سلام.اطلاعات بسیار کمی داده اید ,
رفتار شما و همسرتان در خانواده با یکدیگر و کودکتان چطور است ؟ بچّه های کوچک دوست دارند مانند بزرگ ترها رفتار کنند. اگر ببینند که بزرگ ترهای شان اهل ریاست طلبی هستند،آنها نیز این الگو را پیش گرفته و در آینده ریاست طلب خواهند شد.همچنین اگر به کودکمان بگوییم که ریاست طلبی نکند،و درعوض خود،بر او ریاست کنیم،این عمل باعث می شود که خشم و عصبانیّت او متوجّه ی ما شود،و بدین ترتیب مقوله ی ریاست هم چنان ادامه خواهد یافت.در نتیجه،ریشه ی این معضل ابتدا در خودتان که به عنوان الگوی اوّلیه فرزندتان هستید جستجو کنید
هنگامی که ریاست طلبی هرچند ناچیزی را از کودکتان شاهد هستید،اوّلین پاسخ و واکنش به کودکتان باید لبخند معنا داری باشد تا این تغییر رفتار غیرمنتظره در رفتارتان به او فرصتی برای فکر کردن دهد ,
بعد،با آرامش چنین جمله ای به او بگویید , پسرم فکر می کنی وقتی همه بخوان رئیس باشند،آن وقت توی خانه ما چه اتفاقی می افتد؟آیا این کمکی به حال ما می کند ؟ به او فرصت دهید تا متوجه اشتباه خود بشود
برخورد تان با کودکتان ،باید عاری از هرگونه درگیری هیجانی و احساسی باشد.در ضمن،هرگز این موضوع را به او متذکر نشوید که:«تو جرأت نداری،چپ و راست،به من دستور بدهی!»بلکه باید با صراحت و منطق به رفتار آنها رسیدگی کنیم.
موفق باشید
