برطرف کردن آن مهم است و ,امل اصلی در ذهن و نوع نگرش شما می باشد که با درمان ACT کاملا قابل درمان است و یک درمان 10 هفته ای دو جلسه ای می باشد و این برانامه بعد از »صاحبه ی تشخیصی قابل اجراست و مبتنی بر تعهد و تغییر نگرش مبتنی بر خود می باشد . تا اقدام برای درمان . شما روزانه بیش از یک ساعت به موضوع مورد نظر بیشتر فکر نکنید و می توانید آنها را بنویسید و لی نخوانید .

2/ در زمانی این افکار می آید خود را از فضایی هستید خارج کنید و به کاری مشغول کنید که به توجه و تمرکز در حال ارتباط داردمثلا صحبت با اعضاء خانواده 3/ انجام ورزش با نگاه درمانی وتمرکز در حال 4/ به گذشته و آینده فکر نکنید و فقط متمرکز به کارهای در حال شوید .5/ به اطلعات در خصوص عملکرد خود بیشتر نیاز است تا بقیه ی کار انجام شود

دیدگاه شما برای این سوال:

1 پاسخ

دیدگاه شما در رابطه با این پاسخ:

افسردگی

دیدگاه شما برای این سوال:

1 پاسخ

دیدگاه شما در رابطه با این پاسخ:

سوالات مشابه