باسلام
مادر عزیز ،چقدر خوب که بدنبال اصول تربیتی صحیح هستید،مطمئن باشید با این کار دوران نوجوانی خوبی را فرزندتان پشت سر می گذارد،همانطور که گفتید کودک یادگرفته با گریه و پرخاش از والدین باج بگیرد و کارش را پیش ببرد،چون قوانین را شما تغییر دادید،او باید بداند قوانین ثابت است و باید از آنها پیروی کند و در این راه مصمم بودن شما شرط است.
شیوع ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﯿﻦ ﺳﻦ 2 ﺗﺎ 5 ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺍﺳﺖ. ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻫﻮﯾﺖ،
ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﻭ ﺧﻮﺩﺑﺎﻭﺭﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺠﺎﺟﺖ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ
ﮐﺎﺭﻫﺎ ﺁﻥ ﻃﻮﺭﯼ ﭘﯿﺶ ﻣﯿﺮﻭﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ.
ﮐﻮﺩﮎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﻭ ﺗﻨﺪﺧﻮﯾﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ
ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ. ﺑﻠﮑﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ
ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ ﺁﻣﯿﺰ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﮐﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺩﺭﺻﻮﺭﺕ ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ، ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ
ﺑﯽﺍﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺤﯿﻂ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﻮﻧﺪ.
ﺍﻭﻟﯿﻦ، ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮﯾﻦ ﺭﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ
ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﯾﺎ ﻟﺠﺎﺟﺖ ﺍﻭﺳﺖ. ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻧﺎﺩﯾﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭ
ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﻪ ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ.
ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﺭﺍﻡ ﺷﺪﻥ ﮐﻮﺩﮎ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻐﻞ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺁﺭﺍﻡ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﮐﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺭﺍﺟﻊ
ﺑﻪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻭ ﻟﺠﺎﺟﺖ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻗﺒﻞ ﻭﯼ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﮑﻨﺪ. ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﻮﺩﮎ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ
ﺍﻭ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﻣﯽ ﺁﻣﻮﺯﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺎ ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﻭ ﺗﻨﺪ
ﺧﻮﯾﯽ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ. ﺭﻭﺵ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ
ﮐﺎﻫﺶ ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮎ ﻣﻮﺛﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻣﺤﻞ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺒﺮﯾﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﯿﺪ.
ﺟﺪﺍﺳﺎﺯﯼ ﻧﯿﺰ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺷﻬﺎﯼ ﻣﺪﺭﻥ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ؛ ﺟﺪﺍﺳﺎﺯﯼ
ﮐﻮﺩﮎ ﺣﺪﻭﺩ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﻝ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﯽ ﺩﯾﮕﺮ، ﺟﺪﺍﺳﺎﺯﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺮﺍﺑﺮ
ﺑﺎ ﺳﻦ ﺍﻭ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ. ﯾﻌﻨﯽ ﺍﮔﺮ ﮐﻮﺩﮎ 2 ﺳﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﯾﺪ 2 ﺩﻗﯿﻘﻪ، ﺍﮔﺮ 4 ﺳﺎﻝ
4 ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻭ ﺍﮔﺮ 5 ﺳﺎﻝ ﺳﻦ ﺩﺍﺭﺩ 5 ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﯾﮏ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ
ﺍﺗﺎﻕ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻭﺳﺎﯾﻞ ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﻭ ﻧﯿﺰ ﻭﺳﺎﯾﻞ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻌﺪ
ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﮔﺮ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ ﻭ ﯾﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﺟﯿﻎ ﮐﻮﺩﮎ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺍﺗﺎﻕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿﺎﻭﺭﯾﺪ . ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺟﯿﻎ ﻭ ﺩﺍﺩ ﮐﻮﺩﮎ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ
ﻫﻤﯿﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻌﯿﻦ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﺒﺮﯾﺪ، ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮎ
ﺍﺯ ﭘﺮﺧﺎﺷﮕﺮﯼ ﻭ ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﺁﺭﺍﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪﺍﯼ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ
ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ، ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﻭﺍﮊﻩﻫﺎ ﻭ ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺜﺒﺖ ﻣﺜﻞ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﻭ ﺗﺸﻮﯾﻖ
ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ.
ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻭ ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﺍﻭ ﻓﺮﺍﻫﻢ
ﻧﮑﻨﯿﺪ ﻣﺜﻞ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺍﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼً ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﮐﻮﺩﮎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻋﻮﺍ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﯼ
ﺗﻨﺒﯿﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻈﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮐﺮﺩ ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ﻧﮕﺎﻩ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺷﻤﺎ
ﺑﺎﯾﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮔﺮﻡ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻭ ﺣﺲ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺷﻤﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﮕﺎﻩ
ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ، ﺯﯾﺮﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﻮﯾﺖ ﻭ ﺧﻮﺩﺑﺎﻭﺭﯼ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺍﻭ
ﺷﮑﻞ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ.
ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﯿﺪ
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی
