فررند

Question

سلام خدمت شما و خسته نباشید.دختری 9ساله دارم ، تک فرزنده، خودم 35سال و همسرم 37 سالشه.دخترم از طرف خانوادم تک نوه است ولی از طرف خانواده پدری نه, ولی پدرش تک پسره خانواده است، فرزندم با پدرش خوب و صمیمی است ولی با من نه، دوستم داره دلسوز البته وقتی بیمار میشم حواسش هست اما اصلا باهم تفاهم نداریم حرفی میزنم دهن کجی میکنه گاهی حرف زشت میزنه جلوی پدرش جرات نمیکنه ولی در غیاب ایشان خ بی ادب است هر حرفی میزنم به زور گوش میکنه و همش با هم درگیری داریم پدرش گاه خسته میشه و اعتراض میکنه که بزارید تو خونه آرامش داشته باشم، ميگم مسواک بزن میگه خب .ميگم کمی مودب تر باش بزرگ شدی اصلا توجهی نمیکنه بیشتر اوقات در خانه غر میزنه حوصلم سر رفنه داد و بیداد میکند ، جلوی پدرش خ اخلاقش با من بهتره اگر هم بد صحبت کنه پدرش دعوا میکنه پیش همسرم مینشینم حس حسادت داره همسرم برام چیزی ميخره دپرس میشه البته اون بیشتر مورد توجهه ولی نميدونم انگار هووی منه!!!! لطفا راهنمایی بفرمایید ممنون

Comments

با یاد دوست.
خانم عزیز سلام.
گویا شما مادر عزیز خیلی با دنیای این کوچولوی شیطون فاصله دارید. عزیزم شما و همسرتان روش های تربیتی که دارید اصولی و درست نیست.
شما احساس نمی کنید از فرزندتون توقع بی جای دارید!! دوستم دارد یا دلسوزه را از این کودک 9 ساله انتظار دارید؟
عزیزم شما نیازی نیست بکن،نکن به فرزندت بگی. من در ادامه روشهای تربیت را خلاصه بهتون می گم. ولی باز توصیه می کنم حتما به یک روانشناس آگاه حضوری مراجعه کنید.

من قدرت تقویت را برای شا بحث می کنم(البته خلاصه وار)

عزیزم هر وقت مشاهده کردید که فرزندتون یه کار خوب داره انجام میدهد بلافاصله تشویق کن.
نگو مسواک بزن. ولی هر وقت مشاهده کردید که مسواک میزند تایدش کن. هر وقت تو خونه کار خوبی انجام داد تایدش کن و برای انجام کار های منفی که انجام میدهد بهش توجه نکن.

امید وارم تونسته باشم کمکتون کرده باشم.
شاد وتندرست باشید.
دوستدارتان
محمد جانبلاغی (مدیر سایت مکتب زندگی)

Answer 1

با سلام

کودکان با ذهنیتی مختص خودشان متولد می‏شوند. بعضی از کودکان نسبت به سایرین لجبازتر هستند. همه کودکان گاهی لجبازی می‏کنند و این رفتار می‏تواند علل گوناگونی داشته باشد. علت لجبازی می‏تواند ترس‏های غیرمنطقی یا مقاومت در برابر تغییر باشد. لجبازی کودکان گاهی موجب شرمندگی شما می‏شود. در چنین مواقعی واکنش والدین خشم و عصبانیت است؛ چرا که احساس می‏کنند رفتار کودک در تقابل با قدرت و اختیار آنهاست. با این وجود پدرها و مادرها نمی‏دانند که خشم آنها فقط به آتش لجبازی بیشتر کودک دامن می‏زند.

 

در اینگونه مواقع، والدین باید صبور باشند. در وهله اول باید ریشه لجبازی کودک را کشف کنند. باید آرام و خونسرد و با دانش و درک کافی فکر کنند تا این موقعیت‏ها را به لحظاتی مسرت‌بخش بدل كنند. آنها باید بینش خود را بر اساس رفتار کودک تنظیم کرده و آرامش و خونسردی را پیشه كنند.

نکاتی که می‏توانند کارساز باشند‌

لجبازی را یک ویژگی منفی ندانید بلکه به آن با دید مثبت نگاه کنید.

لجبازی کودک می‏تواند نشانه این باشد که او به فکر خودش است و می‏تواند قاطعانه افکار و عقاید خود را به زبان آورد.‌

اگر موضوع چندان جدی نیست،‌ هیچ ضرری ندارد که با کودک خود مذاکره کنید و به توافق برسید.

بیش از حد واکنش نشان ندهید. دیدگاه خود را به آرامی برای کودک شرح دهید.

گاهی اوقات بهترین روش مقابله با بی‌ادبی کودک، این است که در این باره با او گفتگو کنید. زمانی با او حرف بزنید که هر دو آرام شده باشید.

مشکل را شناسایی کنید

مشکل را شناسایی کنید و به کمک خود کودک، دنبال راه حل بگردید. به این ترتیب او دیگر شما را دشمن خود نمی‏داند.

اگر از کودک خواستید کاری را انجام دهد،‌ برای پیشگیری از مشاجره مزاحم کار او نشوید.‌

رفتار محترمانه‏ای نسبت به کودک داشته باشید. به او احترام بگذارید. روش‏های تربیتی ما بزرگ‌ترها،‌ احترام ناشی از ترس کودک را به همراه دارد.‌

وقتی از کودک می‏خواهید کاری را انجام دهد، قاطع باشید. شما که نمی‏خواهید در حق‌تان لطف کند. همچنین عواقب نافرمانی را به او متذکر شوید.‌

یکی از بهترین روش‏های احترام گذاشتن به کودک، این است که در روش‏های انضباطی خود مهربان و قاطع باشید. مهربانی، نشانه احترام شما به کودک و قاطعیت، نشانه احترام شما برای کاری است که باید انجام شود.

از کودک درخواست منطقی کنید

یادتان باشد درخواست‏های شما از کودک باید منطقی باشند.

فراموش نکنید وقتی کودک همکاری می‏کند و رفتار خوبی از خود نشان می‏دهد، او را تشویق کنید.

کودکان لجباز احساس می‏کنند، یکی باید برنده شود و دیگری باید ببازد. برای چنین موقعیتی،‌ طرز فکر برنده- برنده، بهترین راه‌حل است. به نیازها و خواسته‏های کودک پاسخ دهید. به او بگویید که پدر و مادر هم می‏خواهند برنده باشند و آیا راه‌حلی را سراغ دارد که به نفع شما و خودش باشد؟

وقتی پدر و مادر احساس می‏کنند اوضاع وخیم شده است، باید به دنبال روش‏های درمانی باشند. قرار نیست به رفتار بد کودک پاداش بدهید بلکه باید در رابطه خودتان با او تجدید نظر کنید. دنیا را از دریچه چشمان کودک خود ببینید.

علاوه بر نکات فوق،‌ باید یادتان باشد که صبر بسیار مهم است. اگر صبر و تحمل خود را از دست بدهید،‌ نمی‏توانید کودک لجباز خود را کنترل کنید.

موفق باشید

---

کارشناس ارشد روانشناسی بالینی